Σε πρόσφατη συνέντευξη του ο Φώτης Κουβέλης αποκάλυψε ότι, κατά τη διάρκεια των συζητήσεων με την Τρόικα, οι απαιτήσεις των δανειστών βασίζονταν σε λεπτομέρειες, που μόνο στους πιο εξειδικευμένους εργατολόγους ήταν γνωστές.
Μετά και από τη συνέντευξη Κουβέλη, η υποψία, ότι τα μνημόνια έχουν γραφτεί από Έλληνες, για να εξυπηρετήσουν συγκεκριμένα συμφέροντα, χρησιμοποιώντας ως μπούρκα την Τρόικα, έγινε βεβαιότητα.
Οι γνωστοί άγνωστοι, που μπρος το συμφέρον τους δεν διστάζουν να χρεοκοπήσουν τους πολίτες, για να εξυπηρετήσουν τα σχέδια τους και να ισχυροποιήσουν τη θέση τους, έχουν το αντίστοιχο τους, στον ρόλο του “Εφιάλτη“, και στον αθλητικό χώρο.
Χρησιμοποιούν ως κουκούλα τις αντιδράσεις των διεθνών ομοσπονδιών ποδοσφαίρου και μπάσκετ, που οι ίδιοι έχουν προκαλέσει, με πρόσχημα ότι απειλείται το αυτοδιοίκητό τους από το νομοσχέδιο για την αντιμετώπιση της βίας.
Θέλουν να μας πείσουν ότι οι διεθνείς ομοσπονδίες, δήθεν εξέτασαν το νομοσχέδιο και διαπίστωσαν ότι κινδυνεύει το αυτοδιοίκητο των “προπύργιων δημοκρατίας” και παρενέβησαν αυτεπαγγέλτως. Απροκάλυπτα ψέματα, δηλαδή, που προσπαθούν να μας σερβίρουν γραφεία Τύπου και τα οπαδικά ΜΜΕ.
Να θυμίσουμε ότι μέλη των διεθνών ομοσπονδιών είναι το Βιετνάμ, η Βόρεια Κορέα, η Σαουδική Αραβία, το Κατάρ και λοιπές “δημοκρατικές” χώρες, όπου ακόμα και ο υπαινιγμός αμφισβήτησης των κρατικών αποφάσεων… βλάπτει σοβαρά την υγεία. Αλλά και στο παρελθόν, στην Ελλάδα (την περίοδο της χούντας) και στην Αργεντινή (του δικτάτορα Βιντέλα), ποιος θα μπορούσε να ισχυριστεί ότι υπήρχε κανένα αυτοδιοίκητο; Για ποια τήρηση καταστατικού της UEFA και FIBA κόπτονται ορισμένοι;
Αντικείμενο του νομοσχεδίου είναι η δημόσια τάξη και σε αυτό δεν επιτρέπεται να έχουν λόγο ξένοι ανεύθυνοι οργανισμοί, οι οποίοι δεν πρόκειται να απολογηθούν για θανάτους, για φθορά δημόσιας και ιδιωτικής περιουσίας, για τη διασάλευση της κοινωνικής ειρήνης και για τη διαφθορά. Ο πολίτης θα ζητήσει ευθύνες από την πολιτεία και όχι από την UEFA και τη FIBA.
Υπάρχει άραγε σε οποιοδήποτε μέρος του κόσμου, αυτόνομη αθλητική αστυνομία, αθλητική δημοκρατία, αθλητική λογιστική, ή όλα αυτά ρυθμίζονται με νόμους που ψηφίζονται από τη Βουλή του κάθε κράτους; Μήπως η UEFA και η FIBA δεν λειτουργούν με βάση τη νομοθεσία των χωρών της έδρας τους;
Θα πρέπει να ρωτούνται οι διεθνείς ομοσπονδίες π.χ. για οποιαδήποτε τροποποίηση του ποινικού κώδικα;
Το αυτοδιοίκητο είναι ζητούμενο για όλες τις ομοσπονδίες, αλλά σε καμία περίπτωση δεν είναι συνώνυμο τις αυθαιρεσίας, ιδίως σε κρατικά επιχορηγούμενους οργανισμούς (ελληνική ιδιαιτερότητα συνταγματικής περιωπής), όπου η πολιτεία όχι μόνο μπορεί, αλλά έχει την υποχρέωση να ελέγχει και να ορίζει τις προϋποθέσεις, που απαιτούνται για την απόκτηση της αθλητικής αναγνώρισης.
Μέσα στα προαπαιτούμενα για την αθλητική αναγνώριση έπρεπε να είναι η τήρηση των δημοκρατικών διαδικασιών, σε όλες τις βαθμίδες της δομής του Σωματείου, της Ένωσης, της Ομοσπονδίας, ώστε να διασφαλίζεται ο πρωτογενής έλεγχος από τα μέλη που συγκροτούν τη Γενική Συνέλευση, ως ασφαλιστική δικλείδα, ώστε η έννοια του αυτοδιοίκητου να μην μετατρέπεται σε ψευδώνυμο φυσικού προσώπου.
Η μεγαλύτερη εγγύηση τήρησης των δημοκρατικών διαδικασιών είναι η συμμετοχή όλων όσων ελέγχουν ουσιαστικά τις διοικήσεις, με βάση το έννομο συμφέρον τους, και όχι οι εκλογές να αποτελούν happening δημοσίων σχέσεων, όπως γίνεται μέχρι σήμερα κι ενοχοποιούνται για δικτατορίες αραβικού τύπου.
Είναι πρώτης προτεραιότητας η ανάγκη επανακαθορισμού και αντικατάστασης, με βάση τα όσα περιγράφονται παραπάνω, του ρυπαρού αθλητικού περιβάλλοντος, το οποίο διαμόρφωσαν οι νόμοι που ακολούθησαν του νόμου 75/75, του κ. Παπαναστασίου, που είχε καθαρά αθλητική έγνοια. Μια τέτοια ακολουθία θα διευκόλυνε την επίλυση πολλών προβλημάτων, που προσπαθεί να λύσει η νομοθετική παρέμβαση, με πιο συνολικό και κατανοητό τρόπο.
Την πρόθεση του νομοσχεδίου να αντιμετωπίσει υπαρκτά προβλήματα, δεν μπορεί να την αμφισβητήσει κανείς ανιδιοτελής φίλαθλος, όσες ενστάσεις μπορεί να έχει στο δια ταύτα, που είναι υπαρκτές, και πρέπει να συζητηθούν, ώστε να βρεθεί η χρυσή τομή και να λειτουργήσει αποτελεσματικά ο νόμος και να μην καταγραφεί ως άλλη μια ανεπιτυχής προσπάθεια αντιμετώπισης του φαινομένου της βίας.
Η απειλή της απαγόρευσης συμμετοχής των ελληνικών ομάδων στις διεθνείς οργανώσεις, ιδιοκτησίας ΕΠΟ και ΕΟΚ, θυμίζει αυτόν που έκοψε τα γεννητικά του όργανα για να τιμωρήσει τις γυναίκες του χωριού.
Αν οι κύριοι τις ΕΠΟ και της ΕΟΚ θεωρούν ότι η καρέκλα τους είναι σημαντικότερη από τη συμμετοχή των ομάδων στα διεθνή αθλητικά δρώμενα, ας βγάλουν την κουκούλα, ώστε να ελεγχθούν από τα μέλη τους, αλλά και τους φιλάθλους, καθώς θα είναι αποκλειστικά υπεύθυνοι για οποιαδήποτε αρνητική εξέλιξη.
