Κάπου μέσα Νοεμβρίου σε μια απογευματινή προπόνηση στο ΟΑΚΑ ο coach Ομπράντοβιτς μας έδειχνε ένα καινούργιο σύστημα για την επίθεση . το κλασσικό και χιλιοπαιγμένο «διαμάντι», «ρόμβος» η αλλιώς «choose» που ο κάθε μπασκετμπολίστας το έχει ξαναπαίξει !!!
Μας χωρίζει σε πεντάδες και πάμε πάνω-κάτω καμία 20αρια φορές, που κάθε φορά μας έβαζε και μία παραλλαγή, ενώ άλλες φορές άλλαζε και παίκτες, από πράσινους σε άσπρους, για να βλέπει ποιος με ποιον ταιριάζει καλύτερα.
ΑΥΤΟ ΗΤΑΝ ΤΟ «ΔΙΑΜΑΝΤΙ», CHOOSE ΣΥΣΤΗΜΑ (ΧΑΧΑΧΑ)
ΓΙΑ ΤΟ ΟΠΟΙΟ ΕΓΙΝΕ ΟΛΗ Η ΦΑΣΑΡΙΑ
Μετά από κανά 40λεπτο και μέχρι να το εμπεδώσουν ΟΛΟΙ για τα καλά, γιατί παιδιά τίποτα δεν είναι τυχαίο για τον Ομπράντοβιτς, και η επανάληψη για εκείνον είναι ένα από τα σημαντικότερα στον αθλητισμό, φτιάχνει δύο πεντάδες για να το παίξουμε διπλό αυτό το σύστημα.
Στη μία πεντάδα είναι οι Μουλαμέροβιτς, Κουτλάι, Μποντιρόγκα, Μίντλετον και εγώ και στην άλλη πεντάδα, Πεπέ,Σάντσεθ, Καλαϊτζής,Αλβέρτης,Ρότζερ και Λάζαρος Παπαδόπουλος.
Για να καταλάβετε τι εννοώ, όταν ήθελε ο coach να βάλει ένα καινούργιο σύστημα, όλη η δίωρη προπόνηση, ήταν πάνω στο σύστημα και μετά από κανά 20λεπτο ζέσταμα, όλο το υπόλοιπο πήγαινε εκεί.
Και αφού έχει ζωγραφίσει στο πινακάκι του καμία 100 φορές το ίδιο σύστημα, (γιατί μερικοί παίκτες δεν τα πιάνουν και με την πρώτη), έφτασε η ώρα του διπλού, αναμεταξύ μας.
Πρώτη εντολή στη δικιά μου πεντάδα, ήταν να πάνε 10 φορές τη μπάλα στον Μποντιρόγκα για να πάρει την επίθεση αυτός (και αυτός έπρεπε, χαχαχαχα).
Δεύτερη επιλογή, να την πάρει ο ψηλός ο Μίντλετον ή εγώ, άλλες 10 με 15 φορές, και αυτό γινόταν και για την άλλη πεντάδα. Πάντα στοχεύαμε ποιος παίκτης θα πάρει τη μπάλα και σε ποιο σημείο.
Τρίτη και φαρμακερή ήταν η ώρα του Τουρκίμπο, όπως λέγαμε τον Ίμπο Κουτλάι.
Τόση ώρα ο Ίμπο πάει πάνω κάτω και παίζει μόνο άμυνα. Δεν έχει ακουμπήσει μπάλα, και μουρμουράει όλη την ώρα!!! Αρχίζουμε και παίζουμε για αυτόν και δεν μπορεί να βρει εύκολο σουτ, που είναι το μεγαλύτερο όπλο του. Ξανά το ίδιο σύστημα, ξανά τα ίδια, είναι και σούπερ αμυντικός ο Καλαϊτζής, τον πάει κωλοφεράτζα 4-5 φορές τον Τούρκο.
Σταματάει την προπόνηση ο Ιτούδης, μας αλλάζει θέσεις, βάζει στο Post εμένα και τον Μίντλετον, και βάζει τον Ίμπο στο High-Post, για να ξεκινήσει δεύτερος μετά τον Μποντιρόγκα, που είναι κάτω από τη στεφάνι, και με ένα μικρό δικό μου βήμα να βρω τον Καλαϊτζή εν κινήσει, και με ένα δολοφονικό σκριν να πάει ο Κουτλάι στη γωνία και να σουτάρει μόνος του.
Με την πρώτη βγαίνει το σύστημα και όλοι κοιτιόμαστε μεταξύ μας!!!
