Ο Παναγιώτης Βασιλόπουλος είναι και επίσημα η πρώτη μεταγραφή του Άρη και αναμένεται να δώσει πολύτιμες λύσεις στην ομάδα. Ο έμπειρος καλαθοσφαιριστής στις πρώτες του δηλώσεις ως παίκτης του Άρη ανέφερε ότι πρέπει οι παίκτες της ομάδας να βάζουν το “εμείς” πάνω από το “εγώ”.
Αναλυτικά όσα ανέφερε:
“Είναι μεγάλη υπόθεση να παίζεις σε μια ομάδα όπως ο Άρης. Για μένα είναι ακόμα ένα βήμα παραπάνω. Εύχομαι να πάνε όλα κατ’ ευχήν και να πραγματοποιήσουμε μία καλή πορεία στις διοργανώσεις που θα πάρουμε μέρος.
Γενικά ως άνθρωπος έχω πάντα πολύ υψηλές προσδοκίες. Το ίδιο και ο Άρης ως ομάδα, αλλά και ο κόουτς Γιαννάκης ως προσωπικότητα. Έτσι, θέλουμε να δημιουργήσουμε μια ανταγωνιστική ομάδα που θα παλεύει σ’ όλα τα ματς για να κερδίσει. Θα είναι μία ιδιαίτερα απαιτητική η χρονιά, με δεδομένη και τη συμμετοχή στο Basketball Champions League.
Ελπίζω να καταλάβουμε όλοι τη σημασία του να είναι η ομάδα πάνω απ’ όλα. Και από χρήματα και από στατιστικά, τα πάντα. Το «εμείς» πρέπει να είναι πάνω από το «εγώ»”.
“Μου έχει λείψει η πίεση”
Ποιο ρόλο έπαιξε η παρουσία του Παναγιώτη Γιαννάκη στον πάγκο του ΑΡΗ, ώστε ο Παναγιώτης Βασιλόπουλος να πει το «ναι» στην πρόταση που του έγινε;
“Σίγουρα έπαιξε μεγάλο ρόλο η παρουσία του κόουτς. Όμως οποιοσδήποτε κι αν ήταν στον πάγκο του Άρη θα το σκεφτόμουν πολύ σοβαρά. Σαφώς στον Άρη κάνω ένα βήμα παραπάνω σε σχέση με τα προηγούμενα χρόνια. Πέρυσι είχα μία καλή χρονιά με τον Κολοσσό Ρόδου, φέτος βλέπω πιο ψηλά.
Με τον κόουτς συνεργάστηκα από πολύ μικρή ηλικία το πιο σημαντικό είναι ότι αυτή η συνεργασία έχει ταυτιστεί με τίτλους. Μου έχει λείψει να είμαι ανταγωνιστικός… στο φουλ και να διεκδικώ το κάθε παιχνίδι.
Μου έχει λείψει η πίεση, η οποία όταν είναι σωστή και ελεγχόμενη, μπορεί να γίνει πολύ δημιουργική για όποιον ασχολείται με τον αθλητισμό. Είμαι σίγουρος ότι ο κόουτς θα το περάσει αυτό σε όλα τα παιδιά. Μπορούμε να κάνουμε κάτι πολύ μεγάλο, αν είμαστε όλοι μαζί, ενωμένοι”.
“Οι τραυματισμοί και ο ρόλος της Μαρίας”
“Πέρασα πολύ δύσκολες στιγμές. Οι πιο δύσκολες ώρες είναι αυτές που περνάς μόνος σου, εσύ και ο γυμναστής, να παλεύεις με τον εαυτό σου για να γίνεις καλύτερος και να μπορέσεις να επιστρέψεις στα παρκέ. Από την άλλη, αντιλαμβάνεσαι πόσο ευλογημένοι είμαστε που κάνουμε αυτό το επάγγελμα.
Στις δοκιμασίες αυτές, ήταν πολύ σημαντικό που είχα δίπλα τη σύζυγό μου, Μαρία, η οποία έπαιξε καθοριστικό ρόλο και στην οπτική που είχα για τα πράγματα. Χωρίς αυτήν δε θα μπορούσα να το δω λίγο πιο χαλαρά. Πάντα δούλευα ασταμάτητα, χωρίς ρεπό και μου έλεγε «χαλάρωσε λίγο, απόλαυσέ το περισσότερο».
Ποτέ δε συγχωρούσα λάθος στον εαυτό μου, του έβαζα μεγάλη πίεση για να γίνουν όλα σωστά. Πολλές φορές, αυτό μπορεί να αποβεί καταστροφικό. Η σύζυγός μου με βοήθησε πολύ και σ’ αυτό το κομμάτι”.
