Καλησπέρα στα φιλαράκια μου. Τρελαίνομαι όταν αλλού πηγαίνω κι αλλού με βγάζει. Έτσι κι αλλιώς «Περαστικός» είμαι και πουθενά δεν στεριώνω, αλλά «κάθονται» και κάποια απρόοπτα, που με τρελαίνουν. Για παράδειγμα, βρέθηκα στο «Νίκος Γκάλης», στο μπαρ των VIP κι είπα να πιω το καφεδάκι μου. «Πού ξέρεις» σκέφτηκα, «κάτι μπορεί να πουν για το Τσάμπιονς Λιγκ, για την ΑΕΚ, για μπάσκετ»…
Δίπλα μου, λοιπόν, κάθισε μια παρέα μπασκετικών (εδώ τους βρίσκω εκτός γηπέδου, θα τους έχανα εντός) κι άρχισαν να συζητούν. Όχι, δεν έλεγαν ούτε για την ΑΕΚ, ούτε για το φάιναλ φορ. Για τον Παναθηναϊκό η κουβέντα. Κυρίαρχο ζήτημα η ενδεχόμενη αποχώρηση από την Ευρωλίγκα κι όλα αυτά που απασχολούν κάθε μπασκετική παρέα το τελευταίο διάστημα.
Δεν είχε ιδιαίτερο ενδιαφέρον η κουβέντα, άλλοι ήταν υπέρ του να πάρει την ομάδα και να φύγει ο Δημήτρης, άλλοι ήταν κατά. Πάνω που σκεφτόμουν πως θα είχε μεγαλύτερο ενδιαφέρον να παρακολουθήσω τον πρώτο ημιτελικό, ο οποίος ξεκινούσε οσονούπω, η κουβέντα αλλάζει…
«Καλά, ρε παιδιά, γιατί μπήκε ο Λοτζέσκι στο ρόστερ, αντί για τον Τζέιμς». Αμάν! Ούτε που το είχα σκεφτεί, έχοντας αφιερωθεί στα της Ευρωλίγκας και της κόντρας του Τζόρντι Μπερτομέου με τον Δημήτρη Γιαννακόπουλο. Η λογική έλεγε ότι έπρεπε να μπει πρώτος ο Τζέιμς και να ακολουθήσουν οι άλλοι.
Καθένας έλεγε τα δικά του, αλλά ένας από την παρέα φάνηκε να ξέρει γεγονότα. Έλεγε, λοιπόν, ότι ο Μάικ Τζέιμς υπέπεσε σε πειθαρχικό παράπτωμα. Κι όχι μόνο δεν δηλώθηκε στην Α1, αλλά πήρε «υποχρεωτική άδεια». Ολιγοήμερη, χωρίς να πει (προφανώς δεν γνώριζε) πόσες ημέρες θα μείνει εκτός προπονήσεων.
Η παρέα άρχισε να θυμάται τα καμώματα του Αμερικανού στο ξεκίνημα της θητείας του στον Παναθηναϊκό και όλοι συμφώνησαν πως αν ήταν πιο… συμβατός θα ήταν μεταξύ των κορυφαίων παικτών στην Ευρώπη. Δεν θα διαφωνήσω. Μόνο που αυτή τη στιγμή οι «πράσινοι» χρειάζονται ηρεμία για να επικεντρωθούν στον βασικό τους στόχο, που είναι η κατάκτηση του πρωταθλήματος και οι γκρίνιες του Τζέιμς δεν βοηθούν.
Μ’ αυτά και μ’ αυτά έχασα το πρώτο δεκάλεπτο, αλλά όχι πως έχασα και τίποτα. Άλλωστε κι από τον πρώτο ημιτελικό «Περαστικός» ήμουν. Εγώ για να δω την ΑΕΚ ήρθα. Α, και το ταμπλό στην οροφή, πάνω από τη σέντρα, που έκανε το «Νίκος Γκάλης» πολύ πιο μπασκετικό. Να τα λέμε αυτά…
