Αρχίζει και διαλύεται το διοικητικό μόρφωμα του ΠΣΑΤ. Άλλοι φεύγουν, άλλοι χάνουν την ψυχραιμία τους. Η αλήθεια είναι πως αν έβγαζαν (συνολικά οι “συνάδελφοι” που εκλέχθηκαν) την ίδια μαγκιά κι έξω από τα γραφεία, απέναντι σε παράγοντες και καταστάσεις, απέναντι στη φίμωση των συναδέλφων που μεταδίδουν αγώνες ποδοσφαίρου, θα είχαμε έναν σύνδεσμο που να μας αξίζει.
Γιατί, είναι αλήθεια, πως όσο κι αν νιώθουμε ότι το επίπεδο έχει πέσει, αυτό το χάλι δεν μας αξίζει. Πλην μιας εξαιρέσεως που “φορά παντελόνια” (ήτοι σέβεται τις ψήφους που πήρε) και τα τιμά χρόνια τώρα, αλλά είναι σαν την καλαμιά στον κάμπο εκεί μέσα…
