Τα άρθρα τού υπό διαβούλευση Αθλητικού Νόμου, που αφορούν τις αθλητικές ομοσπονδίες, πρέπει να εξεταστούν με το σκεπτικό ότι η αθλητική ομοσπονδία είναι η κυβέρνηση του χώρου που εκπροσωπεί. Όσο και να συμφωνεί κανείς, ότι κάποιοι θεσμοί -όπως οι ομοσπονδίες– έχουν κακοφορμίσει, η ενδεδειγμένη αντιμετώπιση τους δεν είναι η φωτογραφική εξαφάνιση των ενοχλητικών, μετατρέποντας τον νόμο σε διαρρηχτηκό εργαλείο.
Την αφορμή για σκέψεις, όπως η παραπάνω, τη δίνει η διαφορετική αντιμετώπιση του δευτεροβάθμιου οργάνου (Ενώσεις) και του τριτοβάθμιου (Ομοσπονδίες).
Στις Ενώσεις δεν υπάρχει η επιλογή των παραταξιακών ψηφοδελτίων (ορθά), ούτε ορίζεται εκλογικό σύστημα (Άρθρο 16 – Γενικές Συνελεύσεις αθλητικών Ενώσεων), ούτε υπάρχει ο περιορισμός των δύο θητειών σε θέσεις προεδρείου (Άρθρο 15 – Διοικητικό Συμβούλιο αθλητικής Ένωσης).
Στις Ομοσπονδίες αντίθετα προβλέπεται περιορισμός των δύο θητειών σε θέση προεδρείου (Άρθρο 25 – Διοικητικό Συμβούλιο – Εξελεγκτική Επιτροπή Ομοσπονδίας), ενώ το Άρθρο 27 (Συνελεύσεις – Αρχαιρεσίες – Οργανα) είναι τόσο ασαφές, που χρήζει ερμηνείας για να γίνει αντιληπτό ποιοι έχουν δικαίωμα ψήφου…
- Άρθρο 27, παρ 4.: “Σε αθλητικές Ομοσπονδίες δικαίωμα ψήφου στις Γενικές Συνελεύσεις έχουν μόνο αντιπρόσωποι των Αθλητικών Σωματείων, τα οποία πληρούν τις προϋποθέσεις που ορίζονται από το καταστατικό της Ομοσπονδίας και το παρόντα νόμο“.
- Άρθρο 27, παρ 6.: “Σε αθλητικές Ομοσπονδίες που αριθμούν πάνω από χίλια (1000) ειδικά αναγνωρισμένα Σωματεία, δικαίωμα ψήφου στις Γενικές Συνελεύσεις των Ομοσπονδιών αυτών έχουν είτε αντιπρόσωποι των ειδικά αναγνωρισμένων Αθλητικών Σωματείων ως ανωτέρω, είτε αντιπρόσωποι των ειδικά αναγνωρισμένων αθλητικών Ενώσεων του οικείου αθλήματος, σύμφωνα με όσα ορίζονται από το καταστατικό της οικείας αθλητικής Ομοσπονδίας και τον παρόντα νόμο“.
Η σύγχυση που προκαλούν οι δύο παράγραφοι είναι προφανής.
- Η παράγραφος 4 ισχύει μόνο όταν η ομοσπονδία έχει πάνω από 1000 σωματεία;
- Οι Γενικές Συνελεύσεις συγκροτούνται μόνο από Ενώσεις, ή μόνο από σωματεία;
- Δεν επιτρέπεται η συμμετοχή Ενώσεων όταν η δύναμη της Ομοσπονδίας είναι κάτω από 1000 σωματεία;
Η άλλη καινοτομία είναι η εισαγωγή της έννοιας της “αναλογικής εκλογής” ως ευχή, καθώς εξαρτάται από την πρόβλεψη της στο καταστατικό των ομοσπονδιών (Άρθρο 27, παρ 8.) στην περίπτωση της ύπαρξης παρατάξεων.
Είναι παραδεκτό ότι το πρόβλημα της ΕΠΟ, όσο και της ΕΟΚ, έχει τη ρίζα του στην έλλειψη δημοκρατίας, που βασίζεται στη συγκρότηση Γενικών Συνελεύσεων από άτομα που δεν ελέγχουν την διοίκηση, καθώς δεν ζουν μέσα στην καθημερινότητά της.
Στη μεν ΕΠΟ ψηφίζουν οι Ενώσεις, στη δε ΕΟΚ το σύνολο των σωματείων. Μικρός αριθμός συνέδρων στη μία περίπτωση, μεγάλος αριθμός συνέδρων στην άλλη και οι δύο όμως Γενικές Συνελεύσεις καταλήγουν να είναι γεγονός δημοσίων σχέσεων, που μάλλον αποδεικνύει ότι το κρίσιμο μέγεθος δεν είναι ο αριθμός, αλλά η ποιότητα και το κίνητρο των συνέδρων.
