Ήταν ένας μήνας πριν (06/07) όταν γράψαμε «Πανιώνιος: Υποχρέωση Αποχώρησης». Η ανακοίνωση των «Πανθήρων», μέσω της οποίας υπήρξε προαναγγελία αποχής από τους αγώνες, ήταν η… προτελευταία πράξη του έργου. Ο Σταύρος Αλευρογιάννης ήταν -κι επισήμως- ανεπιθύμητος. Το πείσμα, παρέτεινε την «παρουσία του» για έναν μήνα στα διοικητικά του «Ιστορικού».
Οι τίτλοι τέλους έπεσαν με την ανακοίνωση, όμως αυτό ήταν απλά το τυπικό σκέλος της υπόθεσης. Από την πρώτη στιγμή και με κάθε ευκαιρία, ο κ. Αλευρογιάννης διαλαλούσε προς κάθε κατεύθυνση ότι μοναδικός λόγος που αναμείχθηκε με τα διοικητικά του Πανιωνίου ήταν ο γαμπρός του (Βαγγέλης Σακελλαρίου). Από τη στιγμή που ο πρώην αρχηγός των «κυανέρυθρων» μεταγράφηκε στον Παναθηναϊκό, έπαψε να συντρέχει λόγος παραμονής του «γιατρού» στον «Ιστορικό». Πόσο μάλλον από τη στιγμή που ήταν ανεπιθύμητος.
Ήταν πολλά τα λάθη που έκανε, τα οποία παραδέχθηκε, οπότε δεν συντρέχουν λόγοι να τα αναλύσουμε. Αυτό που δεν καταλαβαίνουμε είναι γιατί προχώρησε σε τόσες μεταγραφές ξένων παικτών, τη στιγμή που είχε αποφασίσει να αποχωρήσει; Γιατί δεσμεύει με συμβόλαια τον διάδοχό του, συμβόλαια που μπορεί είτε να μην θέλει, είτε να μην έχει την οικονομική δυνατότητα να διαχειριστεί;
Γιατί φόρτωσε το μπάτζετ με συμβόλαια νέων παικτών, που μπορεί να έχουν μέλλον, αλλά ενδεχομένως και να κόβουν ανάσες από το παρόν του συλλόγου. Ακόμα κι η επιλογή προπονητή έπρεπε να βαραίνει τον επόμενο κι όχι τον απερχόμενο. Θα πει κανείς ότι δεν γνώριζε πως θα εξελιχθούν τα πράγματα, όμως το να διοικείς σημαίνει πως πρέπει να προβλέπεις. Και διάολε, δεν ήταν επιστήμη να αντιληφθείς ότι το μοντέλο προέδρου που είναι σε κόντρα με τους οπαδούς και λατρεύει τον αρχηγό τον οποίο δεν θέλουν να δουν στα μάτια τους είναι θνησιγενές.
Ο Αλευρογιάννης αδίκησε κατάφορα τον εαυτό του, με επικοινωνιακές πανωλεθρίες, επιλογές εκτός τόπου και χρόνου, κινήσεις πανικού, δηλώσεις που πέτυχαν το ακριβώς αντίθετο από το αρχικά επιδιωκόμενο. Παράλληλα είναι ο ίδιος άνθρωπος που πλήρωσε ακριβά το… χόμπι του, άφησε τον σύλλογο χωρίς χρέη, δίνοντάς του παράλληλα την ευκαιρία να εξαλείψει (μέσω της ευεργετικής διάταξης του νόμου) βαρίδια του παρελθόντος.
Η ιστορία δεν θα είναι φιλική μαζί του. Το γνωρίζει άλλωστε κι ο ίδιος, καθώς σε μεγάλο βαθμό το επέλεξε με τις πράξεις του. Ο Πανιώνιος από την άλλη επιστρέφει σε καθεστώς αμφιβολίας, καθώς όσοι (εν πολλοίς δικαίως) βγήκαν στα… κεραμίδια κατά του Αλευρογιάννη, οφείλουν να αναζητήσουν τον δρόμο για την ασφαλή πορεία του. Δεν είναι εύκολο…
Αντί επιλόγου: Πολλές φορές η έλλειψη χρήματος καταστρέφει σχέσεις και προθέσεις, ειδικά αν μιλάμε για επαγγελματικό αθλητισμό. Περίπτωση σαν αυτή, που «λεφτά υπάρχουν» και σε χρόνο dt δεν θέλει ο ένας να δει τον άλλον, είναι σπάνια, αν όχι μοναδική.
