Σαν σήμερα συμπληρώνονται 50 χρόνια από το έπος της ΑΕΚ το 1968. Διαβάστε το αφιέρωμα της ΚΑΕ ΑΕΚ στη μεγαλύτερη στιγμή της ιστορίας της Ένωσης.
“Ξημερώματα 4ης Απριλίου 1968. Ο αείμνηστος έφορος της μετέπειτα Κυπελλούχου Ευρώπης, Δημοσθένης Πασχαλίδης (κάτω στη φωτό, ο πρώτος από δεξιά, μαζί με τους Δημητριάδη, Βασιλειάδη, Τσάβα), ξυπνά τον προπονητή Νίκο Μήλα με ένα τηλεφώνημα. Πανηγυρικό… τηλεφώνημα.
Η κακοκαιρία είχε υποχωρήσει. Ο οξυδερκής έφορος είχε φροντίσει να δηλώσει στη FIBA, και το Κλειστό του Σπόρτιγκ, για δεύτερη έδρα, στην περίπτωση που όλα τα στοιχειά της φύσης συμμαχούσαν για να μη διεξαχθεί ο Τελικός του Κυπέλλου Κυπελλούχων στο (ανοικτό) Καλλιμάρμαρο. Στο «αγιασμένο» Καλλιμάρμαρο. Όμως, ο Θεός (ο Θεός της ΑΕΚ) προνόησε. Ήθελε να γίνει πανηγύρι το βράδυ. Και έγινε… Είναι αυτό, που ο λαός μας λέει «η καλή ημέρα από το πρωί φαίνεται».
Ο Πασχαλίδης, στον οποίο η ΑΕΚ οφείλει πολλά, τα είχε όλα ρυθμίσει στην εντέλεια. Ο προπονητής ήξερε πια, ότι όπως και με την Ίνις Βαρέζε, ο κόσμος θα είχε τον πρώτο λόγο στην πίεση, που θα ασκούσε στον αντίπαλο. Η Σλάβια Πράγας άρχισε να χάνει στην κυριολεξία από τα αποδυτήρια. Καθώς διέσχιζαν οι παίκτες της τη στοά και έβγαιναν στον αγωνιστικό χώρο. Και άκουγαν εκείνο το βουητό, που τρόμαζε. Που ψυχοπλάκωνε. Που γιγάντωνε τη γηπεδούχο. Και έβαζε φτερά στα πόδια του Αμερικάνου, του Ζούπα, του Τρόντζου, του Βασιλειάδη, του Λαρεντζάκη, του Χρηστέα, του Τσάβα, του Πετράκη, του Νεσιάδη, του Δημητριάδη.
Που ανακαλούσε στη μνήμη όλων των αθλητών της ΑΕΚ την όψη του τεράστιου Γιώργου Μόσχου, που η τρισκατάρατη μοίρα ήθελε κοντά της νωρίς. Διότι εκείνη τη βραδιά στον ιερό χώρο, ο οποίος ορθομαρμαρώθηκε το 329 π.Χ. επί κυβερνήτη Λυκούργου, φόρεσαν φανέλα για να αντιμετωπίσουν τους Τσεχοσλοβάκους… 11 παίκτες, κι όχι 10. ‘Ήταν και ο αείμνηστος Μόσχος εκεί. Στις καρδιές των συμπαικτών του. Που στο φινάλε του αφιέρωσαν τον παγκόσμιο θρίαμβο. Με 80.000 παραληρούντες Έλληνες να μην έχουν καν υπόψιν τους τότε, ότι θα μετεξελιχθούν σε «ύλη» για το Βιβλίο Γκίνες. Όπως και οι αθλητές, και οι προπονητές, και η διοίκηση και ο Πασχαλίδης, πού να περίμεναν, ότι η επιτυχία τους θα αποτελέσει τη μαγιά για το κινηματογραφικό έπος (με τον τίτλο «1968») του Μάκη Αγγελόπουλου και του Τάσου Μπουλμέτη.
50 χρόνια σήμερα από τον ανεπανάληπτο θρίαμβο της 4ης Απριλίου.
Από τη νύχτα, που ο «Παγκόσμιος», ο αρχηγός της «Βασίλισσας», σήκωσε το βαρύτιμο τρόπαιο στον ουρανό της Αθήνας.
Και έγινε… Ημέρα. Και βγήκε ήλιος, που σκέπασε το ολόγιομο φεγγάρι και φώτισε την Οικουμένη με τον άθλο των Ελλήνων. Που ξέρουν μέσα στις κουτουράδες τους να αντιστέκονται. Ο ελληνικός αθλητισμός φώναξε «παρών» ολούθε στην υφήλιο. Και έγινε εκείνη η επιτυχία των «Θεών» της ΑΕΚ το εφαλτήριο για τα κατοπινά…
Φαίδων Κωνσταντουδάκης-Βασίλης Γεωργίου-Αλέξανδρος Μαργαρίτης ΕΚΕΙΝΟΙ, που η Ιστορία κατέγραψε στις σελίδες της για τη μεταλαμπάδευση των μηνυμάτων του «έπους», που άντεξε στο χρόνο.
Η οικογένεια της ΑΕΚ τιμά τους ήρωές της. Και στο δρόμο τους πορεύεται. Στα εύκολα και στα δύσκολα.
Χρόνια Πολλά, Βασίλισσα…”
