Το κακό είναι πως… ένα σετ δεν δίνει νίκη. Ο Ολυμπιακός θα χρειαστεί άλλες δύο ανάλογες βραδιές, για να… σφραγίσει το εισιτήριο για την Κωνσταντινούπολη, είναι αλήθεια όμως πως στο πρώτο crash test ήταν όχι μόνο πειστικός, αλλά… απολαυστικός. Ήταν ομάδα με “Ο” κεφαλαίο, κάτι που -επί ημερών Γιάννη Σφαιρόπουλου– είναι σήμα κατατεθέν.
Οι “ερυθρόλευκοι” νίκησαν κατά κράτος την Αναντολού Εφές, που είναι σχεδόν βέβαιο ότι θα εμφανιστεί εντελώς διαφορετική την Παρασκευή το βράδυ. Δεν είναι εύκολος αντίπαλος κι αν στην πρώτη μεταξύ τους συνάντηση φάνηκε… λίγη, ο Ολυμπιακός την υποχρέωσε.
Δεν χρειάζεται να είσαι… βαθυγνώστης του σπορ για να αντιληφθείς πως όταν η ομάδα του Πειραιά σκοράρει 42 πόντους σε ένα ημίχρονο, έχοντας με 2 πόντους τον Γιώργο Πρίντεζη και άποντους τον Βασίλη Σπανούλη και (επικουρικά) τον Κεμ Μπιρτς, δεν υπάρχει περίπτωση να χάσει. Ήταν θέμα χρόνου να προσμετρηθούν οι πόντοι των… οπλαρχηγών.
Το ημίχρονο έληξε 42-31 κι όταν το ταμπλό έγραφε 57-40 κι όλα είχαν μπει σε σειρά, ο Σπανούλης με τον Πρίντεζη μετρούσαν τους 13/15 πόντους του Ολυμπιακού στο δεύτερο ημίχρονο! Καμία έκπληξη…
Ο Ολυμπιακός δεν χάνει όταν παίζει αυτή την άμυνα, όταν παίζει με αυτή την ένταση, όταν οι παίκτες του εκτελούν κατά γράμμα τις εντολές του προπονητή τους. Και δεν χάνει όταν έχει το ίδιο υψηλό τέμπο -στις δύο πλευρές του γηπέδου- ανεξάρτητα με το αν παίζουν “βασικοί”, ή όχι.
Συνυπολογίστε ότι ο Ολυμπιακός πέτυχε 87 πόντους (μπορούσε και περισσότερους), δίχως να έχει τρομακτικά ποσοστά ευστοχίας, με πέντε παίκτες να τελειώνουν με διψήφιο αριθμό πόντων. Κατέβασε 12 πόντους τον μέσο όρο της Εφές, ενώ πήρε 18 (έναντι 9) επιθετικά ριμπάουντ, καθιστώντας απαγορευτική την προσπάθεια των φιλοξενούμενων να τρέξουν.
Ερώτημα, που προκύπτει μάλλον αυτονόητα: Μπορεί να κάνει δεύτερη συνεχόμενη εξίσου καλή βραδιά; Η αλήθεια είναι πως τα δεύτερα παιχνίδια είναι πάντα πιο ύποπτα. Λογικό είναι να υπάρχει ενθουσιασμός από τη μια πλευρά, να υπάρχει… πληγωμένος αθλητικός εγωισμός από την άλλη, να υπάρχει άγχος στην πλευρά του γηπεδούχου, να αναμένεται αντίδραση από τον φιλοξενούμενο.
Όλα αυτά συνθέτουν ένα εξαιρετικό σκηνικό για το ματς της Παρασκευής. Είναι δεδομένο ότι καμία αναμέτρηση δεν σηματοδοτεί κάτι για την επόμενη. Όλα είναι ανοιχτά κι έτσι θα μείνουν μέχρι να υποχρεώσει κάποιος τον αντίπαλό του να αποδεχθεί την ήττα.
Δείτε πόσο δύσκολη ήταν η επικράτηση και για την ΤΣΣΚΑ και για τη Ρεάλ. Τίποτα και κανείς δεν χαρίζεται, άρα για την ώρα απλά μετράμε το σκορ, γνωρίζοντας πως μια (και δύο) νίκη δεν δίνει παρά μικρότερη απόσταση από την Πόλη.
Υ.Γ.: Επειδή στην Ελλάδα μας αρέσουν οι μύθοι, είναι δεδομένο πως αν ο Γιάννης Σφαιρόπουλος ήταν Σέρβος, Ισπανός, Ιάπωνας, θα τον είχαμε ανακηρύξει κόουτς του 2040. Και στο πρόσωπό του τιμώ το σύνολο των Ελλήνων κόουτς, που έχουν αναγάγει την τακτική σε επιστήμη, που παίζουν σκεπτόμενο μπάσκετ, αλλά που ποτέ δεν θα είναι… προφήτες στον τόπο τους.
Υ.Γ.1: Δεν παίρνεις ότι αξίζεις, αλλά αυτό που διαπραγματεύεσαι. Είναι κανόνας της αγοράς. Ο Ολυμπιακός, πάντως, ανεξάρτητα με το τι θα γίνει από εδώ και πέρα, αξίζει να είναι ένας από τους τέσσερις του φάιναλ φορ.
