Πολιτικό δόγμα στη χώρα μας είναι πως τα πάντα μετά από λίγο καιρό ξεχνιούνται. Είτε πρόκειται για καταστροφές (ποιος θυμάται -πλην εκείνων που επλήγησαν- τι συνέβη στην Ηλεία το 2007 και ποιος θα θυμάται σε 10 χρόνια -πλην εκείνων που επλήγησαν- τι συνέβη στο Μάτι το 2018), είτε πρόκειται για πολύ πιο ασήμαντα πράγματα, όλα ξεχνιούνται. Είναι νομοτελειακό φαινόμενο, για να προχωρά η ζωή, αλλά στη χώρα μας είναι… τρόπος ζωής.
Όσοι δεν έχουμε «μνήμη χρυσόψαρου» είμαστε υποχρεωμένοι να αποκτήσουμε, για να συμβαδίσουμε με τον τόπο μας. Κι επειδή εμείς δεν ακούμε στο «σια» (από το «αμνησία»), θυμόμαστε κι εξοργιζόμαστε.
Λεβέντες, όλα καλά; Η ΚΕΔ είναι νόμιμη, ως προς τη σύστασή της; Η ΚΕΔ αποτελείται από πέντε διεθνείς διαιτητές, ως ορίζει ο νόμος, οι από πέντε άτομα της απολύτου εμπιστοσύνης του Γιώργου Βασιλακόπουλου, ο οποίος σκίζει τα ρούχα του ότι δεν ασχολείται με τη διαιτησία, αλλά δεν αποκαθιστά την παρανομία; Θα αλλάξει η ΚΕΔ, ή πρέπει σύντομα να ξεχάσουμε ότι είναι παράνομη;
Λεβέντες, όλα καλά; Ο Στέλιος Συμεωνίδης θα παραμείνει στη θέση του, παρότι δεν έπεισε κανέναν με τη συνέντευξη οπερέτα που έδωσε; Θα παραμείνει δίχως να υποχρεωθεί να προσκομίσει τα καταθετήρια, ώστε να γνωρίζουμε πλέον όλοι τη διαδικασία συναλλαγής για την απόκτηση των δύο καφετεριών;
Λεβέντες, όλα καλά; Ο υιός Συμεωνίδης δεν θα σφυρίζει αγώνες του Προμηθέα, παρότι δεν συντρέχουν λόγοι αποπομπής του πατρός; Αν «ναι» γιατί να μην σφυρίζει; Αφού όλα έγιναν με ορθή διαδικασία, γιατί εξαιρείται;
Λεβέντες, όλα καλά; Ο υιός Τσαγκρώνης παραιτήθηκε, κάτω από το βάρος της αποκάλυψης για την εξαρτημένη σχέση του με την ΕΣΚΑ, δίχως να ειπωθεί κάτι από την πλευρά του πατρός, δίχως να επιστρέψει τα χρήματα 10 ετών που εισέπραξε, δίχως να απολογηθεί ο πρόεδρος της Ένωσης. Ήταν όλα καλά; Αν «ναι» γιατί παραιτήθηκε; Αν «όχι» γιατί δεν αποδίδονται οι όποιες ευθύνες ήθελε υπάρχουν σε αυτούς που ενέκριναν την πρόσληψη και πλήρωναν κάθε μήνα;
Λεβέντες, όλα καλά; Με τα οφειλόμενα προς τους διαιτητές θα γίνει κάτι, ή θα υποχρεωθούν κι αυτοί να ξεχάσουν ότι τους χρωστάνε; Μια φιλεργατική κυβέρνηση αποδέχεται καθεστώς απλήρωτης εργασίας, τη στιγμή που επιχορηγεί την Ομοσπονδία, η οποία οφείλει να πληρώνει τις υποχρεώσεις της;
Η πολιτεία αντιμετωπίζει τη διαιτησία ως επαγγελματική, κάτι που φαίνεται ΚΑΙ από το εργόσημο. Οι διαιτητές έχουν επαγγελματικές υποχρεώσεις, αλλά ταυτόχρονα αντιμετωπίζονται ως ερασιτέχνες, για τους οποίους αποφασίζει η ΕΟΚ κατά το δοκούν. Αν θα παίξουν (βλέπε τους τέσσερις της Ευρωλίγκας), αν θα πληρωθούν, αν θα σταματήσουν στα 50 (ποιος μπορεί να βάλει όριο σ’ έναν επαγγελματία, τη στιγμή που στη σύνταξη βγαίνεις στα 67;), για όλα αποφασίζει η Ομοσπονδία, με τον ΕΣΑΚΕ να παρακολουθεί απαθής, αδρανής.
Μια και ο λόγος για τον Βαγγέλη Γαλατσόπουλο, θα μπορούσε την επόμενη ομιλία του να την ξεκινούσε με δύο στίχους του Κώστα Βάρναλη: «Δειλοί, μοιραίοι κι άβουλοι αντάμα, προσμένουμε, ίσως, κάποιο θάμα»!
