Κάθε συνάντηση που τελειώνει βγάζει μια… διδαχή. Κάτι πρέπει να μαθαίνουμε. Μετά το ραντεβού με τους Μεξικανούς δεν μάθαμε τίποτα που δεν γνωρίζαμε. Γιατί ξέραμε πριν το τζάμπολ πως ήταν το τελευταίο παιχνίδι που είχαμε δικαίωμα στην αποτυχία. Από εδώ και μπρος χρειαζόμαστε δύο νίκες για να πάμε στο Ρίο, ενώ με μία ήττα σε όποιο από τα δύο επόμενα ματς έρθει (απευχόμαστε), κάνουμε τη διαδρομή… Ρίο Αντίρριο. Συνεπώς τα εύκολα τέλειωσαν.
Γνωρίζαμε επίσης πριν συναντήσουμε τους… Ζαπατίστας, ότι στο ανοιχτό γήπεδο έχουμε αβαντάζ. Όταν τρέξαμε τους βάλαμε στα καλάθια. Όταν πήγαμε σε “σετ παιχνίδι” είχαμε πρόβλημα. Κι αν έχουμε πρόβλημα απέναντι σε άμυνες σαν αυτή των Μεξικανών, γύρευε τι θα κάνουμε απέναντι σε Κροάτες και Ιταλούς (βάσει λογικής).
Διαβάστε όλο το άρθρο στο Spordog
