Καλημέρα σε όλο τον κόσμο. Πρωινός σήμερα, ήμουν περαστικός από ένα εξαιρετικό καφέ λίγο πάνω από το Μαρούσι, λίγο κάτω από την Κηφισιά. Κοντά στα γραφεία της ΕΟΚ και στο διπλανό τραπέζι ήταν κάποιοι γνωστοί υπάλληλοι της Ομοσπονδίας. Άνδρες και γυναίκες. Εγώ τους αναγνώρισα, αυτοί όχι… Συζητούσαν για μπάσκετ (φυσικά) κι έπιασε το αυτί μου κάτι για ατζέντηδες.
Έλεγαν πως καθένας κάνει μια αίτηση και γίνεται μάνατζερ, πως βγάζουν λεφτά χωρίς να κάνουν κάτι σπουδαίο και πως πρέπει να γίνουν πιο αυστηροί οι κανονισμοί, ώστε να μην μπορεί όποιος θέλει να δηλώνει “μάνατζερ“. Πήγα να τους πω, ότι εδώ υπάρχει άνθρωπος που δηλώνει “μάνατζερ ράγκμπι“, αλλά κρατήθηκα.
Είπαν κι άλλα και μετά έφυγαν. Κάθισα και το σκέφτηκα. Δεν έχουν άδικο. Πρέπει να γίνουν πιο αυστηροί οι κανονισμοί. Όμως, έχει αξία να διαθέτεις αυστηρούς κανονισμούς, όταν δεν τους τηρείς; Δεν έχει κανένα νόημα.
- Γιατί, αλήθεια, επιτρέπεται να δηλώνεις ατζέντης παικτών και να είσαι μάνατζερ στον πάγκο ομάδας;
- Γιατί, αλήθεια, επιτρέπεται να δηλώνεις ατζέντης παικτών και να είσαι προπονητής;
- Γιατί, αλήθεια, επιτρέπεται να δηλώνεις ατζέντης παικτών και να είσαι εν ενεργεία παίκτης;
Η πλάκα είναι πως οι τρεις που προανέφερα δεν είναι… φανταστικά πρόσωπα. Υπάρχουν κι από κοινού -μαζί με άλλους- συνθέτουν ένα (1) γραφείο μάνατζερ. Κι αναρωτιέμαι, ποιος ατζέντης θα έδινε παίκτη του σε ομάδα, που θα ήταν μάνατζερ ο αντίπαλός του; Ποιος παίκτης δεν θα παρασύρονταν από τον συμπαίκτη ή τον προπονητή του;
Όχι, δεν έχω απαίτηση από την ΕΟΚ να τα ελέγξει αυτά. Άλλωστε, ποιος είπε ότι όσα γνωρίζει όλος ο κόσμος (μην μου πείτε ότι πέσατε από τα σύννεφα) πρέπει να τα γνωρίζουν κι οι έχοντες την ευθύνη; Εδώ έναν τελικό δεν μπορούν να κάνουν, εδώ δεν μπορούν να ελέγξουν ποιος παίρνει τις προσκλήσεις, θα ελέγξουν τον χώρο των μάνατζερ;
