Γεια σας ρε λεβεντόπαιδα. Πώς πάνε τα κέφια; Πάμε να πούμε τα νέα μας και φυσικά δεν περιμένετε να ασχοληθώ με το ντέρμπι. Γιατί συνήθως το ντέρμπι είναι υπόθεση δύο. Το συγκεκριμένο είναι υπόθεση του Ολυμπιακού. Ή θα το κερδίσει, ή θα το χάσει. Πάντως, όπως και να βάλετε τα κουκιά, για να τον κερδίσει ο Παναθηναϊκός δεν γίνεται, οπότε πάμε γι’ άλλα.
Ο Βαγγέλης Ζιάγκος είναι ένας νεαρός προπονητής, που από την πρώτη στιγμή θέλησε να προβάλει μια διαφορετική εικόνα προπονητή. Είναι μπλεγμένος, όμως, κι αυτό φάνηκε από τη θητεία του στην ΑΕΚ. Μόλις ανέλαβε την “Ένωση” ο Σάκοτα, προπονητής υψηλού επιπέδου και μεγάλης εμπειρίας, η διαφορά ήταν χαοτική.
Αυτό δεν μειώνει τον Ζιάγκο. Νεαρός είναι, θα φάει και σφαλιάρες για να μάθει. Αφήστε που άλλα ήταν τα δεδομένα όταν έφτιαχνε την ομάδα, άλλαξαν μετά, οπότε… περσινά (φετινά, αλλά να ‘χαμε, να λέγαμε) ξινά σταφύλια.
Πήγε στη Λευκάδα, σε ομάδα που είναι (και προπονητικά) στα μέτρα του. Δεν θα κρίνω τις επιδόσεις του, δεν είναι αυτό το ζητούμενο. Δύο αγωνιστικές πριν το φινάλε έκανε την ομάδα ροντέο, βγάζοντας στη σέντρα τρεις παίκτες, που δεν έκαναν δα και φόνο. Άργησαν λίγο παραπάνω από τον χρόνο που είχαν άδεια για να επιστρέψουν.
Λάθος τους. Να τιμωρηθούν με πρόστιμο, να απολογηθούν, να φάνε κατσάδα, να λυθεί το θέμα εντός των τειχών της ομάδας. Η απειρία, σε συνδυασμό -και το γράφω με αγάπη- με ιχνοστοιχεία έπαρσης, μεγιστοποίησαν ένα πρόβλημα, που σε καμία των περιπτώσεων δεν έπρεπε να είναι πρόβλημα.
Σε τελική ανάλυση, δεν σου κάνουν, σε ενόχλησε η συμπεριφορά τους, άσε να περάσουν οι δύο αγωνιστικές, άφησέ τους έξω από τις προπονήσεις (αν νομίζεις ότι είναι απαραίτητο) και μετά διώξ’ τους. Δεν έχεις λόγο να τους βγάζεις πρόγραμμα. Αφενός γιατί αν η ομάδα κυνηγούσε την άνοδο θα ποιούσες τη νήσσα, αφετέρου γιατί δεν έχεις κανένα λόγο να χαλάσεις με μια κίνηση το κλίμα στην ομάδα.
Νέος είναι θα μάθει, αλλά οι άλλοι δεν φταίνε σε τίποτα. Και φέτος η χρονιά (δεν αναφέρομαι στο αγωνιστικό) δεν είναι πετυχημένη για τον Βαγγέλη. Φοράει κουστούμι που δεν του ταιριάζει. Και το γράφω έτσι, γιατί δεν θέλω να πιστέψω ότι αυτό το κουστούμι ονειρεύονταν να φορέσει… Γι’ αυτό και τα χρεώνω στην απειρία.
