Σε λίγες ώρες, αμέσως μετά τη συνεδρίαση του Διοικητικού Συμβουλίου, του Πανελλήνιου Συνδέσμου Αθλητικού Τύπου (ΠΣΑΤ) θα ανακοινωθούν οι υποψήφιοι για τις επικείμενες εκλογές. Με αφορμή και την τελευταία άθλια ανώνυμη (η ξεφτίλα δεν έχει όνομα) κατευθυνόμενη ταυτόχρονη επίθεση από δύο διαφορετικά site, ερωτώ δημόσια τους υποψήφιους προέδρους, Αντώνη Αντωνόπουλο και Σωτήρη Τριανταφύλλου (με αλφαβητική σειρά) και ΠΡΟΚΑΛΩ να πάρουν θέση:
– Τί άποψη έχετε για τα ανώνυμα μπλογκ, τα site που ανωνύμως βρίζουν συναδέλφους;
Αν αυτό δεν είναι η ντροπή της δημοσιογραφίας, αν αυτό δεν είναι ο πάτος (ο απόπατος), τότε να σταματήσουμε όλοι να γράφουμε με ονοματεπώνυμο -κι ό,τι αυτό συνεπάγεται- και να ξεκινήσουμε την εύκολη ανώνυμη δημοσιογραφία του κώλου.
– Ποια είναι η θέση σας και τί σκοπεύετε να κάνετε;
Μπορείτε να τους κυνηγήσετε, μπορείτε και να τους βραβεύσετε. Άλλωστε, δεν ξέρω ποια είναι μεγαλύτερη ντροπή: Να αποβληθείς από αυτόν τον ΠΣΑΤ, ή να βραβευτείς, αφού αυτοπροταθείς; Η αλήθεια είναι πως προσωπικά θεωρώ ότι είναι χειρότερο το δεύτερο, αλλά το αφήνω ως ρητορικό ερώτημα να αιωρείται.
– Υπάρχουν ανάμεσα στους υποψήφιους “δημοσιογράφοι” (καταχρηστικός ο όρος) που έγραφαν ανώνυμες στήλες, είτε σε site, είτε σε social media και μέσα από αυτές τις στήλες στράφηκαν κατά συναδέλφων;
Το γνωρίζετε; Αν ναι, σημαίνει ότι αδιαφορείτε για τη συναδελφική αλληλεγγύη και τους κώδικες που διέπουν το επάγγελμά μας και απλά αθροίζετε δίπλα σας ανθρωπάκια. Αν όχι, είσαστε πολύ κακοί δημοσιογράφοι.
Προσωπικά, δεν έχω την παραμικρή διάθεση να εμπλακώ στα κοινά του ΠΣΑΤ. Με αφήνει παγερά αδιάφορος ο Σύνδεσμος, έτσι όπως τον καταντήσατε. Αυτό, όμως, δεν σημαίνει ότι δεν έχω τις αγωνίες που έχουν αρκετοί συνάδελφοι, με τους οποίους συζητάμε κι εκφράζουν την ίδια απογοήτευση. Κι επειδή ουδέποτε ήμουν απολιτίκ, σημειώνω ότι με τον έναν ή άλλο τρόπο θα παλέψω για να σταματήσει η κατρακύλα. Είτε μέσα από τα όργανα (αν κι εφόσον λειτουργήσουν ποτέ), είτε δια της δύναμης του Τύπου (τη γνωρίζετε καλά). Κι επώνυμα, όχι ανώνυμα.
Αυτός ο χώρος ήταν, είναι και θα είναι, ανοιχτός στον δημοκρατικό διάλογο. Προκαλώ (επαναλαμβάνω) τους υποψήφιους προέδρους να απαντήσουν. Να πάρουν θέση απέναντι στα “ανώνυμα κοπρόσκυλα“, που στρέφονται εναντίον επαγγελματιών δημοσιογράφων. Κι όπως εύστοχα έγραψε ο σεμνότατος κι εξαιρετικός συνάδελφος, Παναγιώτης Περπερίδης “Γράφεις που γράφεις ρε καραγκιόζη εναντίον συναδέλφου, βαλε και την υπογραφή σου να ξέρουμε πού θα φτύνουμε (και τώρα ξέρουμε, λέμε όμως…)“.
Επισημαίνω, για να μην πει κανείς ότι τον αδίκησα, σημειώνοντας παράλληλα πως η σιωπή σημαίνει συνενοχή και αποδοχή αυτής της σαπίλας. Και θα αντιμετωπιστεί (αυτό πάρτε το κι ως απειλή) όπως αρμόζει. Προεκλογικά και μετεκλογικά.
