Σήμερα συμπληρώνονται 21 χρόνια από το χαμό του μεγάλου Ντράζεν Πέτροβιτς. Ήταν 7 Ιουνίου 1993, όταν ο “Μότσαρτ” του ευρωπαϊκού και παγκόσμιου μπάσκετ άφησε την τελευταία του πνοή στο βρεγμένο οδόστρωμα της Autobhn 9 στο Ντένκεντορφ, της Βαυαρίας.
Τα πρώτα βήματα
Ο Κροάτης σούτινγκ γκαρντ (Γιουγκοσλάβος αρχικά πριν τη διάσπαση), αποτέλεσε έναν από τους πιο “φονικούς” σουτέρ που έχει γνωρίσει το άθλημα και συγκαταλέγεται ανάμεσα στου κορυφαίους που έχουν περάσει από το ΝΒΑ.
Ξεκίνησε την καριέρα του στο Σίμπενικ, όπου γεννήθηκε, με την φανέλα της ΚΚ Σιμπένκα Σίμπενικ όπου από μικρή ηλικία άρχισε να ξεχωρίζει σαν τη “μύγα μες το γάλα” ανάμεσα στους συνομήλικους του και από τα 15 αποτελούσε ακρογωνιαίο λίθο της αντρικής ομάδας την οποία οδήγησε δύο συνεχόμενες χρονιές στο τελικό του Κυπέλλου Κόρατς (1982 και 1983) αλλά και τις δύο φορές έφυγε με σκυμμένο κεφάλι από την Λιμόζ.
Τσιμπόνα Ζάγκρεμπ
Επόμενος σταθμός ήταν η Τσιμπόνα Ζάγκρεμπ με την οποία διέπρεψε και κατάφερε να κάνει το όνομα του να ακουστεί δυνατά σε όλη την Ευρώπη. Στα 4 χρόνια που φόρεσε τη φανέλα της, κατέκτησε τρία συνεχόμενα ευρωπαϊκά τρόπαια. Το Ευρωπαϊκό τις δύο πρώτες χρονιές όπου διέλυσε μόνος του τη Ρεάλ Μαδρίτης και την Ζαλγκίρις Κάουνας του τεράστιου Άρβιντας Σαμπόνις. Ενώ το 1987 πήρε το Κύπελλο Κυπελλούχων. Παράλληλα κέρδισε και τις τέσσερις χρονιές το Γιουγκοσλαβικό Πρωτάθλημα.
Οι αριθμοί του προκαλούν ίλιγγο καθώς στο πρωτάθλημα μέτρησε, κατά τα χρόνια του στην Τσιμπόνα, 37.7 πόντους και στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις 33.8 έχοντας φτάσει σε ασύλληπτες επιδόσεις 112 και 62 πόντων!
Ρεάλ Μαδρίτης
Το άστρο του έλαμπε έντονα και η Ρεάλ Μαδρίτης, που δεν ήταν ποτέ φειδωλή χρημάτων, τον απέκτησε με συμβόλαιο ύψους 4 εκατομμυρίων δολαρίων το 1988, ένα ποσό αστρονομικό για εκείνη την εποχή.
Ο Πέτροβιτς συνέχισε από εκεί που είχε σταματήσει κατακτώντας το Κύπελλο Κυπελλούχων και το Copa del Rey αλλά η Ρεάλ ηττήθηκε στο πέμπτο τελικό του πρωταθλήματος από την Μπαρτσελόνα.
Πόρτλαντ Τρέιλ Μπλέιζερς
Τα στενά ευρωπαϊκά μπασκετικά σύνορα δεν τον χωρούσαν πια. Ήταν έτοιμος για το μεγάλο βήμα, το υπερατλαντικό ταξίδι, το οποίο πραγματοποίησε το 1989 όταν προσγειώθηκε στο Πόρτλαντ για να φορέσει τη φανέλα των Μπλέιζερς οι οποίοι τον είχαν επιλέξει στον τρίτο γύρο του Draft το 1986 και βλέποντας τα κατορθώματα του, τον ήθελαν σαν τρελοί.
Βέβαια τα πράγματα δεν ήταν αυτό που θα ήθελε. Με τους ηγετικούς Κλάιντ Ντρέξλερ και Τέρι Πόρτερ να έχουν καθιερωθεί ο Πέτροβιτς δεν έβρισκε χρόνο συμμετοχής παίζοντας μέσο όρο 12 λεπτά ανά παιχνίδι με αποτέλεσμα να σημειώσει μέσους όρους δυσανάλογους της αξίας του (7.4 πόντοι). Τα πράγματα έγιναν ακόμα χειρότερα την επόμενη σεζόν όταν ο χρόνος συμμετοχής του έπεσε στα 7 λεπτά.
Τότε ζήτησε ανταλλαγή αναζητώντας περισσότερο πρωταγωνιστικό ρόλο και μέσω μιας τριπλής ανταλλαγή που περιελάμβανε και τους Νάγκετς, ο “Πέτρο” έγινε κάτοικος Νιού Τζέρσεϊ το 1991. Εκεί ήρθε και η καθολική αναγνώριση.
