Η δική μας… αφήγηση, ξεκινά από μια μάλλον εύκολη -ως προς την ανάγνωσή της- νίκη επί των Σκοπίων. Όχι, δεν ήταν ούτε εύκολη η επικράτηση, ούτε ομάδα που παραδόθηκε η αντίπαλος (όπως κι αν τη βαφτίσετε). Ήταν εύκολο να διαβάσει κανείς το πώς έπρεπε να παίξουμε για να φτάσουμε στη νίκη.
Στην επίθεση έπρεπε να πάει η μπάλα στους ψηλούς, γιατί εκεί πονούσαν τα Σκόπια. Εξ ου και η εξαιρετική στατιστική επίδοση και των δύο σέντερ μας (Μπουρούσης και Κουφός έκαναν θραύση, άνευ αντιπάλου), αλλά και τα γεμάτα στατιστικά από τους… δεύτερους ψηλούς (Πρίντεζη και Αντετοκούνμπο).
Το ότι συνολικά δεν παρασυρθήκαμε στο άναρχο παιχνίδι, στο ότι δεν ακολουθήσαμε στη… ρουλέτα των τριπόντων, το ότι “σημαδέψαμε“, είναι στοιχεία που δείχνουν ότι η Εθνική διαθέτει (σε όλες της τις βαθμίδες) ωριμότητα και εμπειρία. Επίσης δείχνει αυτό που περιμένουμε να δούμε, ότι οι διεθνείς βάζουν το “εμείς” πάνω από το “εγώ“.
Στην άμυνα ήταν δύσκολο να κυνηγήσουμε τόσο κοντούς αντιπάλους, που σούταραν χωρίς λογική, χωρίς σταματημό, χωρίς κατ’ ανάγκη υποφερτές συνθήκες. Δεν είχαν, δα, κι άλλον τρόπο έκφρασης. Εξ αρχής καλά προσαρμοστήκαμε κι όσο περνούσε ο χρόνος, ακόμα κι αν ξοδεύτηκε ένα ημίχρονο, τόσο φαίνονταν ότι έναν χρόνο να παίζαμε, δεν χάναμε.
Δείγμα θετικό, από κάθε άποψη. Ζητούμενο, πλέον, όχι μόνο τι θα κάνουμε απέναντι στην Κροατία, σαφώς πιο σοβαρή και δύσκολη αντίπαλο, αλλά και κατά πόσο ο Φώτης Κατσικάρης θα απλώσει το ροτέισον. Το γεγονός ότι καλύτερος περιφερειακός ήταν ο τέταρτος κατά σειρά που χρησιμοποιήθηκε (Σλούκας), δείχνει πως ο ομοσπονδιακός κόουτς πήγε βαθιά στον πάγκο.
Ενδεχομένως θα χρειαστεί ροτέισον όχι στη διάρκεια του αγώνα, αλλά από παιχνίδι σε παιχνίδι. Αυτό το γνωρίζει εκείνος. Πάντως, η Εθνική έδειξε απόψε όλα εκείνα τα στοιχεία που θέλουμε να δούμε: Διάθεση, ηρεμία, συνεργασία, πάθος, βάθος στον πάγκο, παίκτες που μπαίνουν και ξέρουν τι πρέπει να κάνουν, αλλά και παίκτες που μπορούν να το κάνουν.
Πρόδηλο είναι πως δεν πετύχαμε τίποτα λιγότερο, ή τίποτα περισσότερο από μια νίκη. Όμως, η εικόνα και κυρίως η προβολή της, αφήνει υποσχέσεις. Και ναι, η σοβαρή συζήτηση θα ξεκινήσει από το δεύτερο χιαστί ματς, στους “8“, αλλά με κάποιον τρόπο πρέπει να πάμε ως εκεί. Βήμα – βήμα και το πρώτο μας ήταν… επιδέξιο.
