Γίνεται πολύς λόγος τις τελευταίες ημέρες για το εμπόδιο της πενταετίας, που ορίζει το καταστατικό του ΕΣΑΚΕ, για όσους επιθυμούν να διεκδικήσουν την προεδρία. “Τόπο στα νιάτα” είναι το μήνυμα που περνούν αρκετοί, συμπληρώνοντας πως έρχεται η ώρα να μπουν πρώην μπασκετμπολίστες στην κορυφή της πυραμίδας.
Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Σε γενικές γραμμές δεν θα διαφωνήσουμε, παρότι εξαντλούν κάποιοι “δημοσιογράφοι” (εσκεμμένα, μην πιάνεστε κορόιδα) το πάθος τους για ανανέωση στον ΕΣΑΚΕ, αποδεχόμενοι τη γεροντοκρατία της ΕΟΚ. Δύο μέτρα, δυο σταθμά, αλλά δεν πειράζει, το μεροκάματο να βγαίνει. Εμείς επιμένουμε, η ντροπή δεν είναι δουλειά.
Στην ουσία. Νέοι άνθρωποι, παίκτες του χθες, που σήμερα πρέπει να πάρουν στα χέρια τους τα ηνία. Ναι, αυτό γίνεται σε όλη την Ευρώπη και καλώς γίνεται. Χρειαζόμαστε και νέους ανθρώπους, αλλά και ανθρώπους που έχουν περάσει τη ζωή τους στα γήπεδα. Δεν είναι, όμως, ΜΟΝΟ η ημερομηνία γέννησης, διαβατήριο επιτυχίας.
Ο Μιχάλης Μελής και νέο παιδί είναι, και πρώην παίκτης, και άφθαρτος, και συμπαθέστατη φυσιογνωμία. Έκανε σε οκτώ μήνες τόσο κακό στον ΕΣΑΚΕ, όσο όλοι οι προηγούμενοι πρόεδροι, από το 1991 μέχρι σήμερα. Δεν είναι της παρούσης, αλλά θα καταγραφούν όλα, στην ώρα τους.
Η πενταετής ενασχόληση με τα διοικητικά μιας ομάδας προσφέρει το μίνιμουμ της εμπειρίας που απαιτείται, για να αναλάβει κανείς τα ηνία. Βεβαίως, κι αυτό δεν είναι πανάκεια, καθώς κι ο Μελής είχε την πενταετία. Δεν είναι χρονολογική η ικανότητα διοίκησης, αλλά αξιολογική.
Δεν φτάνει να είσαι νέος, γιατί ΔΕΝ είναι όλοι οι νέοι ικανοί να διοικήσουν ένα τόσο μεγάλο καράβι. Χρειάζεται να έχεις νέες ιδέες, αποφασιστικότητα να κάνεις τον ΕΣΑΚΕ μοναδική σου απασχόληση, ικανότητα να διαπραγματευτείς και να ισορροπήσεις, ανάμεσα όχι σε αντίρροπες καταστάσεις αλλά σε… χαρακώματα, να έχεις την οξυδέρκεια να διαπραγματευτείς την κατάλληλη στιγμή, με τα κατάλληλα επιχειρήματα, να μπορείς να εξασφαλίσεις έσοδα βιωσιμότητας.
Αν έχει αυτά τα προσόντα, διαθέτει την εμπειρία της πενταετούς ενασχόλησης και είναι και νέος, καλώς να ορίσει, τον στηρίζουμε με όλες μας τις δυνάμεις. Όχι, όμως, να προβάλλει ως μοναδικό προσόν το νεαρό της ηλικίας.
