“Έπρεπε να κάνω κάτι για το οποίο θα με θυμούνται όλοι” ήταν η απάντηση του Ντι Μπράουν όταν ρωτήθηκε για το πρώτο DAB της ιστορίας. Ναι, όλα ξεκίνησαν από τις τέσσερις γραμμές του παρκέ πριν από δυόμισι δεκαετίες χάρη σ’ ένα κάρφωμα.
Ήταν 9 Φεβρουαρίου 1991, όταν ο Ντι Μπράουν, παίκτης των Σέλτικς τότε, λάμβανε μέρος στον διαγωνισμό καρφωμάτων στο πλαίσιο του All Star Game κόντρα στον Σον Κεμπ των Seattle SuperSonics. Μεγάλη απουσία αυτή του -γνώριμού μας από τη θητεία του στον Παναθηναϊκό- και νικητή του προηγούμενου διαγωνισμού, Ντομινίκ Γουίλκινς.
Ο Ντι Μπράουν (DeCovan Kadell το πλήρες όνομά του) είχε επιλεγεί στη 19η θέση του Draft του 1990 από την ομάδα της Βοστόνης και, αν και Rookie, δεν δίστασε να τα βάλει με την ιστορία. “Όλοι θυμούνταν το κάρφωμα-ανεμόμυλο του Γουίλκινς κι εκείνο από τη γραμμή των βολών του Τζόρνταν” έχει δηλώσει.
Πράγματι, στον τελικό επιχειρεί το κάρφωμα “no see“, έχοντας δηλαδή καλύψει τα μάτια του με το ένα χέρι, και κατάφερε να συγκεντρώσει 97,7 βαθμούς, τέσσερις περισσότερους από τον Κεμπ.
Ο απόηχος ήταν τέτοιος όπου, πλέον, όλοι ζητούσαν ένα αυτόγραφο από αυτόν: “Ο Λάρι Μπερντ με πλησίασε και μου είπε: «Μετά τον διαγωνισμό, κανένας δεν θέλει να σουτάρει σαν κι εμένα, όλοι θέλουν να καρφώσουν σαν κι εσένα!»” θυμάται ο Μπράουν.
Δυόμισι δεκαετίες αργότερα, ό,τι ξεκίνησε ως αναλαμπή της στιγμής και ως προσπάθεια εντυπωσιασμού, “πλημμύρισε” τον πλανήτη – από τη μουσική και το δυτικότροπο life style έως και τα μαθηματικά αφού έγινε μέχρι και Πυθαγόρειο Θεώρημα.
