Υπάρχουν δύο κόσμοι. Αυτός που ζήσαμε για τρεις μέρες στην Αθήνα, με χουλιγκαναρέους κάθε απόχρωσης να παίζουν καουμπόηδες και ινδιάνους, με τελικό που έγινε με ξένο διαιτητή, με παίκτες που αποθέωσαν τον πρόεδρο, ο οποίος αδικήθηκε επειδή αποφάσισε να μπει με το κουμπούρι στο γήπεδο.
Με τον κυπελλούχο να… δηλώνει «νταμπλούχος», τους προπονητές να αλληλοσπαράζονται, να δείχνουν τα γεννητικά τους όργανα κι άλλα πολλά εμπριμέ.
Υπάρχει κι ο κόσμος που ζούμε σήμερα. Με τα καταδικασμένα Τρίκαλα να παίρνουν μαζί τους στην Α2 τον Κόροιβο και τον Πανιώνιο να σώζεται -κόντρα σε όλα τα προγνωστικά- από το πουθενά. Έτσι για να συνεχιστεί η «αντεπίθεση της Αθήνας», που γράψαμε τις προάλλες και να συνεχίσει ως το τέλος να «τηρείται η νομιμότητα».
Επειδή τα γραπτά μένουν, είχαμε πιστέψει πως ο Πανιώνιος είχε υποβιβαστεί και το γράφαμε. Το είχε πιστέψει κι η… πλατεία, και οι παράγοντες, και οι «haters», άπαντες έμειναν άφωνοι σήμερα (μαζί κι εμείς). Ο Κόροιβος είχε την τύχη στα χέρια του, παίζοντας απέναντι σε επτά παίκτες, αλλά πνίγηκε στο άγχος του.
Όσοι (ορθώς και δικαίως) αποθέωσαν τον Ντίνο Καλαμπάκο, τον οποίο ανακήρυξαν «προπονητή της χρονιάς» (ορθώς, επαναλαμβάνω) σήμερα το σκέφτονται και μαθαίνουν μαθαίνουμε τη διαφορά του αθλήματος από τα άλλα. Ένα σπορ απρόβλεπτο όσο κανένα, που δεν επιτρέπει να… προβλέπεις, γιατί κινδυνεύεις να εκτεθείς.
Δεν είναι ώρα να κάνουμε απολογισμό, θα τα γράψουμε εν καιρώ. Άλλωστε προηγούνται αυτοί που είχαν βγει στα… κεραμίδια. Εμείς απλά νιώθουμε ευτυχισμένοι που αποτελούμε μικρό κομμάτι μιας μεγάλης κοινότητας, που έχει αξιοπρέπεια, που έχει αρχές, που βλέπει ένα πρωτάθλημα χωρίς στεγανά, με απρόβλεπτη εξέλιξη.
Αυτό το φινάλε του πρωταθλήματος -είναι πρόδηλο ότι δεν έχω διάθεση να ρίξω αλάτι στις πληγές των ανθρώπων του Κοροίβου, που έκαναν άλλη μια εξαιρετική προσπάθεια- μπορεί να πάρει ο ΕΣΑΚΕ και να στήσει όλο το επικοινωνιακό του πλάνο γύρω από την αξιοπιστία του. Την ώρα που στο ποδόσφαιρο ελάχιστοι αναγνωρίζουν την αξία του νικητή και του πρωταθλητή, στο μπάσκετ ουδείς αμφισβητεί πως όλα παίχτηκαν στο γήπεδο.
Το μπάσκετ, στην Ελλάδα, είναι εθνικό σπορ. Το γιατί το καταλάβαμε (και) σήμερα…
