Ο Βασίλης Σπανούλης στάθηκε άτυχος στην μπασκετική του καριέρα. Ίσως, αν είχε γεννηθεί σε κάποια άλλη χώρα, να τύγχανε της τιμής και της αναγνώρισης που εισπράττουν παίκτες, όπως ο Πάου Γκασόλ, ή ο Ντιρκ Νοβίτσκι. Διαφορετικά μεγέθη, βεβαίως, και οι δύο. Διαφορετικά και τα μεγέθη των πατρίδων τους. Της τεράστιας καριέρας τους. Της προσφοράς τους.
Αναλογικά, όμως, ο Λαρισαίος γκαρντ, για την Ψωροκώσταινα ήταν (μιλώντας σε χρόνο παρελθοντικό, πλέον, όσον αφορά στην καριέρα του στην Εθνική) πολυτέλεια.
Ένας πεισματάρης πιτσιρικάς, που κυνήγησε από μικρός το όνειρό του, που έσπασε τα δεσμά με τη γενέτειρά του, που ευτύχησε να βρει στο διάβα του τον Παναγιώτη Γιαννάκη (ο οποίος τον “απογείωσε“, μέσω του Αμαρουσίου και της Εθνικής) και που τόλμησε -κόντρα στα “συνηθισμένα”- να φύγει από τον ένα “αιώνιο” αντίπαλο και να πάει στον άλλο.
Κάποιοι είχαν πει τότε πως δεν άντεχε να βρίσκεται στη σκιά του Διαμαντίδη. Ίσως και να ήταν έτσι, που μάλλον έτσι ήταν. Πού είναι, όμως, το κακό κάποιος να είναι φιλόδοξος και να θέλει να είναι ο πρώτος, ο καλύτερος, ο ηγέτης, εκεί που παίζει. Αυτό δεν είναι μειονέκτημα, αλλά προτέρημα, ένα από τα πολλά του Βασίλη Σπανούλη.
Ο V-Span προχθές βράδυ, όπως φαντάζομαι το είχε σχεδιάσει πριν την έναρξη του Ευρωμπάσκετ, είπε αντίο στην Εθνική. Στα 33 του χρόνια, με ένα κορμί καταπονημένο από γεμάτες σεζόν σε Α1 και Ευρωλίγκα, με τραυματισμούς να τον ακολουθούν, όπως πριν δύο χρόνια στη Σλοβενία.
Η σύγκριση με τον 35αρη Γκασόλ, ο οποίος λίγη ώρα μετά το “αντίο” του Σπανούλη έβαζε στα καλάθια όλη την 5αδα κοτζάμ Εθνικής Γαλλίας, αναπόφευκτη. “Καλά, γιατί σταματάει ενώ είναι μικρότερος του Γκασόλ;” “Θα μπορούσε να παίξει άλλα δύο χρόνια“. “Δεν αγαπάει τόσο την Εθνική“, ήταν ορισμένα μόνο από τα καλοπροαίρετα σχόλια που διάβασα στο διαδίκτυο και στα social media.
Λες κι ο κάθε αθλητής θα πρέπει να κάνει… δημοψήφισμα, για το πότε θα αποφασίσει ο “λαός” να σταματήσει. Λες κι ο καθένας από εμάς γνωρίζει καλύτερα τις αντοχές τού κάθε αθλητή.
Σαν να μην έφτανε, δε, η γκρίνια κάποιων για το ότι σταματάει, υπήρχαν κι αυτοί που έβαλαν τα οπαδικά συναισθήματά τους πάνω από την Εθνική (μεταξύ αυτών και συνάδελφοί μου δημοσιογράφοι…), που χάρηκαν κιόλας που αποχωρεί.
Την ίδια ώρα, κατά τη διάρκεια της μετάδοσης του ημιτελικού Ισπανίας – Γαλλίας στην ισπανική τηλεόραση οι σχολιαστές έκαναν λόγο για “άσχημα νέα, για την αποχώρηση του ανεπανάληπτου Σπανούλη από την Εθνική Ελλάδας“, ο Σιμόνε Πιανιτζάνι δήλωνε ότι “τον λατρεύω κι ας με έχει πληγώσει πολλές φορές στους αγώνες ως αντίπαλος“, ενώ κοτζάμ Πάου Γκασόλ δήλωνε πως “σημάδεψε το παγκόσμιο μπάσκετ“!
Γι’ αυτό και γεννήθηκε σε λάθος χώρα ο Βασίλης. Στη χώρα που δεν έχει αθλητική (και γενική…) παιδεία, που δεν ξέρει να αναγνωρίζει τα δικά της τεράστια αθλητικά μεγέθη. Στη χώρα που η τυφλή οπαδική βία (κάθε είδους, σωματική, ή λεκτική) είναι πιο δυνατή των επιτευγμάτων ενός αθλητή, ο οποίος άφησε το στίγμα του και έβαλε τη σφραγίδα του.
