Δεν ξέρω αν το δημοψήφισμα και το αποτέλεσμά του, σε ένα ερώτημα που ούτως ή άλλως είχε διαφορετικό νόημα από αυτό που παρουσιάστηκε, θα αναγκάσει τους “θεσμούς” να μας δουν με άλλο μάτι. Μακάρι να συμβεί κάτι τέτοιο, αν και προσωπικά δεν είμαι αισιόδοξος, όταν έχεις να κάνεις με οικονομικούς εγκληματίες, όπως αυτούς της… πάλαι ποτέ “τρόικα“.
Αυτό που ξέρω, όμως, είναι πως με την ιστορική ευκαιρία που έδωσε με τη διεξαγωγή του το “τζογάρισμα” του Πρωθυπουργού, Αλέξη Τσίπρα, έδειξε με τον πιο ξεκάθαρο τρόπο ότι ένας ολόκληρος λαός -σαν τον αποχαυνωμένο μέχρι πρότινος Έλληνα- ξύπνησε.
Δεν είναι ούτε νίκη του ΣΥΡΙΖΑ για να πανηγυρίζεται (ως τέτοια) στις πλατείες. Δεν είναι -κι ας το βλέπουν έτσι οι καρεκλοκένταυροι της εξουσίας– ούτε ήττα της παλαιοκομματικής, νυν, αντιπολίτευσης, αυτής που οδήγησε με τις ρεμούλες τριών δεκαετιών τη χώρα στη χρεοκοπία.
Είναι μία νίκη του απλού κοσμάκη, που μετά από τέσσερα χρόνια δικού του και μόνο στραγγαλισμού είχε το σθένος να φωνάξει “φτάνει πια“. Φτάνει στην στοχευμένη οικονομική πολιτική να γίνουν οι φτωχοί φτωχότεροι και να μην πειραχθεί ούτε στάλα Moet από τα κεκτημένα της ολιγαρχίας.
Κυρίως, όμως, είναι το ξύπνημα ενός ολόκληρου λαού, απέναντι στην κατευθυνόμενη “ενημέρωση” και στη δηθενιά των lifestyle “καλλιτεχνών“, που προσπάθησαν να μας πείσουν ποιο είναι το καλό για αυτούς. Η γενιά που μεγάλωσε μέσα από τον ψεύτικο κόσμο των αντίστοιχων περιοδικών του τέως “βασιλέα” Πέτρου, η δική μου γενιά, είναι άλλωστε αυτή που έχει πληρώσει περισσότερο την “κρίση” και, επιτέλους, αντέδρασε. Έτσι δεν είναι “συνάδελφε” Σταύρο;
Δεν θα κάνω τη χάρη να αραδιάσω τα ονόματα όλων αυτών, που θεωρούν εαυτούς συναδέλφους μου, αλλά στην πραγματικότητα ήταν, είναι (και θα παραμείνουν στη συνείδηση όλων μας) πληρωμένα, σάπια, ξεφτιλισμένα πιόνια του συστήματος που υπηρετούν. Δεν θα τους κάνω τη χάρη να τους διαφημίσω. Τα καταφέρνουν μια χαρά και μόνοι τους, και αυτοί, και τα αφεντικά τους να ξεφτιλίζονται και να δείχνουν πόσο μωροί είναι.
Πιστεύω, δε, ακράδαντα πως δίχως τη δική τους καθοριστική συμβολή, όπως και την παρουσία όλων των πολιτικών, που εκφράζουν το σαθρό πολιτικό σύστημα της τελευταίας 30ετίας στις οθόνες μας, όλες τις προηγούμενες μέρες θα είχαμε τουλάχιστον ένα 6-8% λιγότερο υπέρ του “ΟΧΙ“.
Ο κοσμάκης άντεξε σε μία εβδομάδα απίστευτης προπαγάνδας, που θα διδάσκεται πλέον στα σχολεία της Βόρειας Κορέας, κι έδειξε ότι με μεθοδευμένα κλειστές τράπεζες, με σχεδόν το σύνολο των ιδιωτικών καναλιών να προπαγανδίζει το “ΝΑΙ“, να εκφοβίζει, να απειλεί και να τρομοκρατεί, έχει τη δική του σωστή κρίση, να τους στείλει όλους στον αγύριστο.
Δεν τρέφω ψευδαισθήσεις. Το σύστημα δεν θα πεθάνει έτσι εύκολα. Αμφιβάλω αν έστω θα πάρει το μήνυμα. Θυμίζω απλά ότι τα ίδια και σε ορισμένες περιπτώσεις χειρότερα είχαν γίνει και πριν τις εκλογές της 25ης Ιανουαρίου.
Αυτό που ίσως καταλάβουν, όμως, είναι πως ο κόσμος έχει πάψει να τρώει αμάσητο σανό, έχει κρίση, έχει άποψη και δεν μπορεί να του την επιβάλει κανένας πληρωμένος δημοσιοκάφρος και τρομογράφος, αφού κατά βάθος οι περισσότεροι κρύβουμε μέσα μας μία Ελένη…
