Στις 7 του μήνα είχαμε γράψει για… «Μυρωδιές από την Πόλη». Ο Ολυμπιακός βρίσκεται ξανά στο ίδιο έργο… πρωταγωνιστής. Καλείται να κάνει το 2/2 και συνολικά να παίξει από έναν έως… τέσσερις τελικούς, αν φτάσει τη διαδρομή ως το τέλος. Πέρυσι, στην αντίστοιχη χρονική στιγμή, έκανε 3/4 φτάνοντας στον τελικό, φέτος θα φανεί αν η… ιστορία επαναλαμβάνεται.
Η Ζαλγκίρις είναι το φαβορί, το γράψαμε και μετά το 1-1, καθώς θέλει μία νίκη κι έχει δύο ευκαιρίες για να την πετύχει, ώστε να πετάξει τον Ολυμπιακό έξω από το φάιναλ φορ. Απόψε έδειξε ότι μπορεί, καθώς έκανε τα πάντα σωστά, εκμεταλλευόμενη πλήρως τα… πληγωμένα πόδια των «ερυθρόλευκων».
Το 47-36 του πρώτου ημιχρόνου, αλλά κυρίως το 84% (16/19) στα δίποντα, μαρτυρά πως οι παίκτες του Σφαιρόπουλου μπορεί να ήταν πρόθυμοι, αλλά το σώμα τους δεν βοήθησε. Πρίντεζης και Μιλουτίνοφ έδειξαν ότι δεν μπορούσαν να ακολουθήσουν κι οι Λιθουανοί δεν τους άφησαν να πάρουν ανάσα.
Αν κάτι μάς φάνηκε λάθος από την πλευρά του κόουτς Σφαιρόπουλου ήταν η απόφαση να αποσύρει τον Ρόμπερτς, τη στιγμή που ο Αμερικανός έβρισκε ρυθμό. Γιατί πολλά μπορεί να λέμε για την ποιότητα και κυρίως για την προσφορά των ξένων, όμως όταν ο Ρόμπερτς έχει βάλει όσα σουτ πήρε, δεν έχει λόγο ο προπονητής του να τον παρκάρει στον πάγκο.
Είναι πρόδηλο ότι δεν υπάρχει καμία επιπλέον ανάλυση, που να μπορεί να προσθέσει κάτι στη συνολική σκέψη για τη σειρά. Ήταν η πρώτη φορά που οι «ερυθρόλευκοι» αντιμετώπισαν λάθος τον Γιανκούνας, δίνοντας βοήθειες από τον παίκτη που τον μάρκαρε, προσφέροντάς του παράλληλα αυτό το «baby jump shoot», που είναι σήμα κατατεθέν στο παιχνίδι του.
Ο Ολυμπιακός πρέπει να παίξει στα… κόκκινα κι ως προς τη διάθεση των παικτών του, ως προς την αυταπάρνηση, τη συγκέντρωση και την αντιληπτική τους ικανότητα, ουδείς λόγος. Ζητούμενο αν μπορούν, αν αντέχουν, αν σφίγγοντας τα δόντια ξεπερνούν τον πόνο και την κούραση. Σαφέστατα και δεν έχει τελειώσει τίποτα, υπάρχει μπροστά (τουλάχιστον) μια αναμέτρηση, στην οποία περιμένουμε να δούμε διαφορετικό Ολυμπιακό.
