O tempora, o mores!

Υπάρχει ένα δημοσιογραφικό όργανο που ονομάζεται Πανελλήνιος Σύνδεσμος Αθλητικών Συντακτών (ΠΣΑΤ), έχει χρονολογία ίδρυσης το 1952 και στους σκοπούς του (αναγράφονται στο καταστατικό του) είναι μεταξύ άλλων:

Η εξύψωση του αθλητικού πνεύματος και η συμβολή στην ανάπτυξη και διάδοση του ολυμπισμού και του ελληνικού αθλητισμού υπό την ευρύτερη έννοιά του.
Η ανάπτυξη πρωτοβουλιών για την αντιμετώπιση των σύγχρονων προβλημάτων της νεολαίας και του αθλητισμού.

Υπάρχουν μια σειρά από ενέργειες που δεν βοηθούν στην εξύψωση του αθλητικού πνεύματος. Από δηλώσεις παραγόντων (μηδέ εξαιρουμένων αυτών του μπάσκετ), μέχρι τον τελικό της ντροπής (ακόμα ένας), τον τελικό όπου είχαμε μαχαιρώματα, χρήση λοστών κι άλλα ανάλογα περιστατικά. Τον τελικό που κανονικά δεν έπρεπε να ξεκινήσει.

Περιμέναμε (έστω) μια ανακοίνωση από τον ΠΣΑΤ, αλλά δυστυχώς το μόνο που είδαμε μπαίνοντας στο site του συνδέσμου είναι πως “παράταση ως τις 6 Ιουνίου πήρε η πώληση λαχνών“. Αυτό τελικά είναι που μετράει. Να φεύγουν οι λαχνοί κι άσε τους άλλους να σφάζονται. Άλλωστε, τι μας νοιάζει εμάς;

Μετά τον τελικό θα περιμέναμε από τις εφημερίδες να καταδικάσουν αυτές τις ασχήμιες. Δυστυχώς, δεν το είδαμε, αντ’ αυτού υμνήθηκε το κύπελλο που πήγε… στον Λευκό Πύργο. Αλήθεια, περιμένετε ότι θα υπάρξει αντίδραση από τον ΠΣΑΤ, θα καλέσει τους συναδέλφους να εξηγήσουν με ποια θεώρηση έφτιαξαν τα πρωτοσέλιδα;

Δημόσια καταγγελία

Στον ΠΣΑΤ υπάρχουν “Πειθαρχικά Συμβούλια“. Σύμφωνα με το καταστατικό, “το Πρωτοβάθμιο Πειθαρχικό Συμβούλιο δικάζει για πειθαρχικά παραπτώματα, ύστερα από καταγγελία μέλους του Συνδέσμου, μετά από καταγγελία τρίτου και αυτεπάγγελτα“. Έχοντας αποχωρήσει από τον Σύνδεσμο, είμαι “τρίτος” και δημοσίως καταγγέλλω τον πρόεδρο Σωτήρη Τριανταφύλλου και κάθε μέλος του Δ.Σ. ονομαστικά και προσωπικά.

Σύμφωνα με το καταστατικό, τα μέλη του ΠΣΑΤ οφείλουν “να τηρούν όλους τους κανόνες της δημοσιογραφικής δεοντολογίας και να υπερασπίζονται την ελευθεροτυπία, σύμφωνα και με τον κώδικα δεοντολογίας“. Η διοίκηση του Συνδέσμου ΔΕΝ υπερασπίστηκε τίποτα από τα προαναφερόμενα, γι’ αυτό και το Πρωτοβάθμιο Πειθαρχικό Συμβούλιο οφείλει να την καλέσει σε απολογία.

Δεν περιμένω να το πράξει αυτεπάγγελτα (ως οφείλετε Στράτο Σεφτελή, Κωνσταντίνε Τουτσίδη και Νίκο Κωνσταντόπουλε) γι’ αυτό και καταγγέλλω δημόσια τους διοικούντες τον Σύνδεσμο ότι κωφεύουν τη στιγμή που αν ήταν πρόεδρος ο δάσκαλος Πέτρος Λινάρδος, ο μεγάλος Γιάννης Θεοδωρακόπουλος, ο άξιος πρόεδρος Παύλος Γερακάρης (είχε φέρει τον κόσμο άνω κάτω για να διορθώσει μια αδικία, στο φάιναλ φορ του 2007) κι αν ξεχνώ κανέναν ζητώ ταπεινά συγνώμη, θα είχε υπάρξει ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ μια ανακοίνωση – καταγγελία, που θα… έσπαγε κόκαλα.