Καθένας έχει επιλέξει τον δικό του τρόπο βιοπορισμού. Εκείνος, μην μπορώντας να κάνει κάτι καλύτερο (έχει και δεν δίνει;), προτιμά να είναι «αγαπητικός των προέδρων». Είναι το πάθος του, βρε παιδί μου. Δεν μπορεί να ‘χει κι αυτός ένα πάθος; Μόνο που έχει ένα… πρόβλημα (εκτός του ότι είναι τσακωμένος με την αλήθεια).
Θέλει, ενίοτε, να το παίζει και κοκοράκι. Γίνεται και παππάς, και ζευγάς; Δεν γίνεται. Γι’ αυτό κι ο «αγαπητικός των προέδρων» γίνεται ρόμπα. Και τώρα που γλύφει εκεί που τάχα μου (έλεγε πως) έφτυνε, γίνεται δυο φορές ρόμπα. Γελάνε μαζί του και τα… καταπράσινα λιβάδια. Θα επανέρθουμε…
