Οι δημοσιογράφοι θέλουν να βλέπουν την είδησή τους να επιβεβαιώνεται. Κάθε άνθρωπος αναζητεί την επιβεβαίωση για κάτι που κάνει, είτε στην επαγγελματική του πορεία (γι’ αυτό και οι αθλητές, ή οι καλλιτέχνες ζητούν το χειροκρότημα από το κοινό, την επιβράβευση), είτε στην προσωπική του ζωή. Έτσι κι εγώ, αν και “Περαστικός” χαίρομαι όταν διαβάζω θετικά σχόλια.
Στο τελευταίο μου άρθρο (“ας μιλήσουμε για σεξ“) καταπιάστηκα μ’ ένα λεπτό -και… ιδιαίτερο– ζήτημα. Η επιβράβευση ήταν “σκληρή” και συνάμα καλύτερη από όσες έχω βιώσει, από τη στιγμή που ξεκίνησε αυτή η στήλη. Ήρθε με ένα ηλεκτρονικό μήνυμα.
Προσπερνώ κάποια επαινετικά σχόλια και μπαίνω στο… ζουμί: “… Σωστά, γράφεις, είναι δικαίωμά τους να κάνουν ό,τι θέλουν στο κρεβάτι τους, αλλά όταν συμβαίνουν αυτά που περιγράφεις, το θέμα παίρνει άλλες διαστάσεις. Έχω υπάρξει θύμα τέτοιας περίπτωσης. Θα αναρωτηθείτε γιατί σας τα λέω όλα αυτά τώρα (σ.σ. γράφει κι άλλα η κοπέλα, αλλά δεν θέλω να τα δημοσιεύσω, για να μην τη “φωτογραφήσω“); Ήταν ένα βίωμα που δεν θα το ξεχάσω ποτέ στη ζωή μου“.
Ένα βίωμα που δεν θα ξεχάσει στη ζωή της. Μια γυναίκα (γυναικάρα), μια ολοκληρωμένη προσωπικότητα, που όμως βρέθηκε στο… στόχαστρο των λεσβιών κι υποχρεώθηκε να χάσει ένα μέρος της διαδρομής της (μεγάλη και πλούσια) στο μπάσκετ, για να μην υποχρεωθεί να περάσει από το κρεβάτι κάποιας, η οποία είχε τη δύναμη να ρυθμίζει καταστάσεις.
Το ζήτημα δεν είναι το σεξ, αλλά η δύναμη. Κι όταν κάποιος/α χρησιμοποιεί δύναμη (σωματική ή μη) για να επιβάλλει το σεξ, τότε πρόκειται για βιασμό. Σωματικό, ή ψυχολογικό. Κι επειδή “Περαστικός” είμαι, τυφλός δεν είμαι, αυτές οι βρωμιάρες θα φύγουν από τον χώρο του μπάσκετ, διαφορετικά υπόσχομαι -σε προσωπικό επίπεδο- ότι θα τις κρεμάσω στα (ηλεκτρονικά) μανταλάκια.
Έχω υποχρέωση, απέναντι σε γυναίκες – αθλήτριες, όπως η συγκεκριμένη που έστειλε το μήνυμα στο site, απέναντι σε γονείς, που βλέπουν τα κορίτσια τους να παρατούν το μπάσκετ και δεν καταλαβαίνουν γιατί. Και γνωρίζω πως αυτό το περίεργο μόρφωμα, αυτό το κλειστό κλαμπ που αποτελεί το καρκίνωμα του γυναικείου μπάσκετ, τρέμει τη δημοσιότητα. Και την τρέμει γιατί δρα εδώ και χρόνια, χωρίς τις απαραίτητες προφυλάξεις.
Σκέφτομαι να ξεκινήσω με ένα κορίτσι, που έχει βρώμικο στόμα. Δεν μου κάνει εντύπωση, αν σκεφτώ τους τρόπους με τους οποίους το έχει χρησιμοποιήσει…
