Άντε Ζίζιτς, Φουρκάν Κορκμάζ, Μαρσέλ Πονίτκα, είναι μερικοί από τους 97άρηδες, οι οποίοι ήδη παίζουν στις εθνικές ομάδες των χωρών τους, δείχνοντας πως έχουν βρει τον δρόμο τους. Κι αν ο Κροάτης -για δικούς του λόγους- αρνήθηκε να πάρει μέρος στο Ευρωμπάσκετ, είναι δεδομένο πως τον ήθελαν οι συμπατριώτες του, για να δυναμώσουν στο “ζωγραφιστό“.
Μόνο τυχαίο δεν είναι το γεγονός πως οι παίκτες που αναφέραμε είναι ψηλά (ο Ζίζιτς στην κορυφή) στη λίστα του ranking για τους πολλά υποσχόμενους 97άρηδες (δηλαδή, παιδιά που γεννήθηκαν το 1997. Στους 100 πρώτους υπάρχουν κι Έλληνες παίκτες, οι οποίοι όχι μόνο στην Εθνική δεν έχουν θέση, αλλά ψάχνουν το στίγμα τους στο ελληνικό μπάσκετ. Είναι στραβά το κάδρο, ή στραβά το βλέπουμε;
Διαβάζουμε τη λίστα και στη θέση 7 συναντάμε τον Βασίλη Χαραλαμπόπουλο, τέσσερις θέσεις πάνω από τον Πονίτκα. Πρώτος -είπαμε- είναι ο Ζίζιτς, τρίτος ο Κορκμάζ (που αναφέραμε), ενώ στη 13η θέση είναι ο Εντίν Άτιτς, παίκτης στον οποίο έχει επενδύσει η ΑΕΚ.
Επόμενος Έλληνας είναι ο Διονύσης Σκουλίδας (στη θέση 22), ακολουθεί ο Βασίλης Μουράτος (στο 30), ο Νίκος Μαραγκίδης (στο 71) κι ο Γιάννης Μιχαλούτσος μια θέση πίσω. Εκ παραδρομής, μάλιστα, ο Μαραγκίδης έχει αμερικανική σημαία, επειδή έπαιζε σε αμερικανικό κολέγιο, πριν επιστρέψει στην Ελλάδα (τώρα είναι παίκτης του Εθνικού).
Δυστυχώς στην Ελλάδα πρέπει να φτάσει κάποιος στα 25 για να πάψει να είναι ταλέντο και να πάρει την ευκαιρία του. Δυστυχώς στην Ελλάδα δεν υπάρχουν μικρομεσαίες ομάδες (όπως το Περιστέρι, ο Πανιώνιος, το Μαρούσι, κτλ.) που υπήρχαν κάποτε κι οι νέοι παίκτες έδειχναν την αξία τους, αποκτώντας εμπειρίες (και μάλιστα υψηλού επιπέδου).
Παρατηρήσαμε τη λίστα (βρείτε την εδώ) και διαπιστώσαμε πως οι συντάκτες της, γνωρίζουν το αντικείμενο. Εμείς στην Ελλάδα τα ξέρουμε όλα και παίκτες που οι ξένοι θεωρούν “prospect“, εμείς δεν τους έχουμε στον χάρτη. Κάτι παραπάνω θα ξέρουμε από τους κουτόφραγκους.
