Όποια ανάλυση κι αν επιχειρήσει κανείς, δεν βγαίνει. Με καμία μπασκετική λογική δεν μπορούσε να νικήσει ο Παναθηναϊκός την ΤΣΣΚΑ. Όχι αυτός ο Παναθηναϊκός, αυτήν την ΤΣΣΚΑ. Και μπορούμε να μιλάμε για πράγματα που δεν έχουν -κατ’ ανάγκη- λογική εξήγηση, όπως το DNA που έχει διαποτίσει την “πράσινη” φανέλα κι άλλα τέτοια επικά. Εμείς, όμως, προτιμούμε λογικές εξηγήσεις.
Ο Παναθηναϊκός έπαιξε καλύτερα απ’ όσο μπορούσε. Με τον Εστεμπάν Μπατίστα να είναι… παράταιρος (σε 15.45” είχε 0/3 δίποντα, μόλις 1 ριμπάουντ, 1 λάθος, δέχθηκε δύο τάπες, πέτυχε 2/2 βολές κι είχε -13 στο σύστημα αξιολόγησης) και τον ΝτεΜάρκους Νέλσον ενοχλητικά άτολμος και φοβισμένος, τον Έι Τζέι Σλότερ να είναι εκτός αποστολής, το ρόστερ ήταν φτωχότατο.
Από τους 11 που έπαιξαν (ο Παπαγιάννης έμεινε όλο το ματς στον πάγκο), βγάλτε τους δύο ξένους που προαναφέραμε, τους Χαραλαμπόπουλο και Μποχωρίδη που μοιράστηκαν βαριά 12 λεπτά αγώνα, χωρίς ουσιαστική συμμετοχή, μας μένουν έξι (κι ο Μπλουμς).
Απέναντι σ’ ένα γεμάτο ρωσικό οπλοστάσιο, είναι απίστευτα λίγοι. Κι εδώ υπάρχει κατάθεση ψυχής από αυτούς που ήταν στη… μάχη. Ο Δημήτρης Διαμαντίδης με σχεδόν 30 λεπτά στο παρκέ, πρόσφερε 15 πόντους, 7 ασίστ, είχε 6 κερδισμένα φάουλ. Ο Βλάντο Γιάνκοβιτς είχε συμμετοχή και στις δύο πλευρές του γηπέδου, όπως και ο Λουκάς Μαυροκεφαλίδης (αμφότεροι στις παρυφές των 10 πόντων).
Ο Τζέιμς Γκιστ με 11 πόντους, 5 ριμπάουντ, 4 ασίστ ήταν σημείο αναφοράς, ενώ ο Αντώνης Φώτσης με 12 πόντους (4/5 τρίποντα) έμοιαζε αλάνθαστος. Τη διαφορά έκανε ο Νίκος Παππάς, που έμοιαζε… σεληνιασμένος. Έπαιξε 30.33”, σημείωσε 25 πόντους (5/7 τρίποντα), είχε 8 κερδισμένα φάουλ, 4 ασίστ, 4 κλεψίματα κι ήταν… ασταμάτητος.
Ακόμα και με αυτά τα δεδομένα ο Παναθηναϊκός… δεν έφτανε. Κι εκεί ήρθε ο Δημήτρης Ιτούδης, να… βάλει ένα χεράκι. Πολύ κακό διάβασμα του παιχνιδιού, εμμονή στο ψηλό σχήμα, τη στιγμή που έτρεχαν και δεν έφταναν (τότε που αναστέναξε το… “ρωσικό διχτάκι“), ξέχασε τον Κιριλένκο στο τέλος.
Ακόμα κι όταν… γύρισε το παιχνίδι, αυτό συνέβη με τον Σόνι Ουίμς να παίζει ένας εναντίον όλων, κάτι που προφανώς δεν είναι σχεδιασμένο, κάτι που δεν ταιριάζει σε ομάδα με το ρόστερ της ΤΣΣΚΑ.
Καλά να είναι ο άνθρωπος, άλλωστε το μπάσκετ είναι παιχνίδι λαθών και στα λάθη μετρούν κι αυτά του προπονητή. Και για να μην υπάρχει παρεξήγηση, δεν κρίνουμε τη συνολική του παρουσία (που είναι πολύ καλή), αλλά τη χθεσινή του συμμετοχή στον αγώνα.
Ωραία ως εδώ. Και μετά; Η αλήθεια είναι πως προσωπικά δεν πιστεύω ότι έχει συνέχεια ο δρόμος για τον Παναθηναϊκό, αλλά και χθες, δεν πίστευα ότι οι “πράσινοι” θα φύγουν νικητές. Όπως και να ‘χει, όμως, ακόμα κι αν ηττηθεί την Τετάρτη, κέρδισε τη χαμένη του αξιοπρέπεια, έδειξε πως ο εγωισμός των παικτών του είναι αρκετός για να λειτουργήσουν υπερβατικά, ενάντια στην κοινή λογική, στους αριθμούς, στα μπάτζετ, στην εικόνα, στον τρόπο που ως τώρα πήγε η σειρά.
Υ.Γ.: Το 16/31 τρίποντα του Παναθηναϊκού δεν προδίδει οργανωμένο πλάνο. Νίκησε, αλλά δεν θα νικά πάντα με αυτόν τον τρόπο.
