Πήγα σήμερα (“Περαστικός” ήμουν) να πιω τον καφέ μου στην Κηφισίας, στο MIKEL, λίγο πιο πάνω από τον ΟΤΕ. Ειδικά αυτός με το ζαχαρούχο γάλα, είναι αδυναμία μου. Το πώς βρέθηκα εκεί δεν έχει ιδιαίτερη σημασία, όμως δίπλα μου στο τραπεζάκι έτυχε να είναι δύο Τύποι. Έτσι, όπως το γράφω, με το “Τ” κεφαλαίο. Καφέ έπιναν, αλλά πικρός πρέπει να ήταν.
Τα παλικάρια ήταν νωρίτερα στο ΟΑΚΑ. Εμένα δεν με γνώριζαν (“Περαστικός” είμαι), ούτε κατάλαβαν ότι άκουσα τη συζήτησή τους. Στεναχωρημένοι κι οι δυο, γιατί έχασαν ένα μεροκάματο. Και πέρα από πλάκες και κόντρες, δεν είναι ωραίο να χάνει κανείς τη δουλειά του.
Στο Γραφείο Τύπου της ΕΟΚ εργάζονταν, αλλά τα πράγματα δεν πάνε καλά κι έτσι αποφασίστηκαν μειώσεις. Από 14-15 που ήταν, απομακρύνθηκαν δύο, για να κατεβεί το κόστος λειτουργίας. Δείγμα του ότι τα ταμεία της ομοσπονδίας είναι άδεια. Ή αλλιώς, τα απόνερα της wild card. Πάμε παρακάτω.
Δύο λεπτομέρειες, που μόνο λεπτομέρειες δεν είναι: Οι Τύποι που απαρτίζουν το γραφείο Τύπου είναι 6-7 μήνες απλήρωτοι. Κι οι Τύποι που απολύθηκαν δεν έχουν δεύτερη δουλειά. Σοσιαλιστής ο πρόεδρος, αλλά δεν λειτουργεί με τις αρχές του σοσιαλισμού που επιβάλλει την προστασία αυτών που έχουν ανάγκη κι όχι αυτών που εξυπηρετούν καλύτερα τον σκοπό του εργοδότη.
Με λογική ελεύθερης οικονομίας λειτουργεί, ακριβώς επειδή δεν είχαν άλλη δουλειά, δεν ήταν χρήσιμοι στον “μεγάλο“. Κι ας έκαναν καλή δουλειά στο γραφείο Τύπου. Το κοινωνικό πρόσωπο της ΕΟΚ θα εμφανιστεί σε κανέναν μήνα, στις Απόκριες, κάποια στιγμή. Όχι σήμερα…
Από την άλλη, για να τα λέμε όλα, αν υπολογίσουμε πως αυτά τα 14-15 παιδιά (αγόρια και κορίτσια) παίρνουν -όταν κι όποτε πληρώνονται- κάτι σαν 500 ευρώ μέσο όρο (και λίγα λέμε), το συνολικό κόστος φτάνει τα 7.500 τον μήνα. Διόλου άσχημα για να έχεις τα… σκυλιά δεμένα και να τα ξαμολάς όποτε χρειάζεται, να γράφουν για μπριζόλες, για διχίλιαρα, να σπιλώνουν και να βρωμίζουν όποιον πάει απέναντι.
Μέχρι να πάψει ο “μεγάλος” να απολαμβάνει το γάβγισμά τους και να τους ρίξει μια φόλα. Το ότι οι δύο συγκεκριμένοι δεν ήταν από τα… κοπρόσκυλα, το ότι απλά έκαναν ευσυνείδητα τη δουλειά τους, δεν αποτέλεσε διαβατήριο παραμονής. Το αντίθετο…
Εγώ “Περαστικός” είμαι κι αν δεν μου άρεσε ο συγκεκριμένος καφές δεν θα άκουγα και την κουβέντα, αλλά απ’ ότι καταλαβαίνετε λεβέντες (και κορίτσια) κι εσείς περαστικοί είσαστε. Θα σας στύψει και θα σας πετάξει. Κι όχι τίποτ’ άλλο, αλλά τα δύο παιδιά έφυγαν αθόρυβα, με αξιοπρέπεια. Αν κρίνω από τον τρόπο που έχουν μάθει να ζουν ορισμένοι από εσάς, ποιος ακούει τα κλαψουρίσματά σας. Τα γαβγίσματα!
Για τους δύο -προσωπικά- λυπήθηκα. Δεν μπορώ να πω ότι θα νιώσω το ίδιο για ορισμένους από τους υπόλοιπους 12. Δέκα τρεις μετρούσα εγώ (εκτός των δύο), αλλά ο άντρακλας, αυτός που λάμπει -βρε παιδί μου-, αποφεύγει τις κακοτοπιές. Γενναίος Τύπος. Και καλό παιδί. Από αυτούς κάποιοι πρέπει να φύγουν όχι από το συγκεκριμένο γραφείο Τύπου, αλλά από τον χάρτη. Επιβεβαιώνεται, όμως, ο κανόνας που λέει ότι οι καλοί φεύγουν πρώτοι…
