Η ΕΟΚ γνωστοποίησε την συνέντευξη της Κατερίνας Χατζηδάκη, η οποία πριν από ενάμισι χρόνο άφησε την Έλλαδα ώστε να δουλέψει στην Τουρκία με την Χατάι.
Αναλυτικά η συνέντευξη της Κατερίνας Χατζηδάκη στην ΕΟΚ:
“Πως πήρες την απόφαση πριν από δύο χρόνια να κάνεις το μεγάλο βήμα και να πας στην Τουρκία;
Ήταν μια σχετικά “εύκολη” απόφαση για μένα, καθώς πάντα είχα ως όνειρο και στόχο να δουλέψω κάποια στιγμή στο εξωτερικό. Το γεγονός πως η πρόταση ήταν από ομάδα της Τουρκίας, την έκανε ακόμα πιο εύκολη, γιατί γνώριζα πως το επίπεδο του πρωταθλήματος σε αυτή τη χώρα, ήταν και είναι πολύ υψηλού επιπέδου.
Πως είναι να δουλεύεις σε ένα τόσο υψηλό επίπεδο;
Η δουλειά του προπονητή είναι εκ των πραγμάτων απαιτητική, πολλώ δε μάλλον όταν το επίπεδο είναι τόσο υψηλό και οι αγωνιστικές υποχρεώσεις αμέτρητες! Εγώ προσωπικά το βλέπω ως πρόκληση. Είναι μια σπουδαία ευκαιρία για συνεχή βελτίωση και εγρήγορση!
Από τις αρχές Δεκεμβρίου είσαι πρώτη προπονήτρια στη Χατάι και η ομάδα έχει αρχίσει να ανακάμπτει. Τι είναι αυτό που άλλαξες μέσα σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα;
Βασικά αυτό που αλλάζει συνήθως σε μία ομάδα μετά από αλλαγή προπονητή είναι κυρίως η ψυχολογία. Αυτό άλλαξε αρχικά και στην ομάδα μας. Πάνω σε αυτή την αλλαγή όμως βασίστηκα και προσπάθησα να προσθέσω κάποια δικά μου αγωνιστικά στοιχεία, όπως πιο επιθετική άμυνα και μεγαλύτερη υπομονή στην επίθεση και πάνω σε αυτά τα στοιχεία βασίζεται πλέον το παιχνίδι μας.
Ποιοι είναι οι στόχοι της ομάδας σας τη φετινή χρονιά;
Οι στόχοι της ομάδας μας για φέτος, για το τουρκικό πρωτάθλημα είναι να καταφέρουμε να μπούμε στα playoffs και από εκεί και πέρα να φτάσουμε όσο πιο ψηλά μπορούμε. Όσον αφορά στην Ευρώπη, αν και η πρώτη μας χρονιά στην ευρωλίγκα ήταν διερευνητική, θεωρώ πως εφικτός στόχος είναι η πρόκρισή μας στην επόμενη φάση του Eurocup.
Από βοηθός προπονητή στην Α1 Γυναικών έφτασες μετά από τρία χρόνια να κοουτσάρεις πλέον ομάδα στην Ευρωλίγκα. Ήταν εύκολος αυτός ο δρόμος;
Σίγουρα εύκολος δρόμος δεν ήταν άλλα θεωρώ πως στην περίπτωσή μου έπαιξε ρόλο ο παράγοντας τύχη! Είχα την τύχη πριν 12 χρόνια να γνωρίσω τη Γιασεμή Σαμαντούρα και να δουλέψω δίπλα της 10 χρόνια. Ήταν πολύ μεγάλο “σχολείο” για μένα και σίγουρα της οφείλω πολλά. Σαφώς, όμως, η τύχη δεν αρκεί. Οτιδήποτε θετικό συμβαίνει σε έναν προπονητή είναι, κατά τη γνώμη μου, αποτέλεσμα συστηματικής και επίμονης δουλειάς και ταυτόχρονα διαρκούς επιμόρφωσης.
Το όνομά σου έχει πλέον μπει στη λίστα των Ελλήνων προπονητών που διαπρέπουν στο εξωτερικό. Θα συμβούλευες τους συναδέλφους σου να επιχειρήσουν ένα ανάλογο βήμα;
Ανεπιφύλακτα ναι. Οι Έλληνες προπονητές θεωρούνται και κατά την άποψή μου είναι οι κορυφαίοι στο είδος τους. Είναι γεγονός, ωστόσο, πως τα τελευταία χρόνια, οι συνθήκες εργασίας στην Ελλάδα, και ειδικότερα στον χώρο μας, δεν είναι οι κατάλληλες για έναν προπονητή να δουλέψει απερίσπαστα και σε καθαρά επαγγελματικά πλαίσια. Στο εξωτερικό, ως επί το πλείστον, τα δεδομένα είναι διαφορετικά. Άλλες υποδομές, διαφορετική νοοτροπία και σαφώς διαφορετικές οικονομικές συνθήκες. Είναι δεδομένα που σίγουρα αποτελούν δυνατά κίνητρα για έναν προπονητή να θέλει να δουλέψει στο εξωτερικό.
Πως βιώνετε στην ομάδα όλες αυτές τις τρομοκρατικές επιθέσεις που γίνονται συνέχεια στην Τουρκία;
Σίγουρα υπάρχει ανησυχία και έντονος προβληματισμός, αλλά στην περιοχή που βρίσκεται η ομάδα μου τα πράγματα είναι γενικά “ήσυχα“, γεγονός που μετριάζει σε μεγάλο βαθμό την ανησυχία μας.”
