Το Μουσείο της ΧΑΝΘ γιόρτασε τα πρώτα του γενέθλια στις 8 Δεκεμβρίου καταφέρνοντας μέσα σε ένα χρόνο να συγκεντρώσει και να στεγάσει την ιστορία του ελληνικού μπάσκετ και θα συνεχίσει να το κάνει όπως υπογράμμισε ο Γιωργής Μπουσβάρος, που αποτελεί την “ψυχή” του χώρου, μιλώντας στην επίσημη ιστοσελίδα του ΣΕΠΚ. Ανά διαστήματα πολλοί μεγάλοι καλαθοσφαιριστές του παρελθόντος και του παρόντος έχουν δωρίσει αντικείμενα τους, όπως φανέλες, παπούτσια, αναμνηστικά για να εμπλουτίσουν τη συλλογή.
Το μουσείο της ΧΑΝΘ είναι μόλις το τέταρτο μουσείο μπάσκετ στον κόσμο, μετά από αυτό που βρίσκεται στο Σπρίνγκφιλντ της Μασαχουσέτης, αυτό στην έδρα της FIBA στη Γενεύη και το ισπανικό στη Λας Πάλμας.
“Η ιδέα γεννήθηκε όταν γκρεμίστηκε το ανοιχτό γήπεδο, κάτι που μας είχε στενοχωρήσει πολύ τότε. Οι Τριγωνάς και Πετρίδης, ωστόσο, κράτησαν κάποια πράγματα από το γήπεδο, όπως τη στεφάνη, τα φώτα, τα τουρνικέ και ορισμένες φωτογραφίες, βάζοντας μας το μικρόβιο για την ίδρυση του μουσείου της ΧΑΝΘ, που βρίσκεται δίπλα από το κομψοτέχνημα που ονομάζεται κλειστό Γυμναστήριο “Μίμης Τσικίνας” και έχει χωρητικότητα 2.500 θέσεις.
Φτιάξαμε ένα πολύ ωραίο μουσείο, το οποίο αναγκαστικά έγινε εκτός από μουσείο της ΧΑΝΘ και μουσείο του ελληνικού μπάσκετ. Κι αυτό γιατί όλοι όσοι έρχονται, αφήνουν και κάτι. Έτσι φτιάξαμε και ειδικό χώρο για την εθνική ομάδα, με φωτογραφίες, φανέλες των διεθνών – παλιών και εν ενεργεία – και παπούτσια.
Στο μουσείο έρχονται όλοι οι φίλοι του μπάσκετ, ομάδες, παίκτες, διαιτητές, παράγοντες, απλός κόσμος και σχολεία. Έχουμε εκπαιδευτικά προγράμματα στα οποία τα παιδιά ξεναγούνται στο μουσείο, παίζουν μπάσκετ, ποδόσφαιρο, βόλεϊ και πινγκ-πονγκ. Κάνουν τα κουίζ, βλέπουν το βίντεο, μαθαίνουν πράγματα και φεύγουν χαρούμενα” τόνισα αρχικά ο Μπουσβάρος και συνέχισε:
“Είμαστε πολύ χαρούμενοι με αυτό που έχουμε φτιάξει. Γίνεται πολύ καλή δουλειά και δεχόμαστε κολακευτικά σχόλια από τους επισκέπτες. Για παράδειγμα πρόσφατα ήρθε η Ευρωλίγκα. Προσπαθούμε να κάνουμε ότι μπορούμε, γιατί ξέρετε το μουσείο δεν κλείνει ποτέ. Πρέπει συνεχώς να προσθέτει πράγματα. Για αυτό έχουμε ορίσει ως πρεσβευτή του εσωτερικού, τον Λάκη Τσάβα και πρεσβευτή του εξωτερικού, τον Νίκο Ζήση. Παράλληλα εργάζεται η μουσειολόγος-αρχαιολόγος Χριστίνα Πατέκα και η Μαντώ Τσάτσαρη που έχει το ρόλο του ξεναγού”.
Εν συνεχεία αναφέρθηκε στην ΧΑΝΘ που “έχει μεγάλη ιστορία και έχει συνδεθεί με το μπάσκετ και έχει βοηθήσει στη διάδοση του μέσω και των κατασκηνώσεων της. Ήμασταν πολύ τυχεροί που ο Ρις, ένας από τους ανθρώπους που βρισκόταν κοντά στον ιδρυτή του σπορ, τον Δρ. Τζέιμς Νέισμιθ, ήρθε στη Θεσσαλονίκη και έψαξε για ανθρώπους να μάθουν το άθλημα, να φτιάξουν ομάδες και να ταξιδέψουν στην Αμερική για μετεκπαίδευση.
Βρήκε τρεις ανθρώπους: ο πρώτος ήταν ο Συμεών Μαυροσκούφης που εν συνεχεία έγινε ο πρώτος Έλληνας διαιτητής, ίδρυσε τον πρώτο άτυπο Σύνδεσμο Διαιτητών και ήταν ένας από τους 8 που υπέγραψαν η διακήρυξη της FIBA. Ο δεύτερος ήταν ο Μίμης Τσικίνας που φοίτησε στη Νομική, πήγε στο Σπρίνγκφιλντ, σπούδασε ψυχολογία, είδε όλες τις μεθόδους του μπάσκετ και όταν επέστρεψε ανέλαβε τη θέση του υποδιευθυντή της ΧΑΝΘ καθώς κι αυτή του Διευθυντή τη κατασκήνωσης του μπάσκετ στο Βόλο, όπου γνώρισε τον Απόστολο Νικολαΐδη, τον πατριάρχη του μπάσκετ του Παναθηναϊκού. Ο τρίτος ήταν ο Τάκης Ταλιαδώρος ο οποίος δίδαξε μαζί με τον Αλέκο Σπανουδάκη το τζαμπ-σουτ και ήταν ένας υπεραθλητής για την εποχή.
Προς τιμήν τους ονομάστηκε το πρώτο κλειστό της ΧΑΝΘ “Τάκης Ταλιαδώρος“, το δεύτερο “Μίμης Τσικίνας” και βγάλαμε την αίθουσα πινγκ-πονγκ “Συμεών Μαυροσκούφης“. Ήταν άνθρωποι που βοήθησαν πολύ το μπάσκετ”.
Κατά τη διάρκεια των γενεθλίων το μουσείο της ΧΑΝΘ διοργάνωσε ένα τουρνουά προ-μίνι (παιδιών γεννημένων το 2003) με τη συμμετοχή του ΠΑΟΚ, του Άρη, της ΧΑΝΘ και του Μαντουλίδη, μοιράζοντας διπλώματα και μετάλλια σε όλους τους νεαρούς αθλητές, ανεξαρτήτως της θέσης που κατέλαβαν στο τουρνουά, ενώ παράλληλα τιμήθηκαν και οι τρεις εν ζωή αθλητής της ΧΑΝΘ από την ομάδα του ’50, οι Τάκης Φουρτζόπουλος, Γιώργος Μαντζούκας και Βαγγέλης Τσιγαρίδας.
