Θα σας άφηνα χωρίς… τροφή, παραμονές του Πάσχα; Όχι δα! Πολυάσχολος μπορεί να είμαι και να εμφανίζομαι κατά διαστήματα, άκαρδος όμως δεν είμαι. Τελευταία έχω την τάση να… τρυπώνω σε αποδυτήρια ομάδων. Περαστικός είμαι, κανείς δεν ασχολείται μαζί μου κι έτσι εγώ βλέπω και ακούω. Διάφορα πράγματα…
Για παράδειγμα σε ομάδα της Α1, τα αποδυτήρια μοιάζουν να είναι σαν τη Φαλούτζα ένα πράγμα. Η δε ομάδα μοιάζει σαν ροκ μπαλάντα, αν και δεν παίρνω όρκο ότι θα υπάρξει ένας άνθρωπος να συμπληρώσει… “που θ’ αγαπώ για πάντα“. Βλέπετε, τα πράγματα δεν πάνε καλά, η ομάδα όχι μόνο έχει βγει εκτός στόχων, αλλά είναι να την κλαίνε οι ρέγκες, οπότε… καταλαβαίνετε.
Δρυός πεσούσης ξυλεύεται κι ο κόουτς, ο οποίος έχει χάσει τα αποδυτήρια. Ένας από τους βασικούς παίκτες, γύρισε μετά από ήττα (εδώ που τα λέμε, το δύσκολο ήταν να βρεθώ στα συγκεκριμένα αποδυτήρια μετά από νίκη) και αποκάλεσε “άσχετο” τον προπονητή του.
Σαν να μην έφτανε αυτό, γύρισε προς κάποιον από τους ανθρώπους της ομάδας που ήταν μέσα και του είπε “εσύ να προπονούσες θα ήσουν καλύτερος“. Ο κόουτς από την πλευρά του έκανε τον… Κινέζο (εξ ου και η φωτογραφία).
Κι εδώ πέφτει αυτό το υπέροχο βίντεο, που μας θυμίζει υπέροχες εποχές του ελληνικού κινηματογράφου…
Βεβαίως, όταν τα πράγματα πάνε τόσο άσχημα, ακούγονται κι υπερβολές. Κι όταν τα πράγματα πάνε τόσο άσχημα, λέω εγώ, δεν μπορεί να φταίει μόνο ο προπονητής. Αλλά τί ξέρω εγώ; Περαστικός είμαι…
Από την άλλη. εγώ μια χαρά είμαι. Σκέφτομαι και τον φουκαρά τον Βασιλακόπουλο (καλή του ώρα), που είναι τόσα χρόνια πρόεδρος στην ΕΟΚ και δεν μπορεί να πάει σε έναν τελικό Κυπέλλου Ελλάδας. Δεν αντέχει στην ιδέα ότι μπορεί να ακουστούν αποδοκιμασίες προς το πρόσωπό του και τη βγάζει με τελικούς Κυπέλλου Γυναικών, με 3Χ3, με ό,τι μπορεί.
Δύσκολη η ζωή για τους “μεγάλους“.
