Όταν κερδίζεις όλα είναι καλά. Ή μήπως, είναι όλα καλά όταν κερδίζεις; Ο Παναθηναϊκός πέτυχε τον στόχο του, νίκησε μια πολύ καλή ομάδα, έφτασε στις τέσσερις σερί νίκες κι είναι πλέον σε… προνομιακή υψηλή θέση. Αυτά είναι τα καλά νέα της ημέρας. Μόνο που στην πραγματικότητα δεν κατάλαβε πώς κέρδισε, με τον Τσάβι Πασκουάλ να αφήνει αβοήθητη την ομάδα, χάνοντας κατά κράτος τη μάχη από τον Σίτο Αλόνσο.
Αν μένετε μόνο στο αποτέλεσμα, πρόδηλο είναι πως όλα όσα θα παραθέσω δεν σας απασχολούν ιδιαίτερα. Είναι, όμως, ασφαλής μέθοδος το “άσε με να κάνω λάθος“; Αν και δεν πιστεύω στη… γλώσσα των αριθμών, οι “πράσινοι” είχαν 11-3 κλεψίματα, ενώ τα λάθη ήταν 8-19! Υπό αυτές τις συνθήκες και με τον Λάρκιν σε τραγική βραδιά, έπρεπε να είχαν κερδίσει με άνεση.
Νίκησε κι αυτό μετράει, αφήνοντας την μπάλα για άλλο ένα παιχνίδι στα χέρια των αντιπάλων. Δεν θα σταθώ στο… φιλοσοφικό πλέον ερώτημα, αν κάνεις φάουλ στην τελευταία φάση. Με 15” και την μπάλα στα χέρια των αντιπάλων, όντας στο +1, προσωπικά θα επέλεγα να πάρω την τελευταία φάση, ειδικά σ’ ένα εντός έδρας ματς, που οι διαιτητές σφύριζαν υπερβολικά.
Το μπάσκετ είναι δίκαιο άθλημα, συγκρινόμενο με άλλα, αλλά δεν αποδίδει 100% δικαιοσύνη. Για παράδειγμα, ο Αλόνσο σημάδευε όλη την τέταρτη περίοδο τον Καλάθη στην άμυνα, ποντάροντας στη δεδομένη κούρασή του (έπαιξε 35.41”) και έβρισκε διαδρόμους, εκτός από την τελευταία φάση που ο Μπομπουά έμπλεξε τα μπούτια του.
Ο Πασκουάλ άφησε -χωρίς προφανή αιτία- τον Νίκολς έξω σε όλο το τέταρτο δεκάλεπτο (είχε τέσσερα φάουλ, αλλά έπρεπε να είχε μπει νωρίτερα από τα τελευταία 15”, που πήρε τη θέση του Σίνγκλεντον, ο οποίος αποβλήθηκε με πέντε φάουλ). Η λογική έλεγε πως δεν χρειάζονταν τον αρνητικό στην επίθεση Μπουρούση, που δεν μπορούσε να κυνηγήσει στην άμυνα, αλλά δεν το πλήρωσε.
Ο Παναθηναϊκός νίκησε με κακούς τους Φελντέιν και Ρίβερς, τον Νίκολς να έχει επιδερμική συμμετοχή στην αναμέτρηση, τον Παππά να βγαίνει αμέσως μετά το δεύτερο άστοχο σουτ που επιχείρησε. Με τον Γκάμπριελ και τον Φώτση να μην προσφέρουν κάτι στη… σούμα, επικράτησε μιας εκ των καλυτέρων ομάδων της Ευρωλίγκας.
Δεν θα τολμήσουμε να προεκτείνουμε στον χωροχρόνο τη νίκη, να αναρωτηθούμε πόσο μακριά θα πάει με ρόστερ εννέα παικτών (θα μπει στην εξίσωση ο Τζεντίλε, αλλά σε ποια πεντάδα, αλήθεια;), να αναρωτηθούμε πόσο θα αντέξει ο Καλάθης να παίζει 30+ λεπτά. Μένουμε στα θετικά.
Καλάθης και Σίνγκλεντον έχουν συγκλονιστική ποιότητα ως παίκτες, η αθλητική πεντάδα με τους τέσσερις Αμερικανούς και τον έναν… αμερικανοθρεμένο “τσακίζει” κόκαλα στην άμυνα, στις καλές του στιγμές ο Παναθηναϊκός Superfoods είναι πολύ καλός και στις κακές του καταφέρνει να μην χάνει.
