Η Εθνική κατέκτησε, με την αξία της, με τις εμφανίσεις της, με την επιβλητική της παρουσία, την πρωτιά στον όμιλο και βαδίζει για τα χιαστί, όπου θα συναντήσει (πιθανότατα) το Βέλγιο, για να τελειώνουμε με τα… ορεκτικά και να πάμε στο κυρίως μενού. Με 4/4 είναι λογικό τα περισσότερα που κρατάμε να είναι θετικά και να είναι λίγα αυτά που πρέπει να διορθώσουμε.
Όσα σημειώσαμε τις προηγούμενες μέρες, κρατάμε και τώρα: Εξαιρετική δουλειά στο πίσω μέρος του γηπέδου, στοχοπροσήλωση από το ξεκίνημα του αγώνα, συνεργασίες και αλτρουισμός στην επίθεση, πολλοί διαφορετικοί παίκτες που μπορούν να γίνουν (και γίνονται) το… αστέρι της βραδιάς.
Συμπληρώστε το ότι οι διεθνείς δείχνουν φοβερό χαρακτήρα, οσάκις απειλούνται κι έχουμε ιχνοστοιχεία ομάδας που δικαιούται να διεκδικεί τα πάντα.
Δεν θα μείνουμε πολύ στα θετικά, όχι γιατί πουλάει το αρνητικό, αλλά επειδή ζητούμενο είναι να διορθώσουμε τις όποιες ατέλειες, καθώς στα χιαστί ο… διάβολος θα κρυφτεί πίσω από τις λεπτομέρειες κι εμείς δεν θέλουμε να τελειώσει άδοξα ένα ταξίδι που μας… ταξιδεύει.
Η χαλάρωση, άμα τη επιστροφή από τα αποδυτήρια τείνει να αποκτήσει στοιχεία επιδημίας. Κι όσο απέναντί μας είναι ομάδες με το ταλέντο και την… έκταση της Σλοβενίας (πόσο μάλλον της Γεωργίας) η ζημιά μαζεύεται. Μόνο που τώρα αυξάνεται ο βαθμός δυσκολίας, οπότε επιβάλλεται να μειώσουμε τα λάθη και τα κενά διαστήματα.
Ο Φώτης Κατσικάρης πρέπει να ανοίξει το ρόστερ. Η στιγμή που βάζει στο πρώτο ημίχρονο τον Κώστα Σλούκα, με εντολή να κάνει γρήγορα (δύο τον αριθμό) φάουλ, για να μην κάνουν την τελευταία επίθεση οι Σλοβένοι, δείχνει ότι δεν έχει καν στον νου του την ύπαρξη του Βαγγέλη Μάντζαρη στον πάγκο.
Κόουτς, δύο φάουλ θέλεις, βάλε τον Μάντζαρη να τα κάνει, που δεν σε ενδιαφέρει κιόλας αν θα φορτωθεί. Γιατί τα “χρεώνεις” στον Σλούκα, που -υπό άλλες συνθήκες- μπορεί να τον χρειαζόσουν μετά;
Στη θέση του Κατσικάρη, θα ξεκινούσα αύριο την πεντάδα με κάποιους εκ των Μάντζαρη, Παπανικολάου, Περπέρογλου, προκειμένου να τους δώσω χρόνο, να τους δείξω ότι είναι σημαντικοί, να τους βάλω στο παιχνίδι. Γιατί, κακά τα ψέματα, δεν φτάνουν οι εννέα για να κατακτήσουμε το χρυσό, για να πάμε -σε κάθε περίπτωση- για τα μετάλλια. Θέλουμε και τους 12, καθώς το τουρνουά τώρα ξεκινά.
Επίσης, να συμφωνήσουμε στην ιδέα πως όταν οι αντίπαλοι πιέζουν ασφυκτικά τον Σπανούλη και στην πεντάδα υπάρχουν ταυτόχρονα Καλάθης και Αντετοκούνμπο, κλείνουν οι διάδρομοι και η άμυνα έχει τη δυνατότητα να “ντουμπλάρει” τον Σπανούλη, δίνοντας -κατ’ επιλογήν- βοήθειες από δύο πλευρές. Άρα, χρειάζεται δεύτερο πλάνο. Κακά τα ψέματα, η χθεσινή επιθετική εμφάνιση του Καλάθη είναι η εξαίρεση (ως προς το μακρινό σουτ) και όχι ο κανόνας.
Τελευταία υποσημείωση, χωρίς καμία διάθεση γκρίνιας. Άλλωστε, μακάρι να κερδίζουμε κι ας γκρινιάζουμε: Οι βολές τείνουν να εξελιχθούν σε πρόβλημα. Ως τώρα, με αυτούς τους αντιπάλους και αυτές τις διαφορές, δεν μας προβληματίζουν, αλλά είπαμε. Τώρα αρχίζει το τουρνουά…
