“Πρέπει να τελειώσει αυτό το παραμύθι, στο οποίο βλέπουμε να παίζουν ομάδες σε ιδιωτική διοργάνωση και οι Εθνικές ομάδες να παίζουν με τους υπόλοιπους. Είναι απαράδεκτο να υπάρχει πρωτάθλημα σε επίπεδο συλλόγων και ταυτόχρονα αγώνες εθνικών ομάδων”.
Ο Γιώργος Βασιλακόπουλος μοιάζει να… ανακάλυψε την Αμερική! Οι διαπιστώσεις του ήταν οι ανησυχίες όλης της υπόλοιπης μπασκετικής κοινότητας, που φώναζε ότι δεν γίνεται καθένας να τραβήξει τον δικό του δρόμο και πως έπρεπε να είχε βρεθεί κοινός τόπος ανάμεσα στη FIBA και την Ευρωλίγκα.
Αποτέλεσμα; Η Ευρωλίγκα είναι μια χαρά, παραμένει ό,τι καλύτερο υπάρχει σε πρωτάθλημα στην από εδώ πλευρά του πλανήτη, ενώ την ίδια στιγμή ουδείς ασχολείται με τους αγώνες των Εθνικών ομάδων. Η Ισπανία κατέβηκε όπως κι εμείς με τα δεύτερα, η Σουηδία νίκησε την Τουρκία, οι Κροάτες έχασαν και από τους Ρουμάνους, οι Σέρβοι από τους Γερμανούς.
Ο Γιώργος Βασιλακόπουλος αμετανόητος (άλλωστε, γιατί να αλλάξει σε αυτή την ηλικία τρόπο σκέψης;) υποστηρίζει πως πρέπει να επιτεθεί η FIBA, αγνοώντας τη σοφή ρήση πως είτε η πέτρα πάει στο αυγό, είτε το αυγό στην πέτρα, το αυγό θα σπάσει. Η Ευρωλίγκα είναι το αφεντικό στην Ευρώπη, τη στιγμή που η FIBA έχει χάσει την μπάλα.
Όχι δεν είναι τίμιο το φορμάτ της Ευρωλίγκας. Αν, για παράδειγμα, η ΑΕΚ κι η… Κύμη παίξουν στον τελικό, αφήνοντας Ολυμπιακό και Παναθηναϊκό να παλεύουν στον μικρό τελικό του ελληνικού πρωταθλήματος, ουδείς εκ των φιναλίστ θα παίξει στην Ευρωλίγκα, καθώς οι δύο «αιώνιοι» έχουν συμβόλαιο που δεν σπάει. Όπως και να ‘χει, είναι το πιο ενδιαφέρον πρωτάθλημα, αυτό που θέλει να βλέπει ο κόσμος.
Μοιάζει ειρωνεία, αλλά ο άνθρωπος ο οποίος χρόνια διοίκησε το ελληνικό μπάσκετ χρησιμοποιώντας αριστερή φρασεολογία και καπιταλιστικό μοντέλο διαχείρισης (το χρήμα ήταν κυρίαρχος μοχλός πίεσης, προς κάθε κατεύθυνση), διαπιστώνει ότι σε αυτή την κοσμοθεωρία το μεγάλο ψάρι τρώει το μικρό. Και μαντέψτε, δεν είναι πια το… μεγάλο ψάρι.
Τα παράθυρα δεν είναι μόνο μια… σκέτη αποτυχία, είναι κι επικίνδυνα. Η FIBA, για το καπρίτσιο των σκληροπυρηνικών, μην μπορώντας να αποδεχθεί την ήττα της, βάζει σε κίνδυνο τα πρωταθλήματά της. Γιατί σκεφτείτε τελική φάση με χώρες που μπασκετικά είναι έξω από τον χάρτη κι αντίθετα να λείπουν παραδοσιακές δυνάμεις.
Το χειρότερο; Έχει μετατρέψει τους αγώνες των εθνικών ομάδων σε αγώνες παικτών δεύτερης διαλογής (με απόλυτο σεβασμό στην προσπάθειά των παιδιών που παίζουν). Κι αν το κοινό στα «Δύο Αοράκια» ανταποκρίθηκε, είναι πρόδηλο ότι η «επίσημη αγαπημένη» είναι διαφορετική χωρίς τα… βαριά της χαρτιά.
Επίθεση πρότεινε ο Γιώργος Βασιλακόπουλος. Μου θύμισε τον στίχο που τραγούδησε ο Θάνος Μικρούτσικος… «Είναι το πυκνό συλλαλητήριο, που οργανώνει μόνος, ένας μόνος…».
