Η κόρη μου (η μεγάλη) λατρεύει το μπάσκετ. Συχνά πυκνά τη βρίσκω να παρακολουθεί βιντεάκια και να με ρωτά πράγματα για το ΝΒΑ, που -ειλικρινά- δυσκολεύομαι να απαντήσω. Εκεί που πέφτει γέλιο είναι όταν με ρωτά «τι ομάδα είμαι». Της λέω «Μπουλς» και ξεκαρδίζεται, γιατί δεν είχε δει τον «αέρινο», ούτε τον «Ινδιάνο» και την παλιοπαρέα. Τι να της λέω τώρα για Τζάκσον, όταν κυκλοφορεί με τη φανέλα του Κάρι και προσπαθεί να μιμηθεί τον τρόπο που σουτάρει…
Ξέχασα να σημειώσω ότι ελαχίστως -έως καθόλου- ασχολούμαι με το ΝΒΑ. Δεν μου αρέσει, βρε αδερφέ, δεν παρακολουθώ την εξέλιξή του. Γι’ αυτό και θυμάμαι τον Τζόρνταν και τον Πίπεν, την εποχή που έβλεπα περισσότερο και πιο συστηματικά.
Αντιλαμβάνομαι πως και στον ΕΣΑΚΕ δεν ασχολούνται ιδιαίτερα με την Α1. Ο πρόεδρος προέρχεται από τον ΠΑΟΚ (δεν είναι κακό) κι οι περισσότεροι είναι μεγαλωμένοι με την ιδέα του ΠΑΟΚ, του Άρη, της ΑΕΚ (επίκαιρη όσο ποτέ η ταινία «1968»), οι νεότεροι με Παναθηναϊκό και Ολυμπιακό. Οι πάλαι ποτέ «μεγάλοι» του ελληνικού μπάσκετ, οι «μεγάλοι» του ελληνικού αθλητισμού.
Αν ήταν κι ο Ηρακλής θα είχαμε να λέγαμε, όμως εδώ στην Ελλάδα του 2018 υπάρχει ένα Λαύριο που παίζει μπασκετάρα. Υπάρχει ένας Προμηθέας, που απειλεί τον Απόλλωνα. Και μην βιαστείτε να γελάσετε, γιατί κανένα από τα νέα παιδιά (έως 30 ετών) δεν γνωρίζει τον Παναρκαδικό. Όλοι για τον Αστέρα Τρίπολης μιλούν…
Υπάρχει ο φτωχο-Κόροιβος, που αποτελεί μια τρελοπαρέα φτωχόπαιδων, τα οποία καταθέτουν ψυχή στο παρκέ, τα οποία παίζουν μπάσκετ. Αυθεντικό μπάσκετ, βγαλμένο από τα σοκάκια του Παγκρατίου (ένεκα Ντίνου Καλαμπάκου), ο οποίος με συνέπεια σταματά την αντίπαλη επίθεση ζητώντας να γίνουν αλλαγές, δείχνοντας πως δεν έχει ξεχάσει τον… κλεφτοπόλεμο μικρότερων κατηγοριών.
Ομάδες που έχουν Έλληνες προπονητές, που βγάζουν γούστα, αλλά που δεν έχουν την προβολή που τους αξίζει. Δεν έχουν μάρκετινγκ, δεν μιλά κανείς γι’ αυτούς. Παίζουν, γιατί απλά το πρωτάθλημα δεν μπορεί να γίνεται με 6-8 ομάδες. Κι είναι ό,τι καλύτερο έχουμε φέτος, είναι το αλατοπίπερο. Είναι θησαυροί που περιμένουν κάποιον να τους ανακαλύψει.
Μπορεί οι δύο «αιώνιοι» να έχουν -λογικό είναι- στρέψει το ενδιαφέρον στην Ευρωλίγκα, οι δύο της συμπρωτεύουσας να είναι σκιές του παρελθόντος, η ΑΕΚ να είναι «μια κρύο και μια ζέστη», αλλά το πρωτάθλημα έχει προϊόν. Ανακαλύψτε το, πουλήστε το, δημιουργήστε νέες αγορές για το μπάσκετ.
Το αξίζουμε, το αξίζουν…
