Βρίσκομαι στην ευχάριστη θέση να παρουσιάσω – σχολιάσω – περιγράψω μία διοργάνωση, που δεν είναι ευρέως διαδεδομένη στο ελληνικό μπασκετικό κοινό, αλλά είναι άκρως ενδιαφέρουσα και πολλοί σταρ της επόμενης Ευρωλίγκα παίζουν εδώ.
Ο ΠΑΟΚ, έμπειρος στη διοργάνωση, ξεπέρασε με επιτυχία την “πονηρή” πρεμιέρα, μα πρέπει να προβληματιστεί σε όλα τα επίπεδα γιατί δεν παίζει καλά και γιατί έρχεται δυσκολότερη συνέχεια. Κάρτερ και Λάνγκφορντ δεν υπάρχουν, πρέπει να ζήσει και να βελτιωθεί με ότι έχει. Ο κόουτς είναι πολύ έμπειρος, δεν τους φοβάμαι.
Ο Άρης, πρωτάρης, μα φιλόδοξος, με βαρύ όνομα στη Ευρώπη, έχασε στο τέλος. Καλή εμφάνιση, όμως θα πρέπει να έχει μεγαλύτερη διάρκεια (κακό πρώτο ημίχρονο), πολύ ελπιδοφόρο ήταν το γεγονός ότι η ομάδα αντέδρασε καλά σε ματς εκτός έδρας, μα η Ευρώπη δεν χαρίζεται. Η συνέχεια θα φέρει νίκες ιδιαίτερα μέσα στο Παλέ.
Το παιχνίδι της ΑΕΚ δε το παρακολούθησα αλλά ξέρω τον… “Κόκκινο Οκτώβρη” (ελληνιστί η Κράσνι Οκτιάμπρ) καλά και ιδιαίτερα τους Κούπερ, Μίτσελ. Δεν ξέρω τον κόουτς. H AEK πρέπει να προσέξει γιατί το πρόγραμμα είναι δύσκολο στην αρχή (Γαλατά εκτός, Νίζνι εντός) και δεν πρέπει να χάσει έδαφος.
Στα υπόλοιπα τηλεοπτικά παιχνίδια,ξεκινώντας από εχθές, η Γκραν Κανάρια πιστεύω θα καταφέρει να φθάσει μέχρι τα τελικά. Πλούσιο ρόστερ, από τα τέσσερα σημεία του ορίζοντα (Κούριτς – ΗΠΑ, Νιούλι – Αυστραλία, Όμιτς – Σλοβενία, Σαλίν – Φινλανδία, Σαβανέ – Νιγηρία) ενώ εξαιρετικός είναι και ο, ελληνικής καταγωγής, Πάνγκος από τον Καναδά. Πολύ καλή ομάδα με ενέργεια και μοντέρνα τακτική.
Η Λε Μαν καλή, έλαμψε το νέο αστέρι του γαλλικού μπάσκετ, Πιετρ Κορνεγιέ, μα τα Κανάρια Νησιά ήταν καλύτερα.
Νανσί – Βαλένθια: Χάρηκα που είδα τον πρώην παίκτη μου, Αλάντο Τάκερ, να διαπρέπει, μα και oi δύο ομάδες ήταν κατώτερες του αναμενόμενου. Η Νανσί δεν πάει καλά και στο εγχώριο πρωτάθλημα, ενώ η Βαλένθια είχε τον Περάσοβιτς πέρσι στον πάγκο της.
Είναι πρώτη αγωνιστική του Γιούροκαπ, οι ομάδες ακόμα φτιάχνονται, ψάχνουν τα πατήματά τους και ο δρόμος είναι μακρύς.
Καλή τύχη και επιτυχία στις ομάδες μας!