Παλεύω καιρό με τον εαυτό μου για να μην μπω ξανά στη διαδικασία να γίνω κακός με συναδέλφους, προσπάθησα να επικοινωνήσω εξηγώντας απλά πράγματα, κατανοητά σε όσους πηγαίνουν στο γήπεδο κι εργάζονται, αλλά βρήκα τοίχο. Και δεν μπορούσε να γίνει διαφορετικά αφού, ο κατά τα άλλα Πανελλήνιος Σύνδεσμος Αθλητικού Τύπου, έχει μετατραπεί σε ένα κλειστό κλαμπ, μια παρεούλα, που μοιράζει βραβεία της πλάκας, που απέχει από τα πραγματικά προβλήματα των δημοσιογράφων και των αθλητικών μέσων ενημέρωσης.
Τί λέει στην ουσία ο ΠΣΑΤ; Να μπαίνουν στα δημοσιογραφικά όλοι οι συνταξιούχοι, οι κάτοχοι ταυτότητας ΠΣΑΤ και ΕΣΗΕΑ, που μπορεί είτε να έχουν σταματήσει να ασκούν τη δημοσιογραφία, είτε να πάνε στο γήπεδο απλά για να δουν τσάμπα το παιχνίδι και να μην μπαίνουν τα νέα παιδιά, που θα κάνουν το ρεπορτάζ, που θα τρέξουν στ’ αποδυτήρια, που θα δώσουν ζωντάνια.
Στην ουσία θέλουν να μας μετατρέψουν σε δημοσιογράφους του καναπέ. Όπως είναι αυτοί! Άλλωστε, αν κρίνουμε από τις μεταδόσεις που κάνουν μέλη του Δ.Σ., δεν τολμούν να εκφράσουν άποψη (φίλος ο Γιάννης Καραλής, φιλτάτη η αλήθεια), δεν τολμούν να δείξουν τα επεισόδια, αυτά που εμείς καταγράψαμε, ακόμα και με κίνδυνο της σωματικής μας ακεραιότητας, με ένα κινητό, όχι με 12 κάμερες και τρεις παρακάμερες, που έδειχναν το φεγγάρι.
Βεβαίως, γι’ αυτά ο φίλος Σωτήρης Τριανταφύλλου δεν έχει κάτι να πει. Άλλωστε, δεν είναι αυτός ο ρόλος του προέδρου του ΠΣΑΤ. Είναι να φορά την ατσαλάκωτη γραβάτα και να μοιράζει βραβεία σε δημοσιογράφους που με ψευδώνυμο βρίζουν συναδέλφους. Βραβεία, που για να είσαι υποψήφιος χρειάζεται να αυτοπροταθείς.
Βλέπετε, η Επιτροπή των “δασκάλων” (και το λέω με τον απόλυτο σεβασμό, εξαιρώντας τον Άγγελο Μενδρινό και τον Θοδωρή Νταβέλο, που είμαστε σχεδόν της ίδιας σειράς) δεν θα μπορούσε να μπει στον κόπο να διαβάζει τα κείμενα και να επιλέγει. Μπορούσε, όμως, να υπάρχει μια επιτροπή που να εισηγείται, διαβάζοντας τα άρθρα που γράφουμε, και να μην γίνεται η άθλια διαδικασία της αυτοπρότασης.
Εμείς διαθέτουμε ένα ζωντανό site, με νέα παιδιά, που μέσα από το eBasket.gr βρίσκουν τον δημοσιογραφικό τους δρόμο. Κι είμαστε περήφανοι γι’ αυτό. Είναι, αλήθεια, και τα μέλη του Δ.Σ. περήφανα για τους χώρους εργασίας τους; Δεν είμαστε της τηλεόρασης και του καναπέ, δεν θα γίνουμε σαν τα μούτρα τους, συνταξιούχοι πριν την ώρα μας. Ζητήσαμε να επανεξεταστεί το θέμα των καρτών ελευθέρας εισόδου, ζητήσαμε ακρόαση και να καταθέσουμε τη γνώμη μας. Το αρνήθηκαν. Καλά έκαναν. Δικαίωμά τους.
Δικαίωμά μας να λέμε πως το συγκεκριμένο Συμβούλιο απέχει από την καθημερινότητα, τα προβλήματα των συναδέλφων, δεν έχει επαφή με τη βάση.
Υ.Γ.: Είναι τόσο έξω από την πραγματικότητα που αυτή η άθλια διαπίστευση που έφτιαξαν και είναι διάτρητη, και είναι άβολη, αφού καλά καλά δεν χωρά σε πορτοφόλι.
Υ.Γ.1: Με τους περισσότερους από τα μέλη του Δ.Σ. γνωριζόμαστε προσωπικά. Γνωρίζουν ότι δεν τελειώσαμε εδώ. Τώρα αρχίζουμε… Κι αυτό δεν είναι απειλή, είναι ενημέρωση.
