Τα τελευταία δέκα χρόνια η μετανάστευση νεαρών αθλητών και αθλητριών, προκειμένου να βρουν ένα πιο εύπορο περιβάλλον για να σπουδάσουν και να αναπτύξουν τις αθλητικές τους δεξιότητες, έχει γίνει σύνηθες φαινόμενο. Μια ακόμη Ελληνίδα αθλήτρια, που επέλεξε τον δύσκολο δρόμο της μετανάστευσης, είναι η Ίριδα Τσαφαρά. Η 17χρονη combo-guard του Σπόρτιγκ από τη νέα χρονιά θα φοιτήσει στο Πανεπιστήμιο της South Florida και θα πάρει μέρος στο μαγικό πρωτάθλημα του NCAA, υπό τις οδηγίες του Χοσέ Φερνάντεζ.
Η Ίριδα Τσαφαρά, μιλάει στο ebasket.gr και τον Πάνο Παναγιωτόπουλο για τις μέχρι πρότινος εμπειρίες της, τον πατέρα-μέντορα-προπονητή της, αλλά και για τα όνειρα της.
– Από ποια ηλικία ξεκίνησες το μπάσκετ και ποιος σε παρακίνησε;
“Ξεκίνησα να παίζω μπάσκετ από 13 ετών, προερχόμενη από μπασκετική οικογένεια. Ο πατέρας μου είναι προπονητής πολλά χρόνια, κυρίως στο αντρικό μπάσκετ, αλλά και στο γυναικείο κι αυτός ήταν ένας από τους λόγους που ξεκίνησα. Ο πιο σημαντικός λόγος, όμως, ήταν γιατί με παρακίνησε ο αδερφός μου, ο οποίος είχε ξεκινήσει από μικρότερη ηλικία το μπάσκετ”.
– Τι σημαίνει το μπάσκετ για εσένα;
“Το μπάσκετ για μένα είναι τρόπος ζωής”.
– Ποιον είχες ως μέντορα σου στη μέχρι πρότινος αθλητική σου πορεία;
“Μέντορα μου είχα τον πατέρα μου, ο οποίος εκτός από πατέρας ήταν και προπονητής. Με βοήθησε σε όλους τους τομείς, ήταν ο λόγος για τη μέχρι τώρα πορεία μου και τον ευχαριστώ πολύ”.
– Έχεις κάποιον παίχτη ως είδωλο, θέλοντας να του μοιάσεις;
“Δεν θα έλεγα ποτέ ότι είχα κάποιο παίκτη ή παίκτρια πρότυπο, γιατί πάντα πίστευα ότι είναι καλύτερα να αποκομίζω πολλά και διαφορετικά στοιχεία από πολλούς παίκτες”.
– Ποιες είναι οι φιλοδοξίες σου;
“Οι φιλοδοξίες μου είναι να ανταποκριθώ στις προσδοκίες των προπονητών μου στο NCAA”.
– Καταρχήν, εξήγησε μας πόσο δύσκολο είναι να συνδυάζεις το σχολείο με το επαγγελματικό μπάσκετ;
“Φυσικά και είναι δύσκολο να συνδυάσεις το σχολείο με το μπάσκετ. Ειδικά όταν το μπάσκετ έχει πάρει επαγγελματική -πλέον- θέση στη ζωή σου, είναι δύσκολο και οι απαιτήσεις πολύ μεγάλες, αλλά όταν υπάρχει θέληση νομίζω υπάρχει και τρόπος”.
– Τα σημαντικότερα πράγματα που θυσίασες για το μπάσκετ;
“Τα σημαντικότερα πράγματα που έχω θυσιάσει για το μπάσκετ θα έλεγα ότι ήταν οι φίλοι μου και οι έξοδοι μου, τίποτα παραπάνω”.
– Σε ποια θέση σου αρέσει περισσότερο να αγωνίζεσαι;
“Παίζω όποια θέση μου πει ο προπονητής μου ότι πρέπει να παίξω και πιστεύει ότι μπορώ να αποδώσω καλύτερα και να βοηθήσω την ομάδα μου. Έχω παίξει από 1 μέχρι 4. Προσωπικά πιστεύω ότι μπορώ να βοηθήσω περισσότερο την ομάδα μου παίζοντας playmaker”.
– Ποια ήταν η πιο συγκινητική στιγμή για εσένα μέσα από το μπάσκετ;
“Έχω περάσει πολλές ωραίες και συγκινητικές στιγμές στο μπάσκετ και δεν μπορώ -ούτε θέλω- να ξεχωρίσω μία από αυτές”.