Είναι προφανές ότι η μεταρρύθμιση, που δίνει το δικαίωμα ψήφου στο σύνολο των σωματείων στις εκλογές της ΕΠΟ, έστω και διαζευκτικά (“είτε αντιπρόσωποι των ειδικά αναγνωρισμένων Αθλητικών Σωματείων, είτε αντιπρόσωποι των ειδικά αναγνωρισμένων αθλητικών Ενώσεων“), δεν εισάγεται για να λύσει προβλήματα δημοκρατίας.
Πρόκειται για επίφαση, που δημιουργεί περιβάλλον επιδεκτικό σε κρατικές και κομματικές παρεμβάσεις, όπως μας διδάσκει η ιστορία της ΕΟΚ στις εκλογές του 1982, όπου εγκαθιδρύθηκε δικτατορία αραβικού τύπου, η οποία διαρκεί μέχρι σήμερα.
Ως προϋπόθεση ελέγχου των Δ.Σ. πρέπει να συγκροτούν τη Γενική Συνέλευση μιας ομοσπονδίας:
- Τα σωματεία των εθνικών κατηγοριών, που ελέγχουν το Δ.Σ. για την πολιτική του στη διαιτησία, την οργάνωση των πρωταθλημάτων ευθύνης του, τη χρηματοδότηση, την ανάπτυξη του χώρου, την πολιτική για τη διαμόρφωση βιώσιμου οικονομικού περιβάλλοντος, της ίση μεταχείρισης.
- Οι Ενώσεις αναλογικά με τη δύναμή τους, με μέτρο ένας ψήφος ανά 21 σωματεία, που ελέγχουν το Δ.Σ. για τη χρηματοδότηση τους και το αναπτυξιακό πλάνο.
- Αντιπρόσωποι της ομοσπονδίας Διαιτητών και Κριτών, με μία ψήφο αντίστοιχα.
- Αντιπρόσωπος του συνδέσμου των Προπονητών.
- Αντιπρόσωπος του συνδέσμου των Αθλητών.
Αντιπρόσωποι με δικαίωμα ψήφου:
- Τακτικοί και αναπληρωματικοί, αποκλειστικά από μέλος του προεδρείου (πρόεδρος, αντιπρόεδρος, γενικός γραμματέας) του Σωματείου ή της Ένωσης.
- Μέλος του Δ.Σ. μετά από απόφασή του, κοινοποιούμενος 15 ημέρες προ των εκλογών, χωρίς το δικαίωμα αντικατάστασης του -αν έχει δηλωθεί ως τακτικός- από το προεδρείο, στο διάστημα μέχρι τις εκλογές.
Οι Ομοσπονδίες είναι υποχρεωμένες να αναρτούν μόνιμα στο διαδίκτυο τον κατάλογο των μελών και των νόμιμων εκπροσώπων τους.
Γενικές συνελεύσεις πρέπει να συγκαλούνται τρεις φορές τον χρόνο, για έλεγχο των πεπραγμένων, στην αρχή και στο τέλος κάθε αγωνιστικής περιόδου και μία τον μήνα Φεβρουάριο.
Η εκλογή των μελών πρέπει να γίνεται από ενιαίο ψηφοδέλτιο, απαγορευμένης της ύπαρξης παραταξιακών ψηφοδελτίων.
Θεωρείται παντελώς άστοχη η παρότρυνση και η ενθάρρυνση δημιουργίας παρατάξεων, με δέλεαρ το αναλογικό σύστημα εκλογής, που φυσικά δεν πρόκειται να αποτελέσει επιλογή των ομοσπονδιών. Παρατάξεις στον αθλητικό χώρο μοιραία θα καταλήξουν να είναι συνασπισμός συμφερόντων, ή κομματικές.
Είναι πρωτάκουστο να σχηματίζεται κυβέρνηση με αναλογικό τρόπο.
Αν οι Γενικές Συνελεύσεις έχουν τη σύνθεση που προτείνεται παραπάνω, θα έχουν δυνατότητα αποτελεσματικού ελέγχου του Δ.Σ., και να καλύψουν την ανάγκη που προσπαθεί να καλύψει ο νομοθέτης. Οι παρατάξεις και οι φραξιονισμοί σε μία αθλητική ομάδα, όλοι αντιλαμβάνονται ότι περιορίζουν τη δυνατότητα της αγωνιστικής επιτυχίας της. Το ίδιο ακριβώς ισχύει και για τη διοίκηση αθλητικών θεσμών.
Όσοι είχαν την εμπειρία της συμμετοχής σε Δ.Σ., διορισμένα από το πρωτοδικείο αναλογικά, γνωρίζουν την πόλωση που επικρατεί, που οδηγεί σε ακινησία, δυσκολία λήψης αποφάσεων, έλλειψη διαλόγου κι εντέλει την επικράτηση της άποψης του επικεφαλής, ώστε να μην διαταραχθούν οι συσχετισμοί, έστω και αν υπάρχουν αντιρρήσεις από συμβούλους της πλειοψηφίας.
Ο περιορισμός της θητείας στο προεδρείο για δυο περιόδους, δεν περιορίζει το δικαίωμα επανεκλογής ως απλό μέλος, με επακόλουθο της ύπαρξης αφανών προέδρων. Ας αφεθεί η απόφαση στην κρίση των Γενικών Συνελεύσεων.
Συνεχίζεται…
