Η ΕΟΚ τιμώρησε τον Ερμή Αγιάς με μηδενισμό, επειδή δεν πλήρωνε τους διαιτητές (ως είχε υποχρέωση, βάσει κείμενων διατάξεων). Σωστό, κάποιος που δεν ανταποκρίνεται στις υποχρεώσεις του οφείλει να πληρώνει το τίμημα. Δεν είναι, όμως, απίστευτα ειρωνικό να τιμωρεί η ΕΟΚ σωματείο που δεν πλήρωσε (για μία αγωνιστική ημέρα) τους διαιτητές, ενώ η ίδια χρωστά χρήματα τόσων χρόνων στους «γκρίζους»;
Αν υπάρχει κάποιος που γνωρίζει καλά από «δεν πληρώνω», καθώς εδώ και χρόνια δεν πληρώνει ομοσπονδιακούς, καθυστερεί τα χρήματα των υπαλλήλων, πληρώνει αν κι όταν θέλει τους προμηθευτές της, είναι η ηγεσία της Ομοσπονδίας.
Είναι φοβερό πως όλοι συζητάμε για την κατάσταση του Φάρου (πριν αναλάβει ο Βαγγέλης Τσάπας και λύσει το πρόβλημα), των Τρικάλων, του Κεραυνού Αιγίου, του Ερμή Αγιάς και τόσων άλλων ομάδων, που έχουν απλήρωτους όποιους μιλούν ελληνικά (και όχι μόνο), αλλά κανείς δεν ασχολείται με τον… μεγαλύτερο των δασκάλων, την ΕΟΚ.
Πείτε μου ένα (μόνο) μέρος του πλανήτη, όπου δεν υπάρχουν συμβόλαια παικτών και προπονητών, προστατευόμενα από την οικεία Ομοσπονδία! Όλες οι ομοσπονδίες του κόσμου (πλην ΕΟΚ), προστατεύουν όχι μόνο τους εργαζόμενους -παίκτες και προπονητές-, αλλά και τα ίδια τα σωματεία από τυχάρπαστους προέδρους.
Αν κάποιος παίκτης ή προπονητής φύγει στα μέσα της σεζόν, διότι αυτό αποφάσισε η διοίκηση, πρέπει να υπογράψει χαρτί ότι η ομάδα δεν του χρωστά τίποτα (αυτό σημαίνει τα έχουν βρει μεταξύ τους, με πλήρη ή μερική αποζημίωση), διαφορετικά η ομάδα δεν μπορεί να κάνει μεταγραφές.
Ειδικά στην περίπτωση των προπονητών, αν δεν υπάρξει η αναγκαία και ικανή συνθήκη που προαναφέραμε, δεν μπορεί να καθίσει στον πάγκο της κανένας, παρά μόνο ο βοηθός, ο οποίος αν δεν έχει δίπλωμα της αντίστοιχης κατηγορίας, δεν σηκώνεται από τον πάγκο ούτε για… κατούρημα.
Φυσικά, όλα τα συμβόλαια είναι κατατεθειμένα στην οικεία ομοσπονδία, για να είναι έγκυρα, ώστε να εκδοθεί το δελτίο του αθλητή, ή η κάρτα προπονητή. Στο εξωτερικό, μην μπερδεύεστε. Εδώ η ΕΟΚ όχι απλά δεν προστατεύει τους εργαζόμενους, αλλά δείχνει και τον δρόμο σε κάθε «απατεώνα», πώς θα ξεγελάσει τους πάντες. Με τη στάση της είναι προπομπός της παρανομίας.
Γιατί να κάνει μια ομάδα συμβόλαιο σε προπονητή, όταν η ΕΟΚ δεν είχε κάνει στον Φώτη Κατσικάρη, στον Κώστα Μίσσα και δεν γνωρίζω αν έκανε στον Θανάση Σκουρτόπουλο. Αλλά κι αν κάνουμε συμβόλαιο, δεν τους πληρώνουμε. Για έναν Αντρέα Τρινκιέρι που πήγε στα δικαστήρια (και κέρδισε) υπάρχουν 50 που δεν μιλάνε. Ο Ιταλός ήταν εξαίρεση.
Μην πληρώνετε τους παίκτες! Η Εθνική Γυναικών είναι απλήρωτη, οι άνδρες έχουν παραιτηθεί χρόνια τώρα των δικαιωμάτων να πληρώνονται για το διάστημα που απασχολούνται στην Εθνική. Για πριμ μόνο στα λόγια, ενώ περί ασφάλισης, όποιος χτύπησε ας πρόσεχε. Ο Γιάννης Γεωργαλής αποτέλεσε την εξαίρεση στον κανόνα, γιατί απλά κυνήγησε τα χρήματά του.
Θα πείτε «ούτε οι… μεγάλοι πληρώνονται». Αμισθί οι θέσεις προέδρου, αντιπροέδρου, γραμματέα. Προσωπικά δεν γνωρίζω κανέναν να κάθεται (βιδωμένος στην καρέκλα του) αμισθί τόσες δεκαετίες, να δέχεται να χρωστά χρήματα σε όποιον μιλά ελληνικά (και όχι μόνο), να λοιδορείται, δίχως κέρδος.
Δηλαδή, οι συγκεκριμένοι περνούν τόσες ώρες σε γραφεία, συνεδριάσεις, ταξίδια και τόσες υποχρεώσεις, για την αγάπη προς το σπορ; Τόσες δεκαετίες; Κι εμείς αγαπήσαμε, αλλά δεν κάναμε έτσι. Και βέβαια, επειδή αγαπούν, περνούν την αγάπη στα παιδιά τους, τα οποία ενίοτε κληρωνόμουν θέσεις (αυτά όχι αμισθί, φτάνει η προσφορά των πατεράδων).
Με όποιον κι αν μιλήσετε, είτε είναι παίκτης, είτε προπονητής, είτε παράγοντας, είτε διαιτητής, είτε μέλος Ένωσης, όλοι μιλούν με τα χειρότερα λόγια για την ηγετική ομάδα της ΕΟΚ. Συμφωνούν όλοι ότι οι Βασιλακόπουλος και Τσαγκρώνης κάνουν κακό στο μπάσκετ. «Ναι, αλλά ψηφίζονται» θα πει κάποιος κι ας μην έχουμε δει ακόμα τα πρακτικά.
Αντί επιλόγου, μια ερώτηση προς τον Υφυπουργό Αθλητισμού, αλλά και καθέναν από εμάς: Κάθε χρόνο η ΕΟΚ έχει έσοδα από τον κρατικό προϋπολογισμό, από χορηγίες. Χρήματα που ξεπερνούν τα 2.500.000 ευρώ. Αλήθεια, αφού κανένας δεν πληρώνεται, που πάνε αυτά τα λεφτά; Θα το γνωρίζαμε αν είχαν έστω και μια ανάρτηση στο ΔΙΑΥΓΕΙΑ, αλλά φευ.
