Ήταν τέτοια ώρα περίπου, όταν πριν από 4 χρόνια, ο ΣΠΟΡfm μετέδιδε: “Να σας ενημερώσουμε για κάτι δυσσάρεστο. Η ΑΕΚ δήλωσε συμμετοχή στη Β’ Εθνική και όχι στην Α2 του μπάσκετ. Την απόφαση την πήρε η Ερασιτεχνική ΑΕΚ, λόγω των δυσβάσταχτων οικονομικών προβλημάτων“. Πάνω-κάτω αυτά ειπώθηκαν στον αέρα του ραδιοφώνου. Παγωμάρα. Όλοι οι φίλοι της ΑΕΚ, αλλά και όσοι αγαπούν το μπάσκετ έμειναν άναυδοι στο άκουσμα της είδησης. Όσο και να είχαν προετοιμαστεί για κάτι τέτοιο, η επιβεβαίωση του οικοιθελούς υποβιβασμού στην τρίτη τη τάξει κατηγορία έσπειρε την απογοήτευση στο “κιτρινόμαυρο” στρατόπεδο.
Δέκα χρόνια πριν βρισκόταν στην κορυφή της Ελλάδος και δέκα χρόνια μετά η Ερασιτεχνική ΑΕΚ λάμβανε την απόφαση να δηλώσει την ομάδα στη Β’ Εθνική, καθώς για άλλη μία φορά ο Γιάννης Φιλίππου δεν έπραξε αυτό που έπρεπε. Για να αγωνιστεί η “Ένωση” για δεύτερη σερί χρονιά στην Α2 απαιτούνταν περί τα 2 εκατ. ευρώ, ώστε να απαλλαγεί από τα χρέη και να διεκδικήσει την άνοδο στην Α1. Κανείς δε βρέθηκε να δώσει αυτά τα χρήματα, άλλωστε αν ήταν να το πράξει δε θα περίμενε την ύστατη στιγμή.
Οι Κωνσταντίνος Κοτσάτος και Αλέξης Αλεξίου εμφανίστηκαν ως οι νέοι χρηματοδότες του τμήματος μπάσκετ. Στόχος τους, μέσα στα επόμενα δύο χρόνια η “Βασίλισσα” να επιστρέψει στη μεγάλη κατηγορία. Έργο που μόνο εύκολο δεν ήταν, ποιος άλλωστε θα πίστευε στην αναγέννηση μιας ομάδας εν μέσω οικονομικής κρίσης σε ένα άθλημα που δεν διαθέτει επενδυτές, αλλά χρηματοδότες;
Από την πρώτη μέρα τέθηκε το χρονοδιάγραμμα και έγιναν γνωστά τα μέλη που θα λάμβαναν μέρος στο εγχείρημα αυτό. Οι Κοτσάτος-Αλεξίου θα αναλάμβαναν τη χρηματοδότηση και την εκαθάρριση της ΚΑΕ, αυτό ήταν άλλωστε και το μεγάλο στοίχημα. Προπονητής θα αναλάμβανε ο Βαγγέλης Ζιάγκος, άνθρωπος που βγήκε από τα σπλάχνα του Συλλόγου, “παρών” στα δύσκολα και δήλωνε “παρών” και στα πολύ δύσκολα.
Η ΑΕΚ αναζητούσε έδρα, σταθερότητα (η οποία είχε χαθεί στην Α2 την περσινή χρονιά με τις 4-5 αλλαγές προπονητών), παίκτες και στήριξη από τον κόσμο. Ως έδρα προτιμήθηκε η Ζωφριά, ο Βαγγέλης Ζιάγκος δεν αμφισβητήθηκε ούτε στιγμή και όποιον παίκτη επιθυμούσε τον είχε. Στα “κιτρινόμαυρα” ντύνονται οι Γκιζόγιαννης, Πολυτάρχου, Δέσπος, Φαλέκας κ.α, δημιουργώντας έτσι ένα ρόστερ ικανό να πρωταγωνιστήσει και σε υψηλότερη κατηγορία.
Όμως, το στοίχημα του κόσμου χάθηκε.
Κάθε Κυριακή (ή Σάββατο) στα εντός έδρας παιχνίδια για να παρακολουθήσουν την πάλαι ποτέ Βασίλισσα του ελληνικού και ευρωπαϊκού μπάσκετ βρίσκονταν ελάχιστα άτομα. Ο δικός μας Γιώργος Νικολάου, ο καθηγητής Κυριάκος Χήνας, ο Μάριος πιστός στο “μόνη ποτέ δε θα σ’ αφήσω” και καμιά εικοσαριά άτομα ακόμα. Φίλοι και γνωστοί που είδαν με θέρμη το εγχείρημα Κοτσάτου-Αλεξίου και κυρίως δεν ήθελαν να αφήσουν μόνους τους τον Βαγγέλη Ζιάγκο και τους παίκτες του.
Από τις πρώτες αγωνιστικές ήταν φανερό ποιες ομάδες θα ξεχωρίσουν. ΑΕΚ και Ψυχικό έδειχναν ικανοί να πρωταγωνιστήσουν και να παλέψουν για την πολυπόθητη πρώτη θέση το ομίλου που οδηγεί απευθείας στην Α2. Η οκτώ φορές πρωταθλήτρια Ελλάδος θα ξεκινήσει με 8×8, αλλά θα ηττηθεί από το Ψυχικό στο μεγάλο ντέρμπι. Στη δεύτερη αγωνιστική του β’ γύρου θα έρθει και δεύτερη ήττα, από κάποιον Κρόνο και πλέον η υπόθεση άνοδος δεν ήταν στα χέρια της ΑΕΚ.
Κέρδισε το Ψυχικό στη Ζωφριά, με 20 πόντους διαφορά μάλιστα, αλλά η δεύτερη ήττα δε θα έρθει για την ομάδα που χρηματοδοτούσαν οι Αγγελόπουλοι του Ολυμπιακού. Η άνοδος θα κριθεί σε αγώνα μπαράζ με αντίπαλο τον Ηρακλή.
Μετά από παλινωδίες της ΕΟΚ, το ματς-τελικός ορίζεται στα Τρίκαλα στις 29 Απριλίου. Στο γήπεδο ελάχιστοι φίλαθλοι, μιας και δεν δόθηκαν πολλά εισιτήρια. Σε ένα παιχνίδι για γερά νεύρα η ΑΕΚ τελικώς θα καταβάλει το εμπόδιο του “Γηραιού” με 83-76 στην παράταση και θα κάνει το πρώτο βήμα για να φτάσει στη μεγάλη κατηγορία. Ένα χρόνο αργότερα θα πανηγύριζε την άνοδο στα μεγάλα σαλόνια…
Πλέον, όλα αυτά μοιάζουν μακρινό παρελθόν. Μαύρες μέρες που κανείς δε θέλει να θυμάται. Ο Μάκης Αγγελόπουλος και οι συνεργάτες του εγγυώνται για το παρόν και το μέλλον του “Δικεφάλου”. Όμως, για να μην υπάρξει επανάληψη της ιστορίας, καλό θα είναι να μην ξεχάσει κανείς. Άλλωστε, το πιο βαθύ σκοτάδι είναι λίγο πριν ξημερώσει. Και για την ΑΕΚ μία μέρα σαν σήμερα πριν 4 χρόνια ήταν το πιο βαθύ σκοτάδι. Και ξημέρωσε…
