Μετά το χτύπημα στο Παρίσι και το μακελειό στο Μπατακλάν, άνοιξε η συζήτηση για την κατάργηση της Συνθήκης Σέγκεν, που επιτρέπει την ελεύθερη διάβαση των κατοίκων των κρατών που την έχουν υπογράψει, καταργώντας προοδευτικά τους ελέγχους στα κοινά σύνορα. Η συμφωνία που έγινε στη μικρή κωμόπολη του Λουξεμβούργου, έκανε πολύ πιο εύκολη τη μετακίνηση. Γιατί τα γράφουμε όλα αυτά;
Επειδή, μετά (και) την εμφάνιση στο Ζάγκρεμπ, ο Ολυμπιακός δείχνει ότι είναι μια από τις ομάδες που θα πρωταγωνιστήσουν, που έχουν βάλει πλώρη για το Βερολίνο. Ε, δεν είναι ώρα να τρέχουν οι φίλοι του για διαβατήρια…
Αυτό που πέτυχε απόψε ο Ολυμπιακός είναι απίστευτο. Χωρίς τους Βασίλη Σπανούλη, Γιώργο Πρίντεζη, Πάτρικ Γιανγκ, με τον Ματ Λοτζέσκι να δοκιμάζει αλλά να μην μπορεί και να περιορίζεται στους δύο (2) πόντους, κλήθηκε να αντιμετωπίσει μια ομάδα που δεν είναι ό,τι μεγαλύτερο υπάρχει στην Ευρώπη, αλλά βρίσκονταν σε εξαιρετικό μομέντουμ.
Στο σύγχρονο μπάσκετ τους… σκληρούς (στην άμυνα) μην τους φοβάσαι. Οι “ερυθρόλευκοι” με Μάντζαρη – Χάκετ στην περιφέρεια, Στρόμπερι – Παπαπέτρου στους… ημίψηλους, Αγραβάνη – Χάντερ στο “ζωγραφιστό” και πρωτοεμφανιζόμενο (ουσιαστικά) τον Μιλουντίνοφ, τσάκισε τους Κροάτες, που δεν κατάλαβαν από πού τους ήρθε. Κι αν στο πρώτο μισό έβαζαν τρίποντα από το… σπίτι τους, έξω από κάθε σύστημα, σταδιακά η μπασκετική λογική επικράτησε, μαζί κι ο Ολυμπιακός.
Ο Γιάννης Σφαιρόπουλος πιστώνεται ότι έχει χτίσει μια ομάδα (γιατί η περσινή, όπως ο ίδιος -και μαγκιά του- παραδέχθηκε, ήταν ομάδα του Γιώργου Μπαρτζώκα, την οποία διαχειρίστηκε με διαφορετικό τρόπο), που έχει πάθος, δύναμη, στοχοπροσήλωση στην άμυνα και παίκτες που δίνουν πολλές λύσεις στην επίθεση.
Ο Ολυμπιακός έπαιξε χωρίς τους δημιουργούς του, αλλά βρήκε σκορ από τον εξαιρετικό Ιωάννη Παπαπέτρου, ακούμπησε την μπάλα στον Οθέλο Χάντερ (πόσο άδικο ότι δεν θα δούμε φέτος αυτό το δίδυμο ψηλών με τον Πάτρικ Γιανγκ), ενώ ο Γιάννης Αθηναίου μόνο για… 12ος παίκτης δεν μοιάζει.
Μπορεί ο Οκτώβριος να ήταν -αγωνιστικά, από πλευράς αποτελεσμάτων- δύσκολος μήνας για τους “κόκκινους“, μπορεί στην πορεία να έχασαν με βαρύ τραυματισμό τον καλύτερο (ως τώρα) παίκτη τους, όμως ο Νοέμβριος είναι ο μήνας της καταξίωσης. Δεν ξέρουμε πού μπορεί να φτάσει η ομάδα του μεγάλου λιμανιού, αλλά εμένα μου μοιάζει ομάδα – φάιναλ φορ.
Έχει πολύ δρόμο ακόμα, θα χρειαστεί πολλή δουλειά, όμως ο Ολυμπιακός έχει όλα εκείνα τα στοιχεία για να πρωταγωνιστήσει. Και τολμώ να πω, αν και νωρίς, ότι είναι καλύτερος από τον περσινό…
