Ούρλιαξε αρκετές φορές. Άλλες τόσες χτύπησε δυνατά κι επιδεικτικά την καρδιά του. Μόχθησε. Επαναστάτησε. Και στο τέλος παραδόθηκε. Νικημένος από τον χρόνο. Όπως όλοι μας…
Ο Κέβιν Γκαρνέτ αποφάσισε να ορίσει το μεγάλο φινάλε. Έπειτα από εικοσιένα (21) χρόνια στο ΝΒΑ, ύστερα από 1.605 αγώνες και σχεδόν 327 κερδισμένα εκατομμύρια δολάρια, μόνο από τα συμβόλαιά του.
Κάποιοι αριθμολάγνοι με περίσσια όρεξη τα υπολόγισαν. Και διαπίστωσαν πως ο επονομαζόμενος και “παιδί” (σ.σ. The kid) έλαβε 223.910 δολάρια για κάθε αγώνα, στον οποίο αγωνίστηκε. Για κάθε ριμπάουντ του “αμείφθηκε” με 22.225 δολάρια, για κάθε πόντο έλαβε 12.516 δολάρια και 6.472 δολάρια για κάθε λεπτό συμμετοχής.
Κάποιοι μπορεί να μην τον συγκαταλέγουν στη λίστα των κορυφαίων αθλητών. Ίσως άδικα, σας λέμε εμείς. Το μόνο σίγουρο είναι πως ο KG μπορεί να φέρει με καμάρι την ταμπέλα του θρύλου. Σας το στοιχηματίζουμε, με σιγουριά.
Η διαδρομή του προς το Hall of Fame έχει ήδη ξεκινήσει. Εκεί σίγουρα θα ξεστομίσει μια από τις σοφιστείες του. Ίσως του ξεφύγει και μια βωμολοχία. Κάτι που λάτρευε να κάνει. Δεν τον ονόμαζαν τυχαία ως τον… MVP των αθυρόστομων του ΝΒΑ. Ρωτήστε γι’ αυτό τους συμπαίκτες του! Κυρίως τους πρωτάρηδες στις ομάδες που αγωνίστηκε.
Ο Μέισον Πλάμλι, μέλος πλέον των Πόρτλαντ Τρέιλμπλεϊζερς, θα θυμάται για πάντα το… καψώνι που του έκανε ο KG, όταν ήταν συμπαίκτες στο Μπρούκλιν. Ο κανόνας υπαγόρευε πως οι βετεράνοι κατέχουν τα πρωτεία στην παραγγελία του φαγητού, εν ώρα πτήσης. Ο Πλάμλι το λησμόνησε. Όχι όμως και ο Γκαρνέτ.
Το φαγητό του ρούκι κατέληξε στον (βετεράνο) Ρέτζι Εβανς και οι αεροσυνοδοί πήραν ένα απρόσμενο διάλειμμα, αφού ο Πλάμλι σέρβιρε τους υπόλοιπους συμπαίκτες του!..
Ο πρώτος των… πρώτων!
Η κληρονομιά που αφήνει ξωπίσω του είναι μεγάλη. Αν και δεν είναι σίγουρο πως τούτος ήταν ο αρχικός επαγγελματικός προσανατολισμός του, όταν… προσπερνούσε τις πανεπιστημιακές σπουδές του για να παίξει μπάσκετ με τα μεγάλα παιδιά. Βλέπετε, ο MVP του 2004 δημιούργησε μία τεράστια… φάμπρικα.
Ήταν ο πρώτος σε μία 20ετία, που βρέθηκε στα ντραφτ απευθείας από το Λύκειο και δίχως να αγωνιστεί στο NCAA. Μέχρι το ΝΒΑ να βάλει τέρμα στους… ξαναμμένους για γρήγορη επιτυχία έφηβους το 2005, τα χνάρια του πρόλαβαν να ακολουθήσουν μπόλικοι, ανάμεσά τους ο Κόμπε Μπράιαντ, ο ΛεΜπρόν Τζέιμς, ο Ντουάιτ Χάουαρντ o Τρέισι ΜακΓκρέιντι, ο Ζερμέιν Ο’ Νιλ….
Ήταν ο πρώτος αθλητής που έλαβε ένα εννιαψήφιο συμβόλαιο. Εκείνα τα 126 εκατομμύρια δολάρια (για έξι χρόνια) αποτέλεσαν το… Προπατορικό Αμάρτημα, στην μπασκετική εκδοχή του.
Ένας οικονομικός “ασκός” που δεν σταμάτησε να ξεφυσά για χρόνια. Και μία μορφή αποπληρωμής για τον άνθρωπο που έλαβε το παρατσούκλι “το μεγάλο εισιτήριο” (σ.σ. The Big Ticket), επειδή λογίζονταν ως η κύρια αιτία για την πώληση εισιτηρίων στην “Target Arena“.
Το νέο συμβόλαιο του 21χρονου, τότε, παίκτη τής Μινεσότα αποτέλεσε την κύρια αιτία για το lock out του 1998. Σαν να λέμε, μεγάλη η χάρη του.
Μόνο που εκείνη η κίνηση, άλλαξε το παιχνίδι. Ακόμη και αν ο ίδιος ο Γκαρνέτ δεν είχε καταλάβει τη σημασία της υπογραφής του. Τη στιγμή που ο ατζέντης του, διαβόητος για τις ικανότητές τους, Μαρκ Φλάισερ, του τηλεφωνούσε για να τον ενημερώσει πως έχει διορία μιας ώρας για την υπογραφή και την κατάθεση του συμβολαίου, ο Γκαρνέτ αποκρίθηκε πως “ακούω το νέο άλμπουμ της Τζάνετ Τζάκσον. Δεν μπορούμε να το κάνουμε λίγο αργότερα;“.
Επίσης, ο Γκαρνέτ ήταν ο πρωτοπόρος στην διαφοροποίηση των ισορροπιών σε ένα ρόστερ μελλοντικών πρωταθλητών. Μέχρι το 2007 δύο παίκτες επιπέδου All Star ίσως να ήταν αρκετοί για την διεκδίκηση ενός τίτλου.
Ο γεννημένος στη Νότια Καρολίνα δεν δίστασε να γίνει η τρίτη προσθήκη. Στην αναβίωση του… θεσμού των “big three” στη Βοστόνη. Δεν λάθεψε. Μαζί με τους Ρέι Αλεν και Πολ Πιρς έχοντας φυσικά κι ένα σχετικά αξιόλογο υπόλοιπο ρόστερ κέρδισαν έναν τίτλο (2008) και αγωνίστηκαν σε μία ακόμη σειρά τελικών (2010).
“Δεν είμαι ο τύπος που θα τα παρατήσει, επειδή μία κατάσταση έγινε δύσκολη. Αυτός είναι ένας δειλός. Όχι εγώ“. Αυτό είχε πει στο παρελθόν. Σε ένα ξέσπασμα εγωισμού. Αυτός… ξεχείλιζε. Και εξαιτίας του ο Γκαρνέτ “έτρεξε” για 21 χρόνια, παραπάνω από τη μισή ζωή του, δηλαδή.
Ένα πολύτιμο “πεντάρι” στο νέο κόσμο του “small ball“. Και ένας αθλητής που μάλλον γεννήθηκε 21 χρόνια πριν την ώρα του. Τώρα που το αγαπημένο του παιχνίδι αναδεικνύει ουχί τους “δεινόσαυρους” σέντερ, αλλά τους κοντούς, που παίζουν σαν ψηλοί….
