Βίοι αντίθετοι για τους δύο “αιώνιους“, οι οποίοι ξεκίνησαν από εντελώς διαφορετική αφετηρία κι ακολουθούν εντελώς διαφορετικές διαδρομές. Κι αν ο Ολυμπιακός “γεμίζει το σακούλι” και την ψυχολογία του, ο Παναθηναϊκός προβληματίζει, περισσότερο με την αγωνιστική του συμπεριφορά και λιγότερο με τα αρνητικά αποτελέσματα.
Ο Ολυμπιακός ξεκίνησε τη σεζόν με ήττα στο γήπεδό του, στο ντέρμπι “αιωνίων“. Εκεί όπου κατέβηκε δίχως τους δύο περιφερειακούς ηγέτες (Σπανούλη και Ρόμπερτς), γεγονός που μείωσε το αξιόμαχό του. Πριν συνέλθει από το σοκ, πριν καν γίνει το πρώτο ευρωπαϊκό τζάμπολ, έχασε τον Κιμ Τιλί.
Μέχρι τώρα που γράφονται αυτές οι αράδες, ο Βασίλης Σπανούλης δεν έχει μπει ακόμα σε αγωνιστική δράση, μια σειρά από παίκτες έχασαν αγώνες ή έπαιξαν δίχως προπονήσεις (Γιώργος Πρίντεζης, Βαγγέλης Μάντζαρης, Κώστας Παπανικολάου, Γιάνις Στρέλνιεκς), αλλά…
Οι “ερυθρόλευκοι” μετρούν 3/3, έχοντας περάσει από μια εξαιρετικά αφιλόξενη έδρα (Γιαντ Ελιάου), έχοντας υπερασπιστεί την έδρα τους (δις), έχοντας εκτίσει την ποινή της μιας αγωνιστικής δίχως απώλεια κι αν απόψε περάσουν και το εμπόδιο της Χίμκι, θα έχουν κάνει όχι… ονειρικό ξεκίνημα (τα δύσκολα ακολουθούν), αλλά μια εντυπωσιακή είσοδο, που γίνεται εντυπωσιακότερη λόγω των προβλημάτων που αντιμετωπίζουν.
Στην άλλη πλευρά, ο Παναθηναϊκός ξεκίνησε με την καλύτερη δυνατή ψυχολογία, λόγω του “διπλού” στο ΣΕΦ κι επέστρεψε δυναμικά ο Λούκας Λεκαβίτσιους. Το ότι ηττήθηκε στη Βαρκελώνη και τη Μόσχα, ίσως να είναι κι αδιάφορο, καθώς λίγες ομάδες θα περάσουν από αυτές τις έδρες. Το ότι έχει χάσει με μεγάλες διαφορές, ίσως και να μην παίξει κανέναν ρόλο, αν δεν μπλέξει σε ισοβαθμίες.
Αυτό που προβληματίζει είναι η εικόνα. Οι “πράσινοι” βολοδέρνουν στην άμυνα, έχουν εμφανές πρόβλημα στο “5” (το γράψαμε και πριν από δύο ημέρες), ενώ παράλληλα έχουν κι έναν παίκτη, για τον οποίο λένε τα καλύτερα, αλλά για την ώρα είναι… αόρατος. Ο Μάρκους Ντένμον δεν έχει… εμφανιστεί. Κι είναι ο παίκτης που θα έπρεπε να μπει στα παπούτσια του Μάικ Τζέιμς.
Προσωπικά, ουδέποτε συμπάθησα τον τρόπο παιχνιδιού του Τζέιμς, θεωρούσα (κι επιμένω) ότι δεν είναι πνευματικός έτοιμος για το υψηλότερο επίπεδο, όμως το ταλέντο του είναι αστείρευτο και στην περσινή Ευρωλίγκα ξελάσπωσε αρκετές φορές το «τριφύλλι». Ο Ντένμον είναι πιο συγκροτημένος, αλλά μοιάζει να είναι έξω από τα νερά του. Έχει χρόνο ο Παναθηναϊκός να περιμένει να ενταχθεί στο σύστημά του; Αυτό το γνωρίζουν η διοίκηση και το προπονητικό τιμ.
Ο Λεκαβίτσιους μοιάζει να είναι -για την ώρα- η καλύτερη μεταγραφή του Παναθηναϊκού, ο Ζακ Όγκαστ αφήνει υποσχέσεις, όμως συνολικά οι “πράσινοι” έχουν θέματα προς επίλυση. Το δίδυμο Λοτζέσκι – Ντένμον δεν προσφέρει -για την ώρα- τις προσδοκώμενες λύσεις, ο Βουγιούκας δεν είναι για παιχνίδια που ο αντίπαλος παίζει με “σέντερ τσέπης” (Χάινς), ολόκληρος ο Παναθηναϊκός είναι “no Gist, no party“. Αλλάζει; Θα δείξει.
Το καλό για τους “πράσινους” κι αντίστοιχα το κακό για τους “κόκκινους” είναι πως τα αποτελέσματα που έχουν φέρει ως τώρα είναι εντός λογικής και προγράμματος. Οι πρώτοι δεν έπαθαν κάτι, οι δεύτεροι δεν πήραν την… Πόλη. Αυτό σημαίνει πως η αρχή του έργου, μπορεί να μην παίξει κανένα ρόλο στη συνέχεια.
Ο Ολυμπιακός παίρνει credit για το πώς διαχειρίζεται τις απώλειες και τις… αναποδιές, ο Παναθηναϊκός αφήνει πολλά ερωτηματικά, αλλά κανείς εκ των δύο δεν έκανε στα τρία πρώτα ματς κάτι ιδιαιτέρως κερδοφόρο ή επιζήμιο.
Πηγή: To10.gr
