Μετά από τέσσερα επιτυχημένα χρόνια στην τεχνική ηγεσία του Πρωτέα, ο Αλέκος Δάγλας αποτελεί παρελθόν από την ομάδα της Βούλας. Ο πολυνίκης τεχνικός μίλησε στην επίσημη ιστοσελίδα του ΣΕΠΚ για τα χρόνια που πέρασε στην ομάδα του Πρωτέα, για το μέλλον του, ενώ έκανε και ένα απολογισμό για την συνεργασία του με την ομάδα της Βούλας.
Αναλυτικά όσα δήλωσε:
Για τη συνεργασία με τον Πρωτέα Βούλα: “Η γεύση είναι γλυκόπικρη, καθώς πέρασα 4 υπέροχα χρόνια κι αυτό δεν γίνεται να ξεχαστεί. Μέσα σε αυτό το διάστημα, η ομάδα έκανε μεγάλες επιτυχίες τόσο σε αγωνιστικά όσο και σε οργανωτικά θέματα, όμως βίωσε και κάποιες αποτυχίες. Από αυτόν τον συνδυασμό γεγονότων δημιουργήθηκε με τη διοίκηση, με τους συνεργάτες μου, τις παίκτριες μου και τον κόσμο της ομάδας μία πολύ αληθινή σχέση που στηριζόταν στην αγάπη, την εμπιστοσύνη και τον αλληλοσεβασμό.
Πάνω απ’ όλα, όμως, αυτό που δημιουργήθηκε είναι μία οικογενειακή κατάσταση μέσα στην οποία κάθε προπονητής θέλει να βρίσκεται. Ο Πρωτέας είναι μία ομάδα που αντιπροσωπεύει πλήρως τον όρο οικογένεια κι ήταν χαρά μου να είμαι μέλος της για 4 χρόνια. Από την άλλη πλευρά, μένει μία πικρία, καθώς δεν καταφέραμε να υλοποιηθεί ο στόχος της κατάκτησης ενός πρωταθλήματος, όπως τέθηκε από φέτος το καλοκαίρι. Με την οργάνωση και το πλάνο που έχει η ομάδα είμαι σίγουρος ότι αυτό θα υλοποιηθεί μέσα στα επόμενα χρόνια”.
Για την οργάνωση της ομάδας σε όλα τα επίπεδα: “Το πιο σημαντικό σε μία ομάδα για να μπορεί να έχει επιτυχίες μακροπρόθεσμα κι όχι βραχυπρόθεσμα είναι η οργάνωση. Από εκεί ξεκινάνε τα πάντα και στη συνέχεια έρχεται το αγωνιστικό. Η οργάνωση πρέπει να είναι ο στόχος κάθε διοίκησης και να γίνεται σε συνεργασία με τον εκάστοτε προπονητή.
Θεωρώ ότι η σημαντικότερη συνεισφορά μου στην ομάδα, ήταν στον τομέα της οργάνωσης σε όλα τα επίπεδα. Από τον πρώτο χρόνο οι συνεργάτες μου βρίσκονταν στα τμήματα των κορασίδων και νεανίδων με σκοπό να υλοποιήσουν ένα κάθετο πρόγραμμα προπονήσεων, ατομικής βελτίωσης και τρόπου παιχνιδιού, μέσα από το οποίο η ομάδα θα μπορούσε στα επόμενα χρόνια να προωθήσει τα ταλαντούχα κορίτσια της. Να είναι ουσιαστικά αυτάρκης στηριζόμενη σε παιδιά δικά της.
Ο δεύτερος τομέας, ο οποίος έγινε με την τεράστια βοήθεια του προέδρου, κ. Βασιλειάδη, ήταν η στελέχωση της ομάδας με συνεργάτες γύρω από τον πρώτο προπονητή. Ένα τιμ προπονητών, γιατρού, γυμναστή, φυσιοθεραπευτή και γενικού αρχηγού με εξειδικευμένες αρμοδιότητες ο καθένας στον τομέα του μπορούσαν ανά πάσα στιγμή να παρέχουν κάθε διευκόλυνση στο έργο το δικό μου και κυρίως των αθλητριών“.
Για τις αγωνιστικές επιτυχίες του συλλόγου: “Η κορυφαία στιγμή ήταν η κατάκτηση του Κυπέλλου Ελλάδος το 2013 όταν και ως ομάδα Α2 καταφέραμε να κάνουμε την έκπληξη. Αυτό είναι κάτι που δεν έχει ξαναγίνει στην Ελλάδα και πολύ δύσκολα θα επαναληφθεί. Την ίδια χρονιά η ομάδα ολοκλήρωσε αήττητη το πρωτάθλημα της Α2 κάνοντας το νταμπλ.
Το 2011 στην πρώτη μου σεζόν, η ομάδα πήγε στον τελικό Κυπέλλου κι έχασε στις λεπτομέρειες από τον κραταιό, ακόμα, Αθηναϊκό. Πέρσι στην επιστροφή της ομάδας στην Α1 καταφέραμε να τερματίσουμε στην δεύτερη θέση του πρωταθλήματος, παρότι ήμασταν μία νεοφώτιστη ομάδα.
Θα ήθελα, όμως, να αναφέρω και δύο διακρίσεις με τα μικρότερα τμήματα του συλλόγου γιατί για εμένα και οι υποδομές ήταν στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος μου. Με τον άμεσο συνεργάτη μου, Γρηγόρη Τασιόπουλο, να καθοδηγεί το τμήμα κατακτήσαμε πέρσι για πρώτη φορά στην ιστορία του συλλόγου το Πανελλήνιο νεανίδων στην Πτολεμαΐδα, ενώ το 2013 στη Σπάρτη τερματίσαμε στη 2η θέση. Η συνεισφορά του κόουτς Τασιόπουλου όλα αυτά τα χρόνια ήταν τεράστια κι ας μην ήταν πάντα στο προσκήνιο.
Από εκεί και πέρα το πιο σημαντικό για εμένα είναι ότι όλες αυτές οι επιτυχίες προήλθαν μέσα από μία διαδικασία όπου έδινε χρόνο συμμετοχής και ρόλο σε νεαρά κορίτσια. Εύχομαι κι ελπίζω όλες τους να διαδραματίσουν σημαντικό ρόλο στο χώρο του γυναικείου μπάσκετ σε συλλογικό κι εθνικό επίπεδο“.
Για το μέλλον του: “Όπως γνωρίζουν όλοι, ξεκίνησα την σταδιοδρομία μου από το αντρικό δουλεύοντας σε όλες τις κατηγορίες και σε όλα τα ηλικιακά επίπεδα. Αυτή τη στιγμή προτεραιότητα μου είναι να ξαναβρεθώ στο χώρο του αντρικού, όμως τίποτα δεν αποκλείεται. Εγώ ποτέ δεν ξεχώρισα αντρικό και γυναικείο μπάσκετ, καθώς στις δουλειές που δίνουν προοπτικές σε έναν προπονητή δεν χωράνε διαχωρισμοί. Ο προπονητής πρέπει να κάνει πάντα σωστά τη δουλειά του χωρίς να κοιτάει ταμπέλες”.
