Υπάρχουν κάποιοι που μας κατηγορούν ότι έχουμε εμπάθεια με τον Γιώργο Βασιλακόπουλο (και την ΕΟΚ, αφού δεν είναι προσωπικό το ζήτημα) και πως δεν τονίζουμε τα καλά που συμβαίνουν, όπως φωτίζουμε τις αρνητικές στιγμές. Πέραν του ότι η ζυγαριά γέρνει από τη μία πλευρά, η αλήθεια είναι ότι ψάχνουμε να βρούμε μια καλή στιγμή, για να την υπερτονίσουμε.
Το κακό είναι πως ακόμα και καλές ενέργειες, τις καταστρέφουν μόνοι τους. Να σας δώσουμε ένα παράδειγμα. Δημιουργήθηκε μια επιτροπή (με πρόεδρο των πολύπειρο Κώστα Ρήγα), με σκοπό να παρακολουθεί τους νέους διαιτητές και να καταθέτει προτάσεις για το ποιοι έχουν τα προσόντα να γίνουν διεθνείς.
Θεωρήσαμε λάθος του Ρήγα την εμπλοκή του, όχι γιατί δεν γνωρίζει τον χώρο, ή δεν έχει να προσφέρει, αλλά γιατί στο τέλος της ημέρας πάλι θα τον… βγάλουν από το κάδρο. Κι έτσι γίνεται. Αντί να ακούν τον πρώην ισχυρό άνδρα της διαιτησίας της Ευρωλίγκας και κατά τεκμήριο κορυφαίο εθνικό καθηγητή, αφήνουν τον Κώστα Κορομηλά να κάνει προτάσεις. Γιατί; Ας μας εξηγήσουν οι παράγοντες της Ομοσπονδίας.
Όπως έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον γιατί βγαίνει μπροστά ως εθνικός καθηγητής ο Βολιώτης, που αποδεδειγμένα έχει κακές σχέσεις με τους διεθνείς διαιτητές, που δεν ήταν ποτέ κορυφαίος διαιτητής, αντί για τους Κώστα Ρήγα και Νίκο Πιτσίλκα, οι οποίοι έχουν τεράστια διαδρομή κι εμπειρία.
Μετά φταίμε εμείς που δεν γράφουμε τα καλά της ΕΟΚ; Ή μήπως θεωρείτε σωστό να βγαίνει μπροστά ο Κορομηλάς, όταν υπάρχουν “ιερά τέρατα“;
