Από… προσωπική εμπειρία σας το γράφω, δεν είναι να μπλέκεις με… Περαστικούς. Γιατί η αλήθεια είναι πως όλοι οι προπονητές “Περαστικοί” είναι (ο κίνδυνος του επαγγέλματος), αρκεί να ξέρεις πώς φτιάχνεις το συμβόλαιό τους, πότε το λύνεις και κάτω από ποιες συνθήκες.
Για παράδειγμα, ο Αντρέα Τρινκιέρι είχε “καεί” πριν ακόμα ξεκινήσει η σεζόν. Από τον Σεπτέμβριο γνωρίζαμε πως δεν πρόκειται να μείνει στον πάγκο της Εθνικής. Όλοι το γνωρίζαμε, αλλά κάποιος έπρεπε έγκαιρα να του το πει. Εγώ -λέμε τώρα- προσπάθησα, αλλά Περαστικός είμαι, γιατί να με πάρει στα σοβαρά;
Έπρεπε να του το πει αυτός που τον προσέλαβε, ο πρόεδρος της ΕΟΚ, όμως ο Γιώργος Βασιλακόπουλος δεν ήθελε ούτε να τον δει, ούτε να τον ακούσει. Κάποια στιγμή αποφάσισε να τελειώνει με την εκκρεμότητα, μόνο που ο Ιταλός ήθελε και τον δεύτερο χρόνο του συμβολαίου. Και σιγά μην δεν τον πάρει…
Το μαλλί πάει ψηλά. Συμβόλαια δεν έχουν κυκλοφορήσει, αλλά είναι πάνω από 150.000 ευρώ και κάτω από 200.000. Κάπου στη μέση. Και τα θέλει όλα ο τύπος.
Ο πρόεδρος δεν το χάρηκε, οι φωνές του ακούστηκαν (στα γαλλικά) μέχρι έξω, αλλά ο Τρινκιέρι είναι αποφασισμένος να πάει πιο έξω. Κάπου προς τη FIBA θα βρει ανθρώπους να μιλήσουν ήρεμα μαζί του, θα καταθέσει συμβόλαια και ημερομηνίες και θα τα πάρει, γιατί υπάρχει και το ΒΑΤ στη μέση.
Ξέρετε, από αυτό που η ΕΟΚ έσωζε παλιότερα (και μαγκιά της) σωματεία. Τώρα ποιος τη σώζει, που ο Ιταλός είναι αποφασισμένος να φτάσει ως το τέλος, δεν ξέρω να σας πω. Εγώ “Περαστικός” είμαι. Άλλωστε, αυτοί που έκαναν το συμβόλαιο, αυτοί που δεν φρόντισαν να το λύσουν έγκαιρα, ας ξεμπλέξουν τώρα το κουβάρι.
Ε ρε, γλέντια…
