Το αν θα προκύψει κάτι από τη δικαστική διερεύνηση των καταγγελιών του Ηλία Καφφέ περί “εγκληματικής οργάνωσης” θα το αποφασίσει η δικαιοσύνη. Εμείς ούτε δικάζουμε, ούτε καταδικάζουμε. Ρεπορτάζ κάνουμε και καταγράφουμε όσα προκύπτουν. Κι όσο πρέπει και δικαιούμαστε να παρουσιάσουμε.
Ο τρόμος που έχει κυριεύσει κάτι καλόπαιδα, τα οποία χρόνια τώρα ζουν παρασιτικά στον χώρο είναι σκέτη απόλαυση. Κι αυτά τα καλόπαιδα είναι σε όλα τα στρώματα και τους χώρους του αθλήματος. Παράγοντες, προπονητές, παίκτες, αλλά και αυτοαποκαλούμενοι “δημοσιογράφοι“.
Κάποιοι αποφεύγουν (πλέον) να μιλούν στα κινητά, ακόμα και στις γυναίκες τους. Μόνο που δεν σώζονται, αν κι εφόσον αρθεί το τηλεφωνικό απόρρητο. Γιατί θα έχει πλάκα να δούμε ποιοι μιλούσαν με ποιους και πότε.
Είναι χαρακτηριστικό το παράδειγμα του αγράμματου, ο οποίος αφού πρώτα επιχείρησε (η “δημοσιογραφία” στα χειρότερά της) να πείσει τους μάρτυρες να μην πάνε να καταθέσουν, αφού επιχειρεί με αντιπερισπασμό να απειλήσει τον Καφφέ και όσους έχουν αποφασίσει να… σπάσουν το απόστημα (γελάνε μαζί του), δείχνει πλέον ανοιχτά τον τρόμο που τον έχει κυριεύσει.
Μας προκαλεί να βγάλουμε τα πάντα στη φόρα. Αναγνώριση από μέρους του ότι εμείς -ως πραγματικοί δημοσιογράφοι– έχουμε τη δυνατότητα να το κάνουμε. Θα το κάνουμε, αλλά με τη μέθοδο της σταγόνας. Για να χάνει σταθερά τον ύπνο του κι αυτός κι οι νταβατζήδες του, αυτοί που τον συντηρούν, ώστε να μην έχει ανάγκη να κλέβει χρήματα και να βρίσκεται στη θέση εκείνου που του χαϊδεύουν (σε αντάλλαγμα) τα μαλακά μόρια.
Δεν είναι μόνο αυτός. Υπάρχουν κι άλλοι, που τρέμουν στην ιδέα ότι θα ανοίξουν τα τηλέφωνα. Για να διαπιστωθεί αν και με ποιους μιλούσαν. Γιατί, μέσα στη δουλειά του δημοσιογράφου είναι να συνομιλεί με διαιτητές, αλλά όμως αν κάθε εβδομάδα παίρνει σταθερά τους διαιτητές που σφυρίζουν μια συγκεκριμένη ομάδα και το κάνει με συνέπεια κάθε αγωνιστική, αντιλαμβάνεστε ότι κάτι τρέχει.
Εμείς -είπαμε- δικαστές δεν είμαστε. Αλλά είναι καιρός να ξεβρομίσει ο χώρος. Κι αναφερόμαστε (γιατί από εκεί έχουν προκύψει τα στοιχεία) κυρίως για την Α2, αλλά και για χαμηλότερες κατηγορίες, μέχρι και τα τοπικά. Κάποιοι έστησαν πάρτι, κάποιοι έχουν στήσει παραμάγαζα, από τα οποία καταφέρνουν και να συντηρηθούν (οικονομικά), αλλά και να συντηρήσουν τις ιδιαίτερες ερωτικές τους επιθυμίες (για το… τρενάκι και το ποιοι διάλεγαν πάντα θέση σε μπροστινά βαγόνια θα γράψουμε προσεχώς).
Το σημαντικό στην ιστορία είναι πως πλέον δεν σταματούν όλα αυτά στα κείμενα ενός site, ή γενικότερα σε επίπεδο ρεπορτάζ. Τα περισσότερα (και ακολουθούν κι άλλα) καταγράφονται καθημερινά ως ανακριτικό υλικό. Και πλέον μένει να δούμε αν και πόσο βαθιά θα φτάσει η έρευνα για την “εγκληματική οργάνωση“, για τα “στημένα παιχνίδια“, για το παράνομο στοίχημα, στο οποίο εμπλέκονται ΚΑΙ αθλητές.
