Ήμουν “Περαστικός“, άρχισα να βλέπω και… φαντάσματα, πάω από το κακό στο χειρότερο. Ήρθε, λοιπόν, στον ύπνο μου ένα… φάντασμα και μου είπε μια ιστορία για έναν μάνατζερ, ο οποίος είναι αν όχι ο καλύτερος, μέσα στους καλύτερους της πιάτσας.
Είχε δύο καλά χαρτιά, αλλά το ένα το έκαψε. Οι σχέσεις δεν είναι πάντα καλές κι όταν είναι κακές δεν είναι καλά τα αποτελέσματα. Έμαθε από το πάθημα και το δεύτερο χαρτί δεν το έπαιξε με το δικό του χέρι. Ποντάρισε στο χέρι του άλλου (μάνατζερ).
Μπερδευτήκατε; Αντί να πάρει το 10%, αφού δεν μπορούσε να περάσει από την πόρτα, γιατί ο πρόεδρος δεν ήθελε να τον δει ζωγραφιστό, έβαλε άλλον “μπροστινό“, στον οποίο θα δώσει το 2%. Και το έφτιαξε μια χαρά το κόλπο…
Όλοι βολεύτηκαν. Ο πρόεδρος πήρε αυτόν που ήθελε, χωρίς να κάνει πίσω. Ο μάνατζερ πήρε τα χρήματά του κι έχει και τον πελάτη του ευτυχισμένο. Ο άλλος μάνατζερ πήρε χρήματα άκοπα. Ο παίκτης πήρε τη μεταγραφή, που ήθελε. Ακόμα κι ο αντίπαλος κράτησε αυτόν που ήθελε, αφού ο απέναντι πήρε τον άλλον και δεν χωρούν όλοι μαζί.
Μπερδευτήκατε; Οι ψαγμένοι έχετε καταλάβει ήδη. Το “φάντασμα” μια χαρά μου τα είπε κι ελπίζω να μην είναι… “Περαστικό“, αλλά να με επισκέπτεται τακτικά. Πάντα φιλτράρω αυτά που λέει, αλλά οι πρώτες του επισκέψεις ήταν εξαιρετικές. Δεν το φοβήθηκα καθόλου. Για τους άλλους δεν ξέρω, αν στο μέλλον θα πρέπει να το φοβούνται…