– Ποια ήταν η χειρότερη στιγμή σου στο μπάσκετ;
“Η χειρότερη στιγμή που έχω περάσει, παίζοντας μπάσκετ ήταν (όπως κι όλων των αθλητών, όταν τραυματίζονται), ήταν όταν έσπασα το χέρι μου, πριν από 3 χρόνια”.
– Φέτος αγωνίζεσαι στο Σπόρτιγκ, συμμετέχοντας σε ένα από τα πιο δύσκολα πρωταθλήματα της Α2. Ποιοι είναι οι φετινοί σου στόχοι;
“Φετινός μου στόχος είναι να καταφέρω να βοηθήσω την ομάδα όσο περισσότερο μπορώ, για να πετύχει τον στόχο της, οποίος δεν είναι άλλος από το να ανέβει στην Α1”.
– Παρόλο το νεαρό της ηλικίας σου, έχεις έναν βασικό ρόλο στην ομάδα. Πώς το κρίνεις αυτό;
“Πιστεύω ότι η δουλειά και ο κόπος ανταμείβονται”.
– Από του χρόνου, θα αγωνίζεσαι στην Αμερική και στο πανεπιστήμιο USF. Αρχικά, πώς προέκυψε η πρόταση;
“Τον περασμένο χρόνο ενδιαφέρθηκαν 7 πανεπιστήμια από την Αμερική, να μου δώσουν υποτροφία, βλέποντας τα βιντεάκια μου στο YouTube. Οι προπονητές του USF, παρακολουθώντας όλη την περσινή μου πορεία με τις Εσπερίδες με προσέγγισαν με πολύ μεγάλο ενδιαφέρον και μετά από 8 μήνες συχνής επικοινωνίας, μου ανακοίνωσαν ότι θα έρθουν να με δουν τον Σεπτέμβριο από κοντά, σε 2 αγώνες, και θα μου κάνουν επισήμως την πρόταση υποτροφίας”.
– Πώς αισθάνθηκες μόλις έλαβες τη πρόταση να αγωνιστείς στην Αμερική σε ένα τόσο ενδιαφέρον πρόγραμμα;
“Σίγουρα ένοιωσα περηφάνια και πως οι κόποι ανταμείβονται, μετά από τόσο σκληρή δουλειά. Το USF έχει ένα από καλύτερα προγράμματα μπάσκετ του NCAA και συγκαταλέγεται ανάμεσα στις 15 κορυφαίες γυναικείες ομάδες της Αμερικής. Από την άλλη πλευρά ένοιωσα και άγχος, που θα πάω να ζήσω για 4-5 χρόνια στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού και που θα αποχωριστώ την οικογένεια μου και αγαπημένα μου πρόσωπα”.
– Ήταν στόχος σου να παίξεις στην Αμερική;
“Τώρα απαντάω ναι, αν με ρωτούσες πριν από δύο ή τρία χρόνια θα σου έλεγα όχι”.
– Μετά το πέρας των σπουδών σου στην Αμερική, θα ήθελες να γυρίσεις πίσω στην Ελλάδα, ή να παραμείνεις εκεί;
“Δεν το γνωρίζω. Εξαρτάται από τις επιλογές και τις προτάσεις που θα έχω”.
– Σε ποια ομάδα είχες όνειρο από μικρή να αγωνιστείς;
“Δεν θα έλεγα ποτέ ότι είχα ονειρευτεί να αγωνιστώ σε κάποια συγκεκριμένη ομάδα, διότι όλες οι ομάδες αλλάζουν από χρονιά σε χρονιά. Δεν είναι τίποτα σταθερό και τίποτα σίγουρο στο μπάσκετ, οπότε δεν πιστεύω ότι θα ήταν σωστό να έχω μία συγκεκριμένη προτίμηση.
– Τέλος, θέλεις να δώσεις μια συμβουλή για τους αθλητές και τις αθλήτριες της ηλικίας σου, που θέλουν να αγωνιστούν σε υψηλό επίπεδο;
“Ναι θέλω να πω αυτό που μου λέει κι έλεγε ο πατέρας μου τόσα χρόνια, και συμφωνούν και όλοι οι προπονητές που έχω δουλέψει μαζί τους και τους οφείλω πολλά: Ότι με το ταλέντο μόνο δεν θα καταφέρεις ποτέ τίποτα. Χρειάζεται πολύ μεγάλη προσπάθεια,και αγάπη για ότι κάνεις.
- Θέλω να ευχαριστήσω την Ίριδα Τσαφαρά για τον χρόνο που μου αφιέρωσε και να της ευχηθώ ό,τι καλύτερο για το λαμπρό μέλλον που την περιμένει.
