Ο Μάικ Μπατίστ δεν μπορούσε να μη μίλησει στο συλλεκτικό περιοδικό της Live-Sport, το οποίο είναι αφιερωμένο στον Δημήτρη Διαμαντίδη.
Ο Αμερικανός σέντερ, ο οποίος είχε για πολλά χρόνια συμπαίκτη τον “3D” στον Παναθηναϊκό, χαρακτήρισε τον Διαμαντίδη “σιωπηρό δολοφόνο“, ενώ του έδωσε συμβουλές τώρα που σταμάτησε το μπάσκετ.
Αναλυτικά:
Ποιο είναι το πρώτο πράγμα που σου έρχεται στο μυαλόγια τον Δημήτρη Διαμαντίδη: “Το πρώτο πράγμα που θυμάμαι από τον Μήτσο είναι πως ήταν πολύ ντροπαλός. Δεν μιλούσε πολύ και αναρωτιόμουν πως θα ήταν με τους συμπαίκτες του, χωρίς να μιλάει. Με εξέπληξε ευχάριστα, γιατί όταν βγαίναμε στο γήπεδο είδαμε την προσωπικότητά του, το πάθος του, την αγάπη και την προσπάθειά του για το παιχνίδι. Από εκείνο το σημείο ήξερα πως θα είχε μακρά και επιτυχημένη καριέρα”.
Τι ήταν αυτό που τον έκανε να ξεχωρίσει: “Ήταν η ευστροφία του. Υπάρχουν πολλοί παίκτες που κάνουν έξυπνα πράγματα, αυτός όμως έκανε τα πάντα. Σούταρε, πάσαρε, έπαιρνε ριμπάουντ και ήταν σπουδαίος αμυντικός. Δεν υπάρχουν πολλοί μπασκετμπολίστες που έχουν ικανόητες στην άμυνα και στην επίθεση. Ήταν σιωπηρός δολοφόνος που περίμενε απλά την ευκαιρία του για να πάρει το παιχνίδι”.
Ποια είναι η πιο έντονη στιγμή που θυμάσαι από την κοινή σας πορεία στην ομάδα: “Η πιο έντονη στιγμή μου με τον Μήτσο, ήταν ίσως το 2006 στο Top-16. Δεν τα πηγαίναμε καλά, είχαμε χάσει τα πρώτα τρία παιχνίδια μας και μπροστά μας είχαμε το ματς με τον Ολυμπιακό για το πρωτάθλημα. Ήταν δύσκολο πρόγραμμα. Θυμάμαι στην προπόνηση πολλοί από εμάς ήμασταν απογοητευμένοι, ακόμα και ο Μήτσος. Ήξερα πως αυτό ήταν έξω από τα… νερά του. Ήξερα πως νοιαζόταν πολύ, ήθελε τη νίκη σε κάθε ματς και κάθε προπόνηση ήταν πολύ ανταγωνιστική”.
Τι θα τον συμβουλεύεις τώρα, ως παλαίμαχος αλλά και ως οικογενειάρχης: “Να περνά χρόνο με την οικογένειά του. Όταν το μπάσκετ τελειώνει, η ζώη μας αλλάζει. Δε θα ξυπνήσει και θα βρεθεί στα αποδυτήρια ή θα παίζει μπροστά σε 20 χιλιάδες φιλάθλους κάθε βράδυ. Αυτό που επιθυμώ για εκείνον είναι να περνά καλά με την οικογένειά του και να δημιουργεί αναμνήσεις μαζί τους. Ακόμα και τις πιο μικρές. “Απόλαυσε την οικογενειακή ζωή φίλε μου” “.
