Σε μια εποχή που οι Αμερικανοί γίνονται (εν μία νυκτί) Ευρωπαίοι, σε μια εποχή όπου -από την προηγούμενη σεζόν- απελευθερώθηκε το όριο κι οι ομάδες στην Ελλάδα μπορούν να έχουν έξι Αμερικανούς στις τάξεις τους, ο Ολυμπιακός μπορεί να γίνει η μόνη ομάδα στην Ευρωλίγκα που δεν θα έχει Αμερικανό στις τάξεις της!
Ήδη διαθέτει έναν Λετονό (Γιάνις Στρέλνιεκς) κι έναν Γάλλο (Κιμ Τιλί, ή Τιγί, ή όπως θέλετε). Επιθυμεί να διατηρήσει έναν Σέρβο (Νίκολα Μιλουτίνοφ), κυνηγά άλλον έναν Γάλλο (Αντουάν Ντιο) κι έχει τον πρώτο λόγο για το αν θα διατηρήσει στο ρόστερ έναν Καναδό (Κεμ ΜΠιρτς). Απίστευτο; Μένει μόνο μια θέση -αν είναι αυτοί οι πέντε- για να δούμε αν θα επιλεγεί Αμερικανός.
Δεν είναι τυχαίο. Ο Γιάννης Σφαιρόπουλος έχει ένα συγκεκριμένο πλάνο στο μυαλό του, θέλει να παίξει σκεπτόμενο μπάσκετ, με “σημάδια”, μπάσκετ με λογική, γι’ αυτό κι επιλέγει πολυεργαλεία. Για παράδειγμα, ο Στρέλνιεκς -πέρα από την ευχέρεια που έχει στο σκοράρισμα- έχει ίσως την καλύτερη αναλογία στην Ευρωλίγκα ανάμεσα στις ασίστ και τα λάθη. Ο Τιλί κάνει πολλά διαφορετικά πράγματα, ενώ ο Ντιό (αν αποκτηθεί) θα κάνει ευτυχισμένους τους συμπαίκτες του.
Ο Ολυμπιακός θέλει να πάει με τους Έλληνες παίκτες σε πρώτο ρόλο, γι’ αυτό κι επιλέγονται ρολίστες (υπερπολυτελείας) από το πάνω ράφι, παίκτες που δεν θέλουν… μια μπάλα για πάρτη τους, αλλά παίκτες ομάδας, παίκτες που δεν θα ακούς τη φωνή τους στ’ αποδυτήρια, παίκτες που δεν θα κάνουν του κεφαλιού τους. Ίσως λιγότερο θεαματικοί, αλλά πιο αποδοτικοί.
Ακόμα είναι νωρίς, γιατί δεν έχει ολοκληρωθεί ο σχεδιασμός. Μόνο δύο ξένοι παίκτες είναι δεδομένοι, οπότε μπορεί όλα να ανατραπούν (δεν μπορεί, αλλά… λέμε) και να έχει τέσσερις Αμερικανούς. Όμως, αυτό που φαίνεται είναι ότι ο Σφαιρόπουλος έχει το δικό του πλάνο, κόντρα στη… μόδα.
Γαλλικό κλειδί
Όσον αφορά στον Τιλί, μοιάζει να είναι το ιδανικό συμπλήρωμα για τη θέση “4“, την πρώτη απ’ όλες που “κλείδωσε”. Με τον Γιώργο Πρίντεζη και τον Δημήτρη Αγραβάνη, δημιουργούν μια πολλά υποσχόμενη τριάδα. Κι είναι μια θέση που φέτος, παρότι ο Αγραβάνης ήταν εξαιρετικά βελτιωμένος, φάνηκε να υπάρχει πρόβλημα, είτε όταν ο “Πρι” ήταν τραυματίας, είτε στις… άδειες του βραδιές.
Ο Τιλί είναι καλός αμυντικός, πηγαίνει στα ριμπάουντ, έχει πολλούς τρόπους να βάλει την μπάλα στο καλάθι, είναι ομαδικός παίκτης. Μοναδικό… μειονέκτημα είναι πως δεν σουτάρει πολύ καλά έξω από τα 6μ75, κάτι που συμβαίνει και με τον Πρίντεζη. Όχι πως δεν έχουν σουτ, αλλά δεν είναι… Σίνγκλεντον.
Σε σχήματα “small ball” μπορεί να παίξει εύκολα στο “5” γιατί είναι δυνατός, οπότε δίνει πολλές διαφορετικές λύσεις. Σαν… γαλλικό κλειδί.
Υ.Γ.: Η πρώτη (μεγάλη)… προσφορά του Γιώργου Μπόγρη είναι ότι επέτρεψε στον Ολυμπιακό να αποκτήσει τον Κιμ Τιλί, καθώς άδειασε μια θέση ξένου από το “5“, για να ενισχυθεί το “4” (αν κι οι θέσεις έχουν καταργηθεί). Η δημιουργία ενός ρόστερ είναι σαν παζλ. Δεν υπάρχουν μικρά και μεγάλα κομμάτια, αλλά κομμάτια που ταιριάζουν.
Υ.Γ.1: Ο Ολυμπιακός έχει κάνει 3+2 (ανανεώσεις) σπουδαίες “μεταγραφές“. Με έντονο ελληνικό στοιχείο και για την ώρα με διαφοροποίηση απ’ όλες τις άλλες “μεγάλες” ομάδες της Ευρωλίγκας.