Νιού Τζέρσεϊ Νετς
Ο “Μότσαρτ” μάγεψε και το φιλοθεάμων κοινό του “μαγικού κόσμου” και εκτόξευσε την επιθετική του συγκομιδή στους 20.6 πόντους έχοντας ηγετικό ρόλο με 36.9 λεπτά συμμετοχής. Σούταρε με το εκπληκτικό 51% (!) εντός παιδιάς όντας ο κορυφαίος ανάμεσα στους γκαρντ ενώ κατάφερε να οδηγήσει τους Νετς στα πλέι οφ.
Τη σεζόν 1992-93 ήταν ακόμα καλύτερος σκοράροντας μέσο ορο 22.3 πόντους με 52% εντός παιδιάς και 45% στα τρίποντα! Οι Νετς έφτασαν ξανά στα πλέι οφ αλλά δεν μπόρεσαν ποτέ να κάνουν το βήμα παραπάνω καθώς πέραν του μεγάλου Κροάτη δεν είχαν τόσο μεγάλες προσωπικότητες.
Εθνική ομάδα
Αξιοθαύμαστα ήταν τα κατορθώματα του Πέτροβις και με την Εθνική ομάδα, τόσο της Γιουγκοσλαβίας όσο και της Κροατίας.
Με την πρώτη κατάφερε να φτάσει στο ψηλότερο σκαλί του βάθρου τόσο κατά το Ευρωμπάσκετ του 1989, όπου νίκησε την Ελλάδα, όσο και στο Παγκόσμιο του 1990 όπου επικράτησε της Σοβιετικής Ένωσης.
Τελευταία του παράσταση ήταν οι Ολυμπιακοί Αγώνες της Βαρκελώνης το 1992. Ο “Μότσαρτ” πήρε από το χέρι την Κροατία, πλέον, και την οδήγησε στον τελικό απέναντι στην μια και μοναδική Dream Team των ΗΠΑ. Όπως ήταν φυσικό, ο Τζόρνταν, ο Τζόνσον, ο Μπερντ, ο Μαλόουν, ο Στόκτον και όλοι οι μαζεμένοι αστέρες ήταν πολλοί για τον Πέτροβιτς και η Κροατία λύγισε κατακτώντας το ασημένιο μετάλλιο.
Ο τραγικός επίλογος
Ο Ντράζεν δεν είχε και τις καλύτερες σχέσεις με τους συμπαίκτες του στους Νετς αλλά και τη διοίκηση και σκεφτόταν σοβαρά το ενδεχόμενο να επιστρέψει στην Ευρώπη και συγκεκριμένα στην Ελλάδα για να φορέσει τη φανέλα με το τριφύλλι στο στήθος. Ο ιδιοκτήτης μάλιστα του Παναθηναϊκού, Παύλος Γιαννακόπουλος, είχε δηλώσει πως είχε στείλει υπογεγραμμένο συμβόλαιο στον Πέτροβιτς με λευκό ποσό αμοιβής!
Για κάποιους προσωπικούς του λόγους, ο Πέτρο δεν ακολούθησε την υπόλοιπη αποστολή της Κροατίας, μετά τους αγώνες που είχαν δώσει για προκριματικά του Ευρωμπάσκετ 1993 και παρακούοντας τις προτροπές του συμπαίκτη του Στόγιαν Βράνκοβιτς αποφάσισε να επιστρέψει οδικώς.
Τότε έγινε το μοιραίο. Σύμφωνα με την αναφορά της αστυνομίας ένα φορτηγό έχασε τον έλεγχο πέρασε στο αντίθετο ρεύμα και προσέκρουσε το αυτοκίνητο του Πέτροβις. Ο Ντράζεν ήταν ο μόνος που έχασε τη ζωή του καθώς οι άλλες δύο συνεπιβάτριες, η σύντροφος του και μια μπασκετμπολίστρια, είχαν μόνο σοβαρούς τραυματισμούς.
Εις μνήμην του Ντράζεν Πέτροβιτς
Πολλές ήταν οι ενέργειεςπρος τιμήν του. Οι πιο αξιοσημείωτες ήταν αυτές στην Ελβετία, όταν το άγαλμα του τοποθετήθηκε μπροστά από το Ολυμπιακό Μουσείο της Λωζάνης (μόλις ο δεύτερος για τον οποίο έχει γίνει κάτι τέτοιο) αλλά και η εισαγωγή του στο Βasketball Hall of Fame το 2002.
Από τις 7 Ιουνίου 2006 λειτουργεί το Μουσείο “Ντράζεν Πέτροβιτς” το οποίο ιδρύθηκε από τους δύο γιούς του, Μπισερκα και Τζόλε.
Κανείς δεν ξέρει πόσο πιο μακριά θα μπορούσε να φτάσει αυτός το ΤΕΡΑΣΤΙΟΣ αθλητής που αποτελεί αναμφισβήτητα έναν από τους ΚΟΡΥΦΑΙΟΥΣ καλαθοσφαιριστές που ανέδειξε η Γηραιά Ήπειρος. Ο Μύθος του θα παραμείνει ζωντανός για παντά.