Μείνετε σε μία μπασκέτα να το κάνουμε συνεχόμενα λέει ο Ομπράντοβιτς, 10 φορές η μία ομάδα, 10 φορές η άλλη. Ο Ίμπο είναι φορτωμένος που τόση ώρα δεν έχει σουτάρει καθόλου, και όλο χαζομιλάει. Με το που ξεκινάμε, μπαμ-μπουμ, πολυβόλο, που τα βάζει κιόλας, και δεν την δίνει τη μπάλα ούτε στο αριστερό του χέρι .
Γυρνάω και τον κοιτάω αγριεμένος και του λέω (χαμηλόφωνα γιατί φεύγουν κακάκια στον Ζέλικο), δώσε καμία πάσα ρε, 10 σκριν σου έκανα!!!
«Shut up and do your job malaka !!!» με απαντάει.
Από όλο το σύστημα το πιο σημαντικό κομμάτι ήτανε το δικό μου σκριν, και όλα όσα προηγούνταν, κάτι πάσες και κάτι σκριν για τη συγκεκριμένη επίθεση, ήτανε παπάς.
Στην αμέσως επόμενη επίθεση, ξεχνάω (και καλά )να κάνω σκριν στον Κουτλάι, και τον προλαβαίνει ο Καλαϊτζής, που τόση ώρα έτρωγε ξύλο ο καημένος και δεν μίλαγε, χαχαχαχα.
Στην επόμενη επίθεση, πάλι με ξεφεύγει (και καλά) και τον ρίχνει τάπα, ενώ μπορούσε να πασάρει την μπάλα να κάνω εγώ την επίθεση και πλέον τα έχω πάρει άσχημα στο κρανίο, τόση ώρα με αυτόν!!!
Στην τρίτη φορά δεν κάνω καν βήμα (και καλά) προς τον αμυντικό του και εκεί ακούγεται το σφύριγμα του Ομπράντοβιτς.
Αφού ρίχνει κάτι σερβομπινελίκια σε μένα, έρχεται και με φωνάζει άσχημα, γιατί δεν κάνω αυτό που λέει.
Όταν νευρίαζε, αυτό που έπρεπε να κάνεις, ήταν να το βουλώσεις, να κατεβάσεις το βλέμμα, και να μην κουνιέσαι. Αυτό έκανα και εγώ, αλλά με ρωτούσε συνέχεια γιατί το έκανα, και νόμιζα ότι ήθελε απάντηση.
Με το που του λέω «ΔΕΝ ΔΙΝΕΙ ΜΙΑ ΠΑΣΑ Ο ΚΟΥΤΛ…»
«GO TO NTOUS» με απαντάει και με έδιωξε από την προπόνηση…
Αυτό ήταν. Θα τον σκοτώσω τον Τούρκο. Πάω στη φυσούνα και τον περιμένω.
Ο κύριος Ίμπο, ξαφνικά εκεί που ήταν σαν μεγάη Παρασκευή και μέσα στα νεύρα, σκάει ένα μεγάλο και πλατύ χαμόγελο, πήρε τα πάνω του, βλέπετε.
«Τι γελάς εσύ;» τον ρωτάει ο coach.
«Τίποτα» απαντάει.
Πάρε μπινελίκια και εσύ Τούρκε για κανά 2 λεπτο. Γιατί μαλώνεις με τον Γιαννούλη;
«Δεν με κάνει καλά σκριν», απαντάει ο χαζός.
«Α ΝΑΙ !!!!!!»…
Πώ, πω, σαν τώρα το θυμάμαι όλο αυτό.
«First… sometimes give ball to big man so they make good pics for you!!!
Secondly mr.Giannoulis is waiting for you in the ntous. GO!!!», φωνάζει ο Ομπράντοβιτς και τον διώχνει και αυτόν από την προπόνηση.
Και εκεί που τον περιμένω να του εξηγήσω το όνειρο, τρέχει ο Αλβέρτης στον Ομπράντοβιτς και του λέει ότι θα πέσει ξύλο και πώς είμαι κρυμμένος στη φυσούνα.
Με φωνάζει, πηγαίνω κοντά του, μας βάζει πάλι μέσα στην προπόνηση και μετά νταβατζιλίκι να πάμε για φαγητό εγώ με τον Ίμπο…
Στα αποδυτήρια, μετά το τέλος της προπόνησης, αρχίζουμε και γελάμε και παίρνουμε και τον Μποντιρόγκα μαζί και πάμε έναν ωραίο Ρέμο μέχρι το πρωί και όλα καλά.
PS 1: Βεβαίως και δεν ξεχάστηκε αυτό και μου έριχνε κάτι πάσες στα πόδια.
PS 2: Βεβαίως και δεν ξεχάστηκε αυτό, όποτε πέρναγε δίπλα μου, άπλωνα και λίγο τον αγκώνα μου.
Πηγή: g-point.gr
